Μυστήριο στα νερά της λίμνης Δοϊράνης
Μια νουβέλα που είχε δημοσιεύσει η συγγραφέας είκοσι χρόνια πριν («Ομίχλη στη λίμνη», εκδ. Οδός Πανός, 1998) αποτελεί το βασικό υλικό για το νέο της μυθιστόρημα, όπως σημειώνει η ίδια η Χρύσα Σπυροπούλου. Έμπειρη στον χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας –και όχι μόνο, καθώς έχει ασχοληθεί και με τη μετάφραση και την κριτική– η συγγραφέας μας μεταφέρει στη Βόρεια Ελλάδα και στα μυστήρια που μπορεί να κρύβουν τα νερά της λίμνης Δοϊράνης.
Στο ξενοδοχείο «Το μαργαριτάρι της λίμνης» κάνει διακοπές η διάσημη συγγραφέας και σεναριογράφος Σάρα Ανδρέου, μαζί με τον σύντροφό της Γιάννη Ιωάννου. Μια μέρα, όμως, η κοπέλα εξαφανίζεται στα ανοιχτά της λίμνης και οι προσπάθειες του συντρόφου της να την εντοπίσει αποβαίνουν μάταιες. Ο αστυνόμος Ηλιού και η βοηθός του, η υπαστυνόμος Γεωργίου, αναλαμβάνουν την υπόθεση και προσπαθούν να ξεκαθαρίσουν τι ακριβώς συνέβη. Υπάρχει περίπτωση η κοπέλα να σκηνοθέτησε την εξαφάνισή της, όπως ισχυρίζονται πολλοί; Μήπως πρόκειται για ατύχημα; Ή μήπως κάποιος θα είχε συμφέρον από τον θάνατο της Σάρας; Όταν λίγες μέρες αργότερα εντοπίζεται το άψυχο σώμα της κοπέλας, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για εγκληματική ενέργεια. Τα στοιχεία που συλλέγουν οι αστυνομικοί τους οδηγούν σε διαφορετικές κατευθύνσεις, σχεδόν πάντα, όμως, στο στενό οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον του θύματος. Δύο φόνοι ακόμα ακολουθούν, σαν κάποιος να έχει βάλει στόχο τη συγκεκριμένη οικογένεια, και τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο για τους αστυνομικούς που δεν μπορούν να βρουν τον συνδετικό κρίκο σε αυτές τις δολοφονίες. Μήπως πρέπει να κοιτάξουν και λίγο πιο πίσω, στο παρελθόν;
Με μεγάλη άνεση η συγγραφέας κινείται ανάμεσα στα διαφορετικά είδη αστυνομικών μυθιστορημάτων: ανοίγει την αυλαία προϊδεάζοντας τον αναγνώστη ότι αυτό που θα διαβάσει είναι ένα κλασικό whodunit μυθιστόρημα, με τους ενοίκους του ξενοδοχείου και τους κατοίκους της περιοχής να αποτελούν τους πρώτους υπόπτους. Και εκεί που νομίζεις ότι το μυθιστόρημα θα περιοριστεί στην περιοχή γύρω από τη λίμνη, η συγγραφέας μεταφέρει το ενδιαφέρον –και τους υπόπτους– στις Σέρρες και σε διάφορα κοντινά χωριά για να καταλήξει σε μια κινηματογραφική καταδίωξη του υπόπτου. Αυτές οι εναλλαγές στον σκηνικό χώρο και στους υπόπτους δίνουν έναν ενδιαφέροντα ρυθμό στο μυθιστόρημα, ο οποίος συμβαδίζει με τις αποκαλύψεις και τα στοιχεία που καταφέρνουν να συλλέξουν οι αστυνομικοί. Όλα αυτά συνδυάζονται υπέροχα με τη μυστηριώδη ατμόσφαιρα της λίμνης, αλλά και των γύρω περιοχών και καθιστούν τα «Ταραγμένα νερά» ένα αγωνιώδες και ατμοσφαιρικό ανάγνωσμα που, χωρίς να το αντιληφθείς, σε μαγνητίζει και δεν σου επιτρέπει να σταματήσεις την ανάγνωση παρά μόνο όταν ολοκληρώσεις το βιβλίο.
