Ένα φουτουριστικό παραμύθι

από ένα (όχι και τόσο μακρινό) μέλλον

Φανταστείτε την τέλεια οργανωμένη κοινωνία χωρίς προβλήματα όπως η ανεργία και η φτώχεια και παράλληλα, με ποιοτική ζωή για όλους ανεξαιρέτως, χωρίς ασθένειες. Μια ουτοπία στην οποία θα θέλατε να ζείτε; Ξανασκεφτείτε το, γιατί σε αυτή την κοινωνία που η Αμερικανίδα συγγραφέας δημιουργεί στις σελίδες του βιβλίου της, το κράτος ή πιο σωστά ένα είδος παγκόσμιας κυβέρνησης (σας θυμίζει κάτι;), έχει μεν εξαλείψει τα σημερινά δεινά αλλά έχει επίσης αναλάβει πλήρως τον έλεγχο της ζωής των πολιτών: ποιους θα έχει γονείς, τι είδους εκπαίδευσης θα λάβει, σε ποια θέση θα εργαστεί, με ποιον θα ζευγαρώσει προκειμένου να φέρει στον κόσμο υγιείς απογόνους, πότε και με ποιο τρόπο θα πεθάνει.

Η ”ιδανική” αυτή κοινωνία είναι ο κόσμος της ηρωίδας του βιβλίου, της δεκαεπτάχρονης Κάσια, που ετοιμάζεται για το επίσημο συμπόσιο Ταιριάσματος, εκεί όπου θα της αποκαλυφθεί όπως και σε όλους τους συνομηλίκους της, με ποιο ταίρι θα ζήσει την υπόλοιπη ζωή της σύμφωνα με τις αποφάσεις του αρμόδιου υπουργείου. Αλλά κάτι πάει εντελώς λάθος: εκτός από το πρόσωπο του παιδικού της φίλου που επιλέχθηκε για ταίρι της, ένα ακόμα πρόσωπο εμφανίζεται στην οθόνη, ο Κάι: έχει έρθει στην πόλη από τις επαρχίες (όπου κάτι φοβερό συμβαίνει αλλά κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς), όταν έχασε τους γονείς του, είναι ξεχωριστός σε μια κοινωνία που αυτό δεν γίνεται αποδεκτό και επιπλέον έχει ήδη ενταχθεί σε εκείνους που δεν επιτρέπεται να βρουν ταίρι – ο Κάι θεωρείται παρέκκλιση. Αλλά η Κάσια, από τη στιγμή που είδε έστω και φευγαλέα το πρόσωπό του ως πιθανό ταίρι της, δεν μπορεί να τον βγάλει από το μυαλό της…

Αυτή η δυστοπική ιστορία αγάπης, καλογραμμένη και συγκινητική, με το υπέροχο ποίημα του Ντύλαν Τόμας ”Αβρός μην πας στη νύχτα την καλή” να διατρέχει τις σελίδες του – ως ένα τεχνούργημα του παρελθόντος αλλά και ως μυστικός κώδικας ανάμεσα στους ερωτευμένους ήρωες, προσφέρει εκτός από την ευχαρίστηση τής ανάγνωσής του , ένα μήνυμα αλλά και μια προειδοποίηση προς τους αναγνώστες του, έφηβους και μη: ότι όποιος απαρνιέται την ελεύθερη βούληση χάριν της ασφάλειας και του βολέματος, όχι μόνο θα φτάσει τελικά αβρός στη νύχτα της ζωής του – χωρίς δηλαδή να την έχει ζήσει αληθινά, αλλά θα περάσει τις μέρες του μια καρδιά άδεια και σιωπηλή. Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη τραγωδία που μπορεί να βιώσει ένα ανθρώπινο πλάσμα.