Πρακτική άσκηση ενσυναίσθησης στα λιμνάζοντα λογοτεχνικά νερά. Η ουμανιστική θεώρηση των πραγμάτων δεν γερνά αλλά καθίσταται επιτακτικότερα επείγουσα συν τω χρόνω.

Ο Ντίνος Σιώτης είναι πολυγραφότατος ποιητής, στρατευμένος στον σχολιασμό –με τον δικό του σαφώς ειρωνικό, σαρκαστικό τρόπο– της κοινωνικοπολιτικής επικαιρότητας. Γράφει σαν τον Μπρεχτ, σαν τον Ρίτσο, μπήγει το αφηγηματικό του νυστέρι στο «ψαχνό» των ειδησεογραφικών δελτίων (η δημοσιογραφική θητεία του δεν είναι διόλου άσχετη), αλλά δεν εκτρέπεται σε αλγολαγνικές νεκροψίες, παρά μόνον σε εν θερμώ αυτοψίες σε αυτό που μπορεί να είναι η πραγματικότητά μας, δεν το εκλαμβάνει όμως ποτέ ως τετελεσμένο και καθόλου μοιρολατρικά επιζητεί, κραυγάζει, επιζητεί τη συναίνεση και την ενεργό συμμετοχή μας προκειμένου να πάψουν να συμβαίνουν τέτοιες ανείπωτες, αδιανόητες καθημερινές τραγωδίες.

Πολλές φορές η καυστική ανατροπή του λόγου μπορεί και να παρερμηνευτεί σε μια ταχεία ανάγνωση. Η ταχεία ανάγνωση, όπως κι η ταχεία ανάρρωση αλλά κι η υπερταχεία (ως τραίνο) ενέχουν κινδύνους τους οποίους δεν είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν οι παραζαλισμένοι μετανεωτερικοί νόες μας.

Ως προς τούτο διαφέρει ο Ποιητής Ντίνος Σιώτης ως προς τους συγχρόνους του (τους συγχρόνους μας), ακόμα κι ως προς τους εξέχοντες εκπροσώπους της γενιάς του 1970: είναι κυριολεκτικός, γραμμικός, δεν επιζητά την εξεζητημένη λογοτεχνικότητα, δεν γνοιάζεται ιδιαίτερα για την αφαίρεση, είναι λακωνικός (αλλά μόνον εκεί που τον πάει ο ρυθμός της ανάσας του: οργισμένη αναπνοή στα κατάβαθα του Ερέβους όπου πλέουν ανάερα οι κολασμένοι αυτού του άνισου κόσμου.

Οι πάσης φύσεως κοινωνικές, οικονομικές, φυλετικές ανισότητες και διακρίσεις τον βρίσκουν αντίθετο. Η πολυτιμότητα της ανθρώπινης ζωής κάθε ατόμου (χαρακτηριστικό leit motiv τού Διαφωτισμού είναι θεμέλιο των δυτικού τύπου δημοκρατιών μας). Βαθύτατα Δημοκρατικός (με την αμερικάνικη ορολογία) ο ποιητής απευθύνεται, διδάσκει, συνομιλεί, δίχως να διαπραγματεύεται τις αξίες του, δίχως να εκπίπτει του πνευματικού αξιώματός του. Είναι απλός, αλλά εκεί, στις επάλξεις, ηρωικός κι ενεργός, πρώτος μεταξύ ίσων, προεδρεύει με αυτοθυσία στον αγώνα τον καλό για μια καινούργια αναγέννηση του παγκόσμιου πολιτισμού.

Οικουμενικός ο λόγος του κι ανθρωπιστικές οι αξίες του, που καθίστανται προτεραιότητες, αποκλειστικές με την πάροδο τού Πανδαμάτορα Χρόνου…