Χορός λογοτεχνικών φαντασμάτων

Ποια είναι τελικά η Αλίκη Ντουφεξή – Πόουπ; Πώς εγεννήθη παρ’ ημίν; Φευ, η Αλίκη Ντουφεξή – Πόουπ δεν υπάρχει: είναι μια όμορφη παραδοξολογία, ένα λογοτεχνικό ομοίωμα, ένα παιχνίδι συγγραφικό. Ή μήπως υπάρχει;

Οι πληροφορίες αναφέρουν πως στις εκδόσεις Εστία ελάχιστοι γνωρίζουν τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από τη φανταστική περσόνα της Ντουφεξή – Πόουπ. Αφεύκτως, καταλήγει κανείς σε μια δισυπόστατη νόηση της πραγματικότητας. Τι είναι φανταστικό και τι αληθινό; Τι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της αλήθειας και τι μέρος μιας ευφάνταστης επινόησης;

Στο εν λόγω ευφυές και συνθετικό μυθιστόρημα – καταγραφή, η Αλίκη Ντουφεξή – Πόουπ είναι δημιούργημα του νεωτεριστή, ιδιόμορφου συγγραφέα Άλκη Χατζηκωστή. Είναι η παράπλευρη απώλεια της λογοτεχνικής ταυτότητάς του, προς χάριν της εμπορικότητας. Τα δικά του βιβλία πωλούνται με το σταγονόμετρο: είναι δύσκολος, μεταμοντέρνος, ο κόσμος δεν τον καταλαβαίνει. Έτσι ενδίδει στις σειρήνες του εμπορίου και του φίλου του εκδότη και κατασκευάζει μια συγγραφέα – φάντασμα που πιάνει κορυφή με τα βιβλία της. Διόλου παράξενο, καθώς εντάσσονται στη γκρίζα ζώνη (ή μήπως ροζ;) της παραφιλολογίας ή –άλλως πως– της γυναικείας λογοτεχνίας που βρίθει ευπώλητων τίτλων.

Αυτός ο διχασμός, όμως, δεν φέρνει μόνο ξαφνικές λιακάδες πωλήσεων, αλλά και καταιγίδες εσωτερικής πτώσης.

Ο Άλκης Χατζηκωστής φέρει το δημιούργημά του: το… ντύνεται, το κουβαλάει, είναι το αριστερό του χέρι. Ο διχασμός του καθίσταται πλήρης και επικίνδυνος. Στο τέλος δεν τον αντέχει και καταρρέει. Η ήττα του είναι πασιφανής: οι πολλοί έχουν γυρίσει την πλάτη τους στην ακριβή τέχνη που διακονεί, ζητούν κάτι πιο ελαφρύ και… ακατέργαστο. Η συντριβή του είναι ανθρώπινη, συγγραφική, οντολογική. Φεύγει, αποχωρεί με βίαιο τρόπο αφήνοντας πίσω του μια πύρινη διαθήκη (εν είδει προκήρυξης) με την οποία φέρνει την κοινωνία προ των ευθυνών της, απειλώντας την ευθέως: του δικού του αίματος, θα ακολουθήσει κι άλλο· αθώων και μη.

Μα, για ένα λεπτό: το βιβλίο που εξέδωσαν οι εκδόσεις Εστία φέρει το όνομα της Αλίκης Ντουφεξή – Πόουπ: της κεχαριτωμένης γραφίδας από τη μακρινή Νότια Αφρική που συνεγείρει με τις λέξεις της τις ψυχές απλών, λαϊκών γυναικών. Ποιος κρύβεται λοιπόν πίσω από τη… δική μας Ντουφεξή – Πόουπ; Μήπως ένας άλλος (αληθινός τούτη τη φορά) Άλκης Χατζηκωστής που τώρα θα διαβάζει αυτό το κείμενο και θα κρυφογελάει;

Το όλον είναι ένα μυθιστόρημα – πείραμα, ένα δηκτικό σχόλιο για τα εκδοτικά πράγματα της χώρας μας, μια πικρή κωμωδία πάνω στη δημιουργία, τη λογοτεχνία, την εμπορική απήχηση των βιβλίων και τη διαφοροποίηση ανάμεσα στο ποιοτικό και το εμπορικό βιβλίο.

Έξυπνο; Ιδιότυπο; Καρικατούρα; Παιχνίδι; Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα συναποτελούν τούτο το μυθιστόρημα. Το σίγουρο είναι πως έχει γραφτεί από άνθρωπο που γνωρίζει τα εσώτατα του εκδοτικού κόσμου. Να είναι, άραγε, ένας συγγραφέας του οποίου η αξία δεν συμβαδίζει με τις πωλήσεις των βιβλίων του; Ή μπορεί να είναι ένας (μία;) συγγραφέας της λεγόμενης «ροζ λογοτεχνίας» που βγάζει το άχτι του; Όποιος και αν είναι, κατάφερε μια χαρά να μας βάλει να παίξουμε με τους δικούς του όρους.

Το μυθιστόρημα ιχνογραφείται μέσα από σημειώσεις σε μπλογκ, από συνεντεύξεις, από σπαρταριστή πρόζα, από σελίδες διαγραμμένες, από περικοπές των βιβλίων της… Ντουφεξή – Πόουπ. Ναι, έτσι ακριβώς: η επινοημένη Ντουφεξή – Πόουπ επικαλείται τον  –επίσης επινοημένο– εαυτό της, σε ένα γαϊτανάκι αντικατοπτρισμών και αλλαγής ρόλων στο όριο της φρενίτιδας.

Αν μη τι άλλο πρόκειται για ένα από τα πλέον παράδοξα βιβλία που έχουν κυκλοφορήσει, τα τελευταία χρόνια, στη χώρα μας. Μα, το ερώτημα παραμένει: ποια είναι τελικά η Αλίκη Ντουφεξή – Πόουπ; Τι άλλο μας ετοιμάζει; Πότε θα βγει το επόμενο βιβλίο της;

Τέλος: το συγκεκριμένο πούλησε ή ακολούθησε τη μοίρα του τάλανος Χατζηκωστή; Ένα κουβάρι ερωτήματα που θα μείνουν αναπάντητα. Ευτυχώς!