Πιστή για μία ακόμη φορά στο τακτικό ραντεβού με το πιστό αναγνωστικό κοινό της, η Μάρω Βαμβουνάκη επέστρεψε με το νέο της βιβλίο, «Σιωπάς για να ακούγεσαι», που κυκλοφορεί απ’ τις Εκδόσεις Ψυχογιός.

Όπως πολύ χαρακτηριστικά σημειώνει και ο τίτλος, η Βαμβουνάκη, εδώ, εξερευνά και αναλύει το αποτύπωμα της παρουσίας ή της απουσίας των ανθρώπων στη ζωή. Το αποτύπωμα ενός φίλου, ενός συγγενικού προσώπου ή αυτό το βαθύ ενός έρωτα, αποτύπωμα λόγου, παρουσίας, πράξεων και συναισθημάτων. Αυτό που διαμορφώνει την εικόνα προς τους άλλους, την ανάμνηση της ύπαρξής. Αυτό που επιστρέφεται ως αντανάκλαση και τελικά, εξελίσσεται στην εικόνα που πολλοί άνθρωποι έχουν ως και για τον ίδιο τους τον εαυτό.

Η συγγραφέας επιλέγει ξανά να αφηγηθεί αληθινές ιστορίες, να μεταφέρει εξομολογήσεις ζωής και μέσα από αυτές να μοιραστεί αλήθειες, πετυχαίνοντας ξανά αυτό που γνωρίζει καλύτερα – και αυτό για το οποίο την έχουν ξεχωρίσει χιλιάδες αναγνώστες. Να προ(σ)καλεί τον αναγνώστη να ανακαλύψει και να αναγνωρίσει δικές του πραγματικότητες, να θέσει ερωτήματα που προσωποποιούνται, γεννώντας σκέψη και προβληματισμό. Να πυροδοτήσει έναν συχνά δυσάρεστο και επίπονο, αλλά χρήσιμο, διάλογο, όχι απλά με αυτόν που διαβάζει, αλλά με την ψυχή και το θυμικό του. Μέσα από ιστορίες που παραδειγματίζουν όσα τα κεφάλαια πραγματεύονται, η συγγραφέας μας βάζει στα βήματα των πρωταγωνιστών, κάνοντας στο τέλος εμάς ήρωες όσων διαβάζουμε.

Από το 2006, οπότε και ξεκίνησε αυτή την επιτυχημένη σειρά βιβλίων, ας πούμε, ψυχολογικών προσεγγίσεων, με το best seller «Ο παλιάτσος και η Άνιμα», εγκαινιάζοντας ταυτόχρονα και την συνεργασία της με τις Εκδόσεις Ψυχογιός, ισχυρό όπλο της συγγραφέως, πέρα από την πείρα και τη γνώση της μέσα από την πολυετή επαγγελματική ενασχόλησή της με την ψυχολογία, παραμένει η γραφή της. Άμεση και αληθινή, γλαφυρή μέσα από ένα προσεκτικά σμιλεμένο, εκλεπτυσμένο ύφος που αποφεύγει τις μεγαλοστομίες και τους περιττούς εντυπωσιασμούς. Γραφή που διαβάζεται υπό πολλαπλές γωνίες και οπτικές, ενσωματώνοντας αναφορές στη λογοτεχνία, την τέχνη και την πίστη. Γραφή που σε «αναγκάζει» συνεχώς να σημειώνεις, ώστε να μπορείς να ανατρέξεις σε κάποια σημεία ξανά – γιατί σίγουρα θα θελήσεις να διαβάσεις ξανά.

Και όπως πάντα, η εμπειρία κάθε βιβλίου της Μάρως Βαμβουνάκη αρχίζει από το εξώφυλλο. Στο μελαγχολικά εξαίσιο έργο του Αμερικανού ρεαλιστή Edward Hopper, για τον οποίον ο Alain de Botton έγραψε ότι τα έργα του φαίνονται στενάχωρα, αλλά δε στεναχωρούν, (όπως και ο τρόπος που μας απευθύνεται η συγγραφέας στα βιβλία της) η κομψή γυναίκα μέσα στο τρένο, μόνη, διαβάζει αφοσιωμένη, ενώ φεύγει …ή επιστρέφει. Να ερμηνεύεται ως ματιά περισυλλογής στο μέσα, ενώ απ’ έξω η διαρκώς μεταβαλλόμενη θέα από ένα βαγόνι τρένου μοιάζει με τη ζωή, που σε στιγμές κρίσης περνά δίπλα μας σαν τα πολλά καρέ ενός φιλμ μυστηρίου με άγνωστο τέλος; Αξίζει εδώ να παρατηρήσουμε, ότι η Βαμβουνάκη έχει χρησιμοποιήσει σε εξώφυλλο άλλες δύο φορές δημιουργίες του Hopper, στο μυθιστόρημα «Ο ερωτευμένος Πολωνός» του 2011 και στο βιογραφικό αφήγημα «Όχι άλλη αναβολή, Μιχάλη» του 2004.