Η αιωνιότητα με ζαλίζει.

μες στης φθοράς την αγκαλιά

μ’ ασφάλεια τον χρόνο μου θηλάζω

(σελ. 22)

Ο Στάθης Κουτσούνης γεννήθηκε στη Νέα Φιγαλία Ολυμπίας το 1959. Σπoύδασε νομικά, φιλολογία και κλασική μουσική. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Στα Γράμματα εμφανίστηκε το 1987 με τη δημοσίευση τεσσάρων ποιημάτων του στο τεύχος 10 του περιοδικού Νέες Τομές. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: «Σπουδές για Φωνή και Ποίηση», Υάκινθος 1987, «Τρύγος αιμάτων», Σμίλη 1991, «Παραλλαγές του μαύρου», Δελφίνι 1998, «Η τρομοκρατία της ομορφιάς», Μεταίχμιο 2004. Φιλολογική μελέτη για το αρχαίο δράμα και τον Σοφοκλή στον τόμο «Σοφοκλέους, Φιλοκτήτης – Αντιγόνη», Οδός Πανός 1999. Και το διήγημα «Η Μέριλιν της Ακράτας», Μεταίχμιο 2003 (στον συλλογικό τόμο «7 διηγήματα»). Παράλληλα, δημοσιεύει κείμενα κριτικής σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Ποιήματά του έχουν περιληφθεί σε ανθολογίες και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

Ο ερωτισμός στον άνθρωπο, στη φύση, στον κόσμο και στην ποίηση θα μπορούσα να βάλω επικεφαλίδα στο παρόν κείμενο. Γιατί στα ποιήματα του Στάθη Κουτσούνη υπάρχει διαχεόμενος ερωτισμός προς κάθε τι που αποτελεί τη βάση αυτού του κόσμου χρονικά και τοπικά. Ερωτισμός όχι μονάχα υπό το πρίσμα του έρωτος, αλλά και της νοσταλγίας σε σχέση με τον χρόνο, της σύνδεσης σε σχέση με τη φύση, της συμπόρευσης σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους.

Αυτοαναφορική εκβολή στίχων που αποτυπώνεται έντεχνα και άρτια στην παρούσα ποιητική συλλογή με μια προσδιοριζόμενη εκ των έσω ορμή που συναρπάζει σε κάθε της έκρηξη. Δομές που εναλλάσσονται από ποίημα σε ποίημα και η γλώσσα αγκιστρώνει τον αναγνώστη σε μια αρμονική αλληλουχία στίχων, λέξεων και ουσίας. Με το σώμα ως κυρίαρχο μέσο της εκφοράς συναισθημάτων και ως εκτελεστικό όργανο της ψυχής που ανοίγεται στο ετεροπρόσωπο όλον. Κι έπειτα ο χρόνος που κουλουριάζεται γύρω από τον ποιητή για να φέρει στο πέρας του αναμνήσεις από την αφετηρία.

Η ποιητική συλλογή του Στάθη Κουτσούνη χαρακτηρίζεται επίσης και από τη σημασία του κύκλου. Χρονικά, όπου το παρελθόν έρχεται στο παρόν, συναισθηματικά, όπου η πλήρωση διεγείρει και διεγείρεται, αρμονικά φύσει και θέσει ως ζωντανός οργανισμός.

Μια πολύ πλούσια συλλογή ποιημάτων που δεν φείδεται εκφραστικότητας και συναισθημάτων, σκιαγραφημένη ως το ένα που γίνεται όλον.