Άνθρωποι σταθερής τροχιάς

Ο Κωστής που από μικρός συλλέγει δίσκους, ο Τόλης που βιοπορίζεται χάρη στους λυγμούς των άλλων, η Θοδώρα που, όντας άνεργη, βιώνει την παρένθετη μητρότητα και τη μετέπειτα δεδομένη απώλεια, η ηλικιωμένη κυρα-Ρένα που ταΐζει τα περιστέρια, επειδή της θυμίζουν τα μικράτα της στο χωριό, οι ένοικοι του πρώτου που προσμένουν να ανταμειφθούν για την τόσων χρόνων βοήθεια προς τη σπιτονοικοκυρά τους, οι ανίερες πράξεις των κατοίκων ενός χωριού, τα μυστικά που κρύβουν τα υπόγεια, τα ένοχα μυστικά μιας οικογένειας, η αμαρτία που φέρνει τη λύτρωση, τα γράμματα της ξενιτεμένης κόρης που συνεχίζουν να έρχονται.

Δέκα ιστορίες της Ροζίτας Σπινάσα με ήρωες καθημερινούς, της διπλανής πόρτας. Ανθρώπους που, μέσα στην ασημαντότητά τους και, παρά τη μονότονη, επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα –κάτι που γίνεται φανερό από τον τίτλο ακόμα της συλλογής, μέσω της παρήχησης, «στόμαστομαστό»–, κάνουν τη διαφορά, που αισθάνονται ιδιαίτερα γι’ αυτούς τους ίδιους, που ξεχωρίζουν από το πλήθος. Ανθρώπους που ζουν τη ζωή τους όπως τους την έταξε η Μοίρα, που επιβιώνουν παρά τις αναποδιές, που τα βγάζουν πέρα «ηρωικά», ελπίζοντας πάντα για κάτι καλύτερο. Που βιώνουν συναισθήματα –ντροπή, θλίψη, ενοχές– και δε διστάζουν να το δείξουν.

Με ρεαλιστική, ζωντανή γραφή και ρέοντα λόγο, η συγγραφέας χαρτογραφεί την πραγματικότητα της καθημερινότητας, αποτυπώνει στιγμιότυπα υψηλής σημασίας για τους ήρωες, ακολουθεί τους τελευταίους στα βήματά τους, παρακολουθώντας τους μέσα από την κλειδαρότρυπα όχι μόνο του σπιτιού τους, αλλά και της ψυχής τους.

Κι όταν, στο τέλος κάθε διηγήματος, «αποκαλύπτεται» η αλήθεια και κάθε ελπίδα αποδεικνύεται φρούδα, οι ήρωες ξεγυμνώνονται, βιώνουν την αυτογνωσία και προσγειώνονται στις πραγματικές τους διαστάσεις.