Δημιουργώντας εικόνες μέσα από το σκοτάδι

Τα «Σκοτεινά Κεφάλαια» είναι μια συλλογή κειμένων ιδιαίτερων, χωρισμένων σε δύο ενότητες, που αποτελούν το ντεμπούτο του νεαρού συγγραφέα Τζανέτου Καβαλιώτη.

Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει εκατό ποιήματα, μικρά δοκίμια και ιστορίες για όλες τις εκφάνσεις της ζωής κυρίως όμως για την αγάπη, την ελευθερία, τον πόνο, το θάνατο, τη μελαγχολία, την Ποίηση. Εκατό «κεφάλαια» όπως τα ονομάζει, που εμπνέονται από το μητρικό σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής αλλά ταυτόχρονα αποτυπώνουν στις σελίδες τους τη δική του οπτική για τον κόσμο. Αγάπη και φόβος, απογοήτευση αλλά και η ικανότητα να κάνεις όνειρα ενάντια στις πιθανότητες, οι ανθρώπινες σχέσεις σε όλες τους τις μορφές αλλά και η ποίηση, ως ένας τρόπος να βλέπεις και να ερμηνεύεις τον κόσμο, είναι οι βασικές θεματικές του σε διάφορες παραλλαγές και από διαφορετικές οπτικές γωνίες.

Αυτό που ξεχώρισα στα κείμενα του Τζανέτου Καβαλιώτη είναι ο απλός, ξεκάθαρος και ειλικρινής τόνος των προσωπικών αυτών εξομολογήσεων που μου θύμισε ξανά την αγνότητα της νιότης, το να γράφεις δηλαδή από την καρδιά σου και να μιλάς γι’ αυτά που πραγματικά αισθάνεσαι – και με συγκίνησε συναισθηματικά, ειδικά σε μια εποχή όπου οι νέοι συγγραφείς πιστεύουν ότι πρέπει να επιδεικνύουν κυνισμό, αλαζονεία και μια επιτήδευση ύφους για να εντυπωσιάσουν. (Και ελπίζω ειλικρινά να συνεχίσει να γράφει από την καρδιά του και όχι με στόχους και σκοπιμότητες.)

Στο δεύτερο μέρος εκτυλίσσεται μία νουβέλα ψυχολογικού μυστηρίου που παραπέμπει ως ύφος και ατμόσφαιρα στον Πόε του οποίου τα έργα, όπως δηλώνει στο βιογραφικό του, αγαπά ο συγγραφέας. Ο ήρωας ζει σε έναν ονειρικό, εξιδανικευμένο κόσμο όπου δεσπόζει η φιγούρα της αγαπημένης του συζύγου, αλλά πρόκειται για έναν κόσμο ψευδαισθήσεων… Μια παράξενη αινιγματική μορφή εμφανίζεται στη ζωή του, με την επιμονή ενός φαντάσματος που θέλει οπωσδήποτε να επικοινωνήσει μαζί του. Μια σειρά από παράξενες καταστάσεις και εμπειρίες τις οποίες θα βιώσει ο ήρωας θα τον οδηγήσουν τελικά στην αλήθεια. Εδώ, παρά τις αδυναμίες ενός πρωτόλειου έργου, ο Καβαλιώτης καταφέρνει να στήσει μια ενδιαφέρουσα ιστορία για τον έρωτα και τη σκοτεινή πλευρά του, με δυνατό συναίσθημα και περίεργη ψυχολογική ατμόσφαιρα που κλείνει με μια πλήρη ανατροπή.

Το πρόσημο είναι θετικό για την πρώτη συγγραφική εμφάνιση του Τζανέτου Καβαλιώτη και θα περιμένω με ενδιαφέρον να διαβάσω την εξέλιξη της πένας του από την οποία πιστεύω ότι θα προκύψουν πολλά στο μέλλον, γιατί η «φλέβα» υπάρχει και ρέει δυνατά. Για το κλείσιμο, κρατάω την τελευταία πρόταση από το δοκίμιο «Σκοτάδι»: «Οι μεγαλύτεροι φόβοι μας αποκαλύπτονται στο φως, όταν δηλαδή γίνονται ορατοί».