Ο αδυσώπητος χρόνος  

Ο Αλέξης Πανσέληνος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1943. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και δικηγόρησε έως το 1997. Εμφανίστηκε στη λογοτεχνία με τη συλλογή διηγημάτων «Ιστορίες με σκύλους» (1982). Ακολούθησαν η βραβευμένη με Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος «Μεγάλη πομπή» (1985), τα μυθιστορήματα «Βραδυές μπαλέτου» (1991) και «Ο κουτσός άγγελος» (2002), ένας τόμος με δοκίμια, «Δοκιμαστικές πτήσεις» (1993), η συλλογή διηγημάτων «Τέσσερις ελληνικοί φόνοι» (2004) και το αυτοβιογραφικό «Μια λέξη χίλιες εικόνες» (2004). Το μυθιστόρημα «Ζαΐδα ή Η καμήλα στα χιόνια» κυκλοφόρησε το 1997, μεταφράστηκε στα γαλλικά, στα γερμανικά και στα ιταλικά και  εκείνη τη χρονιά ήταν η ελληνική υποψηφιότητα για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας.

Ο Γιάννης Αργυρίου είναι συνταξιούχος δικηγόρος και έχει χάσει πριν από λίγο καιρό τη γυναίκα του, τη Χλόη. Μένει σε ένα σπίτι με κήπο κάπου στα βόρεια προάστια, το οποίο κληρονόμησε από τον πατέρα του, αλλά μεγάλωσε στο κέντρο της Αθήνας και συγκεκριμένα κοντά στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Μια μέρα, κατεβαίνοντας την Πανόρμου, στη γωνία με τη λεωφόρο, βλέπει μια επιγραφή σε έναν τοίχο που του προκαλεί μεγάλη εντύπωση: 07A sEFO. Βάζει σκοπό του να ανακαλύψει τι σημαίνει αυτή η επιγραφή και ποιος μπορεί να τη ζωγράφισε σε αυτό το σημείο, που σημαίνει πολλά για τον ίδιον. Η αναζήτησή του θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες για εκείνον και για τους γύρω του.

Οι «Σκοτεινές επιγραφές» είναι ένα «πολυφωνικό» μυθιστόρημα. Η αφήγηση είναι πολυπρισματική και είναι κυρίως τριτοπρόσωπη, .αλλά κάποτε γίνεται πρωτοπρόσωπη. Ο αναγνώστης παρακολουθεί την ιστορία του Γιάννη, αλλά και των φίλων του, παλιών συμφοιτητών του στη Νομική, του Στάθη, που διέπρεψε ως κειμενογράφος σε διαφημιστική εταιρία, του Περικλή ή Πίπη, που έγινε τραπεζικός υπάλληλος. Διάφορα άλλα πρόσωπα εμπλέκονται στην ιστορία, νεαροί και μεσήλικες ή ηλικιωμένοι, γκραφιτάδες και εγκληματικά στοιχεία, κύριοι και κυρίες της καλής κοινωνίας, πρόσωπα από το παρελθόν που συνδέονται με κάποιον τρόπο με τον Γιάννη. Η πλοκή διακλαδώνεται στο χώρο: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Μπίτολα (Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας – Σκόπια). Η επιγραφή στον τοίχο έχει για τον καθένα ένα διαφορετικό νόημα και λειτουργεί κυρίως ως συνεκτικός ιστός ανάμεσα στον κόσμο των ονείρων και των αναμνήσεων, από τη μια πλευρά, της πραγματικότητας, από την άλλη. Περπατώντας πάνω στα ίδια του τα βήματα, κάνοντας διαδρομές που είχε κάνει πολλές φορές προηγουμένως, όταν άλλες σκέψεις (ενδεχομένως και άλλα συναισθήματα) είχαν προτεραιότητα, ο Γιάννης προσπαθεί να ξαναβρεί (ή να κρατήσει) το νήμα που ενώνει τη ζωή του με τη Χλόη.

«Οι Σκοτεινές επιγραφές» είναι κυρίως ένα βιβλίο για την απώλεια του αγαπημένου προσώπου. Με την επιμονή του να αναζητά την παρουσία της Χλόης και να επιστρέφει εκεί απ΄όπου εκείνη «έφυγε» –στην κλινική και στο δωμάτιο όπου νοσηλεύθηκε πριν πεθάνει-, ο Γιάννης προσπαθεί να αφομοιώσει όλα τα γεγονότα της ζωής του και να προετοιμαστεί για το δικό του θάνατο. Ο Αλέξης Πανσέληνος αποδεικνύει γι΄άλλη μια φορά την ικανότητά του στις περιγραφές των τόπων όπου χιλιάδες άνθρωποι διασταυρώνονται καθημερινά και ανθρώπινων τύπων που δεν μας είναι όλοι συμπαθείς ούτε μας αρέσουν όλες οι πράξεις τους, αλλά προσπαθούν, καμιά φορά απελπισμένα, να βρουν ένα νόημα στον αδυσώπητο χρόνο που κυλά.