…κι εσύ γυμνός χορεύοντας

στα δόντια των πατρίδων…

(σελ. 59)

Ο Μάριος Μιχαηλίδης γεννήθηκε στην Κύπρο και ζει στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και απέκτησε το πτυχίο ΜA Ed. από το Πανεπιστήμιο Αrkansas, (ΗΠΑ). Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές και πέντε αφηγήματα. Τρία έργα του, η ποιητική συλλογή «Σαν άλλοθι οι λέξεις» (Μεταίχμιο 2003), το μυθιστόρημα «Ο Οστεοφύλαξ» (Μεταίχμιο 2007) και η νουβέλα «Ο Ανακριτής» (Γαβριηλίδης, 2012), τιμήθηκαν με το Κρατικό Βραβείο του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου. Το μυθιστόρημα «Ανατολικά της Αττάλειας βόρεια της Λευκωσίας» μεταφράστηκε στα τουρκικά και στα γερμανικά από τις εκδόσεις Verlag Auf Dem Ruffel. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και του Κύκλου Ποιητών.

Η ποιητική συλλογή του Μάριου Μιχαηλίδη εκ προοιμίου θέτει τον αναγνώστη εν αντιθέσει: η τέφρα που έγιναν τα όνειρα ή μήπως τα όνειρα που γεννήθηκαν από την τέφρα; Αμφίδρομη διαδρομή της ψυχής που αναρριχάται από τα έγκατα της ζωής κι έπειτα καταβυθίζεται στα σκοτεινά, προκειμένου να αναδυθεί και πάλι νεοφώτιστη και ολόλαμπρη.

Η παρούσα συλλογή χωρίζεται σε τέσσερα μέρη, τα οποία επιχειρούμε να τιτλοφορήσουμε μονολεκτικά: ελευθερία, τραγωδία, συναίσθημα, μνήμη. Τέσσερις πράξεις που παρουσιάζονται εν συνόλω και γι’ αυτό, άλλωστε, ο ποιητής δεν τιτλοδοτεί τα ποιήματα που εμπεριέχονται σε κάθε ενότητα. Κάθε πράξη αποτελεί μια πνευματική αυτούσια οντότητα που στέκει μόνη της, αλλά συνδέεται υποδόρια και με τις υπόλοιπες.

Ο Μάριος Μιχαηλίδης είναι άριστος χειριστής της γλώσσας. Και οι στίχοι του στη συγκεκριμένη συλλογή αποτελούν εξαίσιο δείγμα της βαθιάς γνώσης των λέξεων, παραθέτοντας προς τον αναγνώστη ένα πλουραλιστικό μεθυστικό ταξίδι νοημάτων και λέξεων στον μαγικό κόσμο της γλώσσας. Επίσης, στους στίχους του Μιχαηλίδη θα συναντήσουμε τον καίριο ρόλο των πουλιών και των σκυλιών, ως ακάματους συνοδοιπόρους στην υπόκωφη εσωτερική κλαγγή που αποτελεί ο ανθρώπινος βίος.

Ο Μάριος Μιχαηλίδης βυθίζεται σ’ έναν ζόρικο συναισθηματικό χείμαρρο, πιο ώριμος από ποτέ στην ποιητική του έκφραση, βέβαιος για το αποτέλεσμα της κατάδυσής του, αληθής κι εξαγνισμένος με την ανάδυση της ποιητικής του ωριμότητας.