Joël Dicker, ένας από τους πιο πετυχημένους νέους συγγραφείς που έγινε γνωστός με το βιβλίο Η αλήθεια για την υπόθεση Χάρρυ Κέμπερτ (Πατάκης, 2014). Εν συνεχεία εκδόθηκαν στα ελληνικά: Το βιβλίο των Μπάλτιμορ (Πατάκης 2016), Η εξαφάνιση της Στέφανι Μέιλερ (Πατάκης 2020). Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες και έχουν γίνει μπεστ σέλερ.

Ο Ζοέλ είναι ένας διάσημος συγγραφέας που αισθάνεται να έχει βαλτώσει καθώς ο εκδότης και μέντοράς του έφυγε πλέον από τη ζωή. Η έμπνευση έρχεται με το σταγονόμετρο, ενώ μια σύντομη σχέση θα ταράξει λίγο την καθημερινότητά του, μέχρι που, αφοσιωμένος στη συγγραφή, παραμελεί τη σύντροφό του κι εκείνη τον εγκαταλείπει. Τότε ο Ζοέλ αποφασίζει να πάει ένα ταξίδι στις Άλπεις, διαμένοντας στο ξενοδοχείο Παλάς ντε Βερμπιέ. Εκεί θα γνωρίσει τη Σκάρλετ, μια κοπέλα γεμάτη ενέργεια και περνούν χρόνο μαζί. Ώσπου, καθώς επιστρέφουν στα δωμάτιά τους, παρατηρούν ότι κάτι δεν πάει καλά με την αρίθμηση ενός δωματίου: μετά το 621, υπάρχει το 621Β και κατόπιν το 623. Γιατί έχει μετονομαστεί το συγκεκριμένο δωμάτιο και για ποιον λόγο δεν έχει τον αριθμό 622; Ποια ιστορία κρύβει που το ξενοδοχείο θέλει να ξεχάσει και να θάψει βαθιά στα θεμέλιά του;

Ο Μακαίρ Εμπεζνέρ, δεκαπέντε χρόνια νωρίτερα, είχε ανταλλάξει τις μετοχές του στην τράπεζα Εμπεζνέρ με την αγάπη της γυναίκας που ποθούσε όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Τώρα, δεκαπέντε χρόνια μετά, ετοιμάζεται να ανακηρυχθεί πρόεδρος της τράπεζας, γνωρίζοντας ότι ο γάμος του με την Αναστασία τείνει στο τέλος του. Παράλληλα, το όνομα του Λιεβ Λιέβοβιτς, από τα ανώτερα στελέχη της τράπεζας Εμπεζνέρ, που ξεκίνησε ως αχθοφόρος στο Παλάς ντε Βερμπιέ, φαίνεται να απειλεί την επικείμενη προεδρία του Μακαίρ, καθώς πλέον ακούγεται και το όνομά του για τη θέση του προέδρου. Το συμβούλιο της τράπεζας, αποτελούμενο από τους Χάνσεν, ξάδελφο και θείο του Μακαίρ, και τον Ταρνογκόλ, τον άνθρωπο στον οποίο ο Μακαίρ έδωσε τις μετοχές του, διαφαίνεται να απομακρύνεται από την επιλογή του Μακαίρ, μολονότι η τράπεζα φέρει την οικογενειακή του επωνυμία εδώ και αιώνες. Ένα αδιάκοπο γαϊτανάκι μυστικών, συναισθημάτων και φιλοδοξιών θα μπλέξουν σ’ ένα παιχνίδι εξουσίας, χαρακτήρων και σχέσεων, καθώς το αίνιγμα του δωματίου 622 αρχίζει να ξετυλίγεται από την ημέρα του φόνου, έχοντας τις ρίζες του στο παρελθόν.

Ο Joël Dicker είναι από τους αγαπημένους μου νέους συγγραφείς. Κάθε βιβλίο του είναι μια ιστορία που συνδυάζει μυστήριο, συναισθήματα, επιθυμίες. Το συγκεκριμένο βιβλίο χωρίζεται σε τέσσερα μέρη, όπου κάθε μέρος απαρτίζεται από κεφάλαια. Ο χρονικός άξονας της πλοκής δεν είναι γραμμικός, αλλά το παρόν –όπου ο αφηγητής Ζοέλ ξεκινά την αφήγηση– διακλαδώνεται με διαφορετικές περιόδους στη ροή του παρελθόντος. Ο συγγραφέας ενσωματώνει στην πλοκή στοιχεία από τη δική του ζωή, ο αφηγητής λέγεται Ζοέλ, ο εκδότης του αφηγητή είναι ο πραγματικός εκδότης του Joël Dicker. Οι αναφορές στον Μπερνάρ ντε Φαλουά, μέσω των οποίων ο συγγραφέας καταθέτει τις αναμνήσεις και τα συναισθήματα από τον εκδότη και μέντορά του, γίνονται για να τιμήσει τη μνήμη του, καθώς έφυγε από τη ζωή το 2018.

Ο Joël Dicker γνωρίζει πολύ καλά να φτιάχνει μυθιστορήματα που τραβούν την προσοχή των αναγνωστών. Διαμορφώνει ένα κράμα μυστηρίου και συναισθηματικού φάσματος, αναμεμιγμένο με τη ματαιοδοξία και τις προσωπικές επιθυμίες. Εν προκειμένω το συναισθηματικό επίπεδο υπερτερεί σε έκταση από το επίπεδο του μυστηρίου. Όμως, αυτό δεν το κάνει λιγότερο θελκτικό. Αντιθέτως, ο Dicker δομεί τόσο καλά τους χαρακτήρες, προσθέτοντας προσεκτικά σε κάθε κεφάλαιο το στοιχείο που χρειάζεται, για να ολοκληρώσει το ψηφιδωτό και να διαμορφωθεί η πλήρης εικόνα της ιστορίας. Επίσης, δεν μπορώ να μην αναφέρω ότι το επώνυμο του Μακαίρ Εμπεζνέρ μου έφερε στο νου το όνομα του Σκρουτζ, Εμπενίζερ.

Όλα τα βιβλία του Joël Dicker είναι μια απολαυστική ανάγνωση, κάθε ιστορία είναι τόσο αληθινή σαν να πρόκειται για ανθρώπους της διπλανής πόρτας, η αφήγηση γίνεται υποδειγματικά κρατώντας ζωηρό το ενδιαφέρον. Εξαιρετική και πάλι η μετάφραση του Γιάννη Στρίγκου.