Τρεις ιστορίες που με απλότητα θίγουν καίρια σοβαρά θέματα όπως η φιλία, η διαφορετικότητα, το όνειρο ζωής, η οικολογία… Η έμπειρη πένα της Δικαίου αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι στα παιδιά μπορούμε να πούμε τα πάντα με τον κατάλληλο τρόπο.

Ένα από τα βασικά προτερήματα της αφήγησης σε τούτες τις ιστορίες είναι ο διάλογος. Φυσικός, διαισθητικός, χιουμοριστικός όταν χρειάζεται και κυρίως με παιδική αθωότητα και σοφία.

«“Ε, φιλαράκο” του λέει πλησιάζοντας “μέρες τώρα σε βλέπω που κοιτάζεις τα ξύλινα αλογάκια στο λούνα παρκ. Θέλεις να πας και συ εκεί μέσα;”

Το αλογάκι γυρίζει στο Σαράντο τα μεγάλα μελιά μάτια του.

“Θέλω” ψιθυρίζει “αλλά ξέρω πως δε γίνεται”.

“Ποιος το λέει αυτό;”

“Ο καθένας θα το’λεγε. ‘Είσαι ένα άλογο αληθινό, δεν μπορείς να πας εκεί’ έτσι θα ’λεγε”.

“Κι εσύ πιστεύεις αυτά που λέει ο καθένας”;» (σελ.12-13)