Καθορίζει τελικά το αίμα τη συγγένεια;

Η Καρολίνα Μέρμηγκα –γεννημένη το 1957– σπούδασε Νομικά και έχει εργαστεί ως δικηγόρος και δημοσιογράφος. Έχει δημοσιεύσει δύο συλλογές διηγημάτων, ενώ ο «Συγγενής» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.

Πρωταγωνιστές του μυθιστορήματος είναι ο Μιχάλης και η Αλεξάνδρα, ένα ζευγάρι που μετράει πάνω από είκοσι χρόνια γάμου και το οποίο έχει ένα γιο που σπουδάζει στο εξωτερικό. Ξαφνικά εισβάλλει στη ζωή τους μια κοπέλα, η Μάγδα, η οποία ισχυρίζεται ότι είναι κόρη του Μιχάλη, καρπός μιας σχέσης που είχε στα φοιτητικά του χρόνια. Οι ισορροπίες στην οικογένεια διαταράσσονται, καθώς ο Μιχάλης νιώθει ότι αναγνωρίζει στοιχεία του εαυτού του στην κοπέλα, ενώ παράλληλα αισθάνεται έλξη για αυτήν. Ταυτόχρονα, η Αλεξάνδρα προσπαθεί να στηρίξει μια φίλη της, η οποία προσπαθεί να πείσει τον άντρα της νεκρής πια κόρης της να της επιτρέψει να φέρει στον κόσμο τα έμβρυα που είχαν καταψύξει προτού η κόρη της πεθάνει. Δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους κινούνται τα άτομα του στενού τους περιβάλλοντος, φίλοι και συγγενείς, με τα δικά τους προβλήματα και κυρίως τα δικά τους μυστικά.

Η συγγραφέας επιλέγει να αναπτύξει την ιστορία της μέσα από μια πρωτοπρόσωπη αφήγηση, χρησιμοποιώντας, όμως, δύο αφηγητές, τον Μιχάλη και την Αλεξάνδρα. Με αυτόν τον τρόπο δίνει στον αναγνώστη πρόσβαση σε όλες τις σκέψεις και τα συναισθήματα των δύο βασικών πρωταγωνιστών καθώς εξελίσσεται η ιστορία. Και πρόκειται για μια ιστορία που αγγίζει προσεκτικά αλλά ουσιαστικά θέματα που προκύπτουν μέσα σε ένα γάμο –όπως η ανοχή και η απιστία– αλλά κυρίως επικεντρώνεται στο ζήτημα της συγγένειας. Ποιος είναι τελικά ο συγγενής μας; Αυτός με τον οποίο μοιραζόμαστε το ίδιο αίμα, τα ίδια γονίδια, τα ίδια χαρακτηριστικά; Ή αυτός που τον μεγαλώσαμε, μοιραστήκαμε τη ζωή μας μαζί του; Ο Μιχάλης βλέπει ομοιότητες ανάμεσα σε αυτόν και τη νεαρή που ισχυρίζεται ότι είναι κόρη του ακριβώς επειδή θέλει να υπάρχουν. Η φίλη της Αλεξάνδρας θέλει να φέρει στον κόσμο τα παιδιά της πεθαμένης κόρης της, επειδή θεωρεί ότι θα είναι μια συνέχεια της νεκρής, θα είναι αίμα της. Και η Αλεξάνδρα, που έχει μια απόλυτα υγιή σχέση με τον πατέρα της, αγνοεί ότι είναι υιοθετημένη. Το αίμα, φαίνεται να λέει η συγγραφέας, δεν παίζει πάντα τον καθοριστικό λόγο στην οικογένεια. Οικογένειά μας μπορεί να είναι οι άνθρωποι που εμείς επιλέγουμε και χρησιμοποιεί ένα εξαιρετικά έξυπνο κλείσιμο για να το αποδείξει.

Το μυθιστόρημα της Καρολίνας Μέρμηγκα είναι ένα ανάγνωσμα που σε προκαλεί να το ολοκληρώσεις άμεσα, όχι μόνο επειδή το θέμα του παρουσιάζει ενδιαφέρον, αλλά επειδή η στρωτή γλώσσα, οι συναισθηματικές ανατροπές και η αμεσότητα της αφήγησης δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που αναγκάζει τον αναγνώστη να διαβάσει την ιστορία μέχρι το τέλος της. Και πραγματικά αξίζει να διαβαστεί.