Men in tights

 Ο Γιάννης Πλιώτας γεννήθηκε το 1981. Κατάγεται από το Σταυροδρόμι Αρκαδίας και ζει στα Γιάννενα και στην Αθήνα. Έχει γράψει μερικά βιβλία.

Τι μπορεί να ενώσει έναν ποιητή που ακόμα δεν τον έχει ανακαλύψει ο κόσμος και οδηγεί ένα Lada, έναν αριστερό μπάρμαν που ονειρεύεται επαναστάσεις, έναν πρώην παλαιστή κατς που αφήνει να διαφανεί η ευαίσθητη ψυχή του, έναν διαιτητή που έχει βγει αλώβητος από το γήπεδο ενώ τον κυνηγάνε να τον λιντσάρουνε και μια τραγουδίστρια που τραγουδάει σε πανηγύρια; Μια απαγωγή. Όμως, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Ένας καλός φίλος του Γ. Π.  –όπου Γ. Π. είναι ο πρωταγωνιστής– τον ενημερώνει ότι πρέπει να του μιλήσει για κάτι πολύ ύποπτο, ενώ πρέπει να προσέχουν αμφότεροι γιατί σίγουρα παρακολουθούνται. Όμως, πριν ο Γ. Π. μάθει περί τίνος πρόκειται, ο φίλος του απάγεται μπροστά στα μάτια του. Από εκείνη τη στιγμή ψάχνει στοιχεία στο σπίτι του απαχθέντος φίλου του ή και αλλού, αν και το Lada του δεν είναι πάντοτε πρόθυμο να τον μεταφέρει. Μαζί με έναν φίλο του, μπάρμαν αριστερών πεποιθήσεων και οραματικών επαναστάσεων, προσπαθούν να βρουν την άκρη του νήματος, χωρίς εμφανή αποτελέσματα, αλλά με πολλά στραπατσαρισμένα χαρτάκια φαγωθέντων σουβλακίων. Στην πορεία ένας πρώην παλαιστής κατς, με τη δύναμη του Λένι και λίγη από την εξυπνάδα του Τζορτζ («Άνθρωποι και ποντίκια», John Steinbeck), θα τους συνδράμει για να βρουν τον φίλο τους. Δύο ακόμα μέλη θα προστεθούν στην ομάδα: ένας διαιτητής που, σαν άλλος Frank Morris («Απόδραση από το Αλκατράζ» – ή εν προκειμένω από το Αλκαζάρ), όσες φορές τον κυνηγήσανε εντός κι εκτός γηπέδου να τον λιντσάρουνε, εκείνος έβγαινε πάντοτε αλώβητος και εξαφανιζόταν ως διά μαγείας. Και μια τραγουδίστρια, μεγάλο ταλέντο στα μικράτα της, χωρίς να έχει την ανάλογη πορεία, που τραγουδάει πλέον στα πανηγύρια.

Η επίλεκτη ομάδα με τις ιδιομορφίες της, σαν τη Suicide Squad αλλά χωρίς το κακό ριζωμένο μέσα της, ξεκινάει ένα ανελέητο κυνηγητό –μάλλον, για να ακριβολογώ, ανελέητη είναι η όρεξή τους παρά το κυνηγητό– για να βρουν τον απαχθέντα φίλο τους. Και σαν γνήσιοι «κυνηγοί της χαμένης κιβωτού» θα περάσουν από ένα σωρό δυσκολίες μέχρι να φτάσουν στον «ναό του χαμένου θησαυρού».

Όπως καταλάβατε, το βιβλίο του Γιάννη Πλιώτα είναι μια κωμική περιπέτεια με πλήθος ταινιών, μουσικής, παιχνιδιών και τόσων άλλων που έχουμε λατρέψει πριν και μετά την ενηλικίωσή μας – αν τελικώς ήρθε ποτέ αυτή η ενηλικίωση. Έξυπνο χιούμορ, ευφάνταστες στιχομυθίες, αντιήρωες μέχρι το κόκαλο και μια πλοκή που έχει ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Φυσικά, εκείνο που αποτελεί το θετικότερο στοιχείο του βιβλίου είναι το ύφος του συγγραφέα, που σαν σύγχρονος εξελληνισμένος Mel Brooks παρουσιάζει την ελληνική πραγματικότητα μέσα από κωμικό κάτοπτρο, αντισυμβατικό, μα παρόλα αυτά ρεαλιστικό.

Το βιβλίο αποτελεί επανέκδοση του 2011 (Βορειοδυτικές Εκδόσεις). Ελπίζω ότι αυτή δεν θα είναι η «τελευταία σταυροφορία» για την επίλεκτη ομάδα. Όσο για το τι είναι τα ουγγρικά ψάρια, σας αφήνω να το ανακαλύψετε στις σελίδες του βιβλίου.