Εικονογράφηση: Χρήστος Δήμος

Βρισκόμαστε στην τάξη. Σε μια οποιαδήποτε τάξη. Κάνει κρύο, βρέχει και τα παιδιά πρέπει να μείνουν μέσα.

«Ξαφνικά, ο Αλέξανδρος με κάτι άλλα αγόρια, τους Μυρμιδόνες όπως τους έλεγε (μπέρδευε τον Μέγα Αλέξανδρο με τον Αχιλλέα!), άρχισαν το κυνηγητό μέσα στη μέχρι τότε ήσυχη αίθουσα. Ανέβαιναν στα θρανία και πετούσαν σαΐτες στα κορίτσια ή έπαιζαν κιμωλιοπόλεμο. Ιπτάμενα αντικείμενα έσχιζαν τον αέρα. Μια σαΐτα, η πιο πετυχημένη, έκανε τέσσερις ολόκληρους γύρους κι έπειτα, με όλη τη φόρα που είχε μαζέψει, σημάδεψε τη μύτη της Ελένης, η οποία έγραφε βιαστικά στο τετράδιό της μια ξεχασμένη άσκηση.

– Θα το πω στον κύριο! Είπε έτοιμη να βάλει τα κλάματα.

– Σιγά τα αυγά! Είπε γελώντας ο Αλέξανδρος. Και τι θα μου κάνει ο δάσκαλος;

Αυτό το “σιγά τα αυγά” ήταν η αγαπημένη του φράση.
Όλους τους πείραζαν αυτός και η παρέα του, αλλά κανένας δεν τολμούσε να παραπονεθεί στον δάσκαλο. Βλέπεις, κανείς δεν ήθελε να τον λένε μαρτυριάρη. Κι έτσι η συμμορία των Μυρμιδόνων συνέχιζε το έργο της ανενόχλητη. Στα διαλείμματα διασκέδαζαν βάζοντας τρικλοποδιές στα παιδιά της πρώτης. Μια μέρα κόλλησαν μια τσίχλα στο τετράδιο της Ελένης. Είχαν καταντήσει ανυπόφοροι και τα πιο πολλά παιδιά δεν τολμούσαν να το πούνε ούτε στους γονείς τους.»

To σκηνικό του εκφοβισμού έχει στηθεί. Οι ρόλοι έχουν μοιραστεί: ο θύτης, οι ακόλουθοί του και οι σιωπηλοί μάρτυρες. Το θύμα δεν αργεί να εμφανιστεί. Είναι ο καινούριος, ο Μίρκο. Δε μιλά καλά ελληνικά, ακόμη, και φοβάται πολύ τους σεισμούς. Η χρονιά κυλάει με ελαφρές σεισμικές δονήσεις, εντός της γης αλλά και εντός του Μίρκο ο οποίος έχει να αντιμετωπίσει όχι μόνο το φόβο του για τους σεισμούς αλλά και το νταηλίκι του Αλέξανδρου.

Μια σύντομη, εύληπτη ιστορία για τον εκφοβισμό που θα βοηθήσει δασκάλους και μαθητές να αντιμετωπίσουν ή καλύτερα να προλάβουν το φαινόμενο που έχει πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις στη χώρα μας. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, η Ελλάδα έρχεται 4^η ανάμεσα σε 41 χώρες στη συχνότητα εμφάνισης φαινομένων εκφοβισμού στα σχολεία. Τουλάχιστον το 15% των παιδιών έχουν υποστεί λεκτική, σωματική ή ψυχολογική βία. Ενώ το 1/3 των ενηλίκων (εκπαιδευτικών και γονιών) δεν προσπαθούν να σταματήσουν εκφοβιστικές συμπεριφορές ή δεν το κάνουν συστηματικά (πηγή: http://counselling-edu.blogspot.gr/2012/11/sos-bullying.html)

Το βιβλίο του Κώστα Πούλου δίνει πολλά ερεθίσματα για σκέψη, συζήτηση, αναζήτηση εναλλακτικών τρόπων αντίδρασης του θύματος και των «σιωπηλών μαρτύρων». Η ανατροπή που επιφυλάσσει ο συγγραφέας για το τέλος είναι πολλαπλώς διδακτική.

Ο Κώστας Πούλος σπούδασε φιλολογία στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Wurzburg και Μονάχου. Έχει γράψει και διασκευάσει πλήθος βιβλίων για μεγάλους και (κυρίως) για παιδιά. Σημαντικότεροι τίτλοι: «Σχεδόν θάλασσες» (εκδόσεις Ροδακιό), «Μισό σοκολατάκι είναι σαν ένα ψέμα», «Ένα παγωτό διαρκεί λίγο», «Ο ήλιος στον κήπο» (Παπαδόπουλος). Η σειρά του «Τα Ελληνικά» περιλαμβάνει κλασικά κείμενα της ελληνικής λογοτεχνίας διασκευασμένα για παιδιά.

Ο Χρήστος Δήμος σπούδασε στη Σχολή Ορνεράκη. Έχει επαγγελματική εμπειρία στο κινούμενο σχέδιο. Ασχολείται με την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων. Έχει εικονογραφήσει πάνω από 86 βιβλία, ενώ το 2005 εκδόθηκε το πρώτο βιβλίο που έγραψε και εικονογράφησε ο ίδιος, «Ο Ντομάτας Πατατιάς». Διδάσκει εικονογράφηση και σκίτσο σε ιδιωτικές σχολές και σε Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης.