Γιολάντα Τσορώνη-Γεωργιάδη
Άντα Ευαγγέλου

Εικονογράφηση: Θάνος Τσίλης

Μια παρέα από απίθανους πιτσιρικάδες που μπλέκουν σε μικρές καθημερινές περιπέτειες στο σχολείο. Ένα σχολείο που προσπαθεί να δώσει «κάτι παραπάνω» στους μαθητές δίνοντάς τους ευκαιρίες για μουσειακή εκπαίδευση, συλλογικές δράσεις για κοινωφελείς σκοπούς και εμπειρίες «βιωματικής μάθησης». Ένας ήρωας, ο Μπερτόδουλος, που λατρεύει το ποδόσφαιρο και μισεί τα Μαθηματικά. Και πολλοί απίθανοι πιτσιρικάδες που πλαισιώνουν τον Μπερτόδουλο. Όλα αυτά σε ένα βιβλίο που αποτελείται από εννέα επεισόδια, εννέα περιπέτειες, που κρατούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο, τον κάνουν να χαμογελά ή να γελά.

Σα σπονδυλωτή ταινία, που δε βασίζεται στο σασπένς αλλά στο βλέμμα του αφηγητή, του μικρού Μπερτόδουλου, στην ευφυΐα και στο χιούμορ του, στις ελπίδες και τους φόβους του, έτσι ξεδιπλώνονται οι ιστορίες των πιτσιρικάδων. Λιγάκι «ροκ», λίγο λουφαδόροι, όλο και κάτι σκαρφίζονται στην καθημερινή τους ζωή στο σχολείο και στο σπίτι που φέρνει τα πάνω κάτω. Μερικές φορές πέφτουν οι ίδιοι στις παγίδες που έχουν στήσει για τους μεγάλους. Όπως όταν ο Μπερτόδουλος αποφασίζει να παραστήσει τον άρρωστο για να γλιτώσει το διαγώνισμα των Μαθηματικών και αποδεικνύεται ότι έχει κρεατάκια και πρέπει να κάνει εγχείρηση.

Οι μικροί (αλλά και οι μεγάλοι) αναγνώστες θα απολαύσουν τη λεπτή ειρωνεία για το εκπαιδευτικό σύστημα και τη σοβαροφάνεια των μεγάλων με τα διαρκή «πρέπει» και τα στερεότυπα που έχουν για τη μάθηση. Μήπως η μάθηση δεν μπορεί να προκύψει μέσα από την αξιοποίηση των ενδιαφερόντων των παιδιών; Ποιος να φανταζόταν ότι το ποδόσφαιρο που παρακολουθεί ο Μπερτόδουλος με μανία στην τηλεόραση μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμο για την εκμάθηση της …Γεωγραφίας; Κι όμως έτσι έγινε.

Ένα από τα επεισόδια της ιστορίας διαδραματίζεται σε ένα μουσείο. Τα παιδιά φυσικά θα κάνουν την πλάκα τους. Καμία διάθεση δεν έχουν για «μουσειακή εκπαίδευση». Είναι η φαντασία και η ευστροφία του διευθυντή που θα δώσει τελικά το καλύτερο μάθημα μουσειακής εκπαίδευσης μέσα από τον αυτοσχεδιασμό και την παιγνιώδη διάθεση.

Θα ήθελε  ο αναγνώστης κι άλλες από αυτές τις απολαυστικές περιπέτειες σχολικής τρέλας που ξεχειλίζουν από καλά αισθήματα, καλή διάθεση και σκανταλιάρικη διάθεση.

Τα σκίτσα, σε διχρωμία, σε στυλ κόμικς, αρμόζουν στην ηλικιακή ομάδα στην οποία απευθύνεται το βιβλίο.

Οι δυο συγγραφείς εμπνεύστηκαν τις ιστορίες τους από τις εμπειρίες τους στο σχολείο. Αλλά φυσικά είναι το δικό τους διεισδυτικό βλέμμα στον κόσμο του σχολείου και στα παιδιά που δίνει πνοή στα «αληθινά περιστατικά». Γιατί δεν υπάρχουν αληθινά περιστατικά αλλά αφηγήσεις.

Η Γιολάντα Τσορώνη-Γεωργιάδη είναι δασκάλα στη δημόσια εκπαίδευση, με δημιουργικό έργο, όπως την ίδρυση Μουσείου Μαθητικής Ζωής. Είναι συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας, μελετών και δοκιμίων, με 28 βιβλία στο ενεργητικό της, ανάμεσα στα οποία το «Σκυλί από τζάκι», «Ο Ποσειδώνας και η Φρουφρού», «Η γάτα η μαρμελάδα», «Το παπί που δεν έχει τι να πει» και μελέτες όπως το «Γιατί το λέμε έτσι».

Η Άντα Ευαγγέλου είναι δασκάλα, απόφοιτος της σχολής ακορντεόν του Ωδείου Άρτας και πτυχιούχος ανώτερων θεωρητικών μουσικής. Έχει διδάξει σε σεμινάρια εκπαιδευτικών μουσική αγωγή και έχει κάνει πολλές καινοτόμες δράσεις στον χώρο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Άλλο βιβλίο που έχει γράψει μαζί με τη Γιολάντα Τσορώνη είναι «Το παλιό σχολειό», που βασίζεται στο Μουσείο Μαθητικής Ζωής του οποίου είναι ιδρυτικό μέλος. Έχει εκδώσει επίσης το βιβλίο «Τους κανόνες κανονίσαμε με…νότες».