Δυο πόρτες έχει η ζωή…

…ανοίγοντας πότε εκείνη την πόρτα που οδηγεί στην πραγματικότητα και πότε εκείνη που απογειώνει στο όνειρο, τη φαντασία. Η πρώτη που «συνδιαλέγεται» με τη λογική και η δεύτερη που «αποκρίνεται» απευθείας στην καρδιά.

Η Βασιλική είναι μια νεαρή κοπέλα που ζει με την αυταρχική γιαγιά της, καθ’ ότι οι γονείς έχουν από καιρό φύγει αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Κάθε φορά που η Βασιλική παραδίδεται στον ύπνο εμφανίζεται το ίδιο όνειρο : βρίσκεται σ’ ένα χώρο όπου υπάρχουν πόρτες και κάθε μια κρύβει από πίσω τη δική της ιστορία. Όσο περνάει ο καιρός η νεαρή κοπέλα εθίζεται όλο και περισσότερο στην ονειρική πραγματικότητα, μαθαίνοντας τις ιστορίες, τους ήρωες που τις δημιουργούν, μέρη αλλόκοτα, αλλά και ανακαλύπτει τον έρωτα που την απογειώνει στα ουράνια.

Παράλληλα με το όνειρο, η Βασιλική στην πραγματικότητα βρίσκεται φυλακισμένη υπό το καθεστώς της γιαγιάς της μέχρι τη στιγμή που παντρεύεται έναν καλοσυνάτο νεαρό από εύπορη οικογένεια, υπακούοντας στις προσταγές της γριάς γυναίκας. Ο γάμος δεν θα αλλάξει σε τίποτα την ανάγκη της να βυθίζεται διαρκώς στα όνειρα και παρά τις επίμονες προσπάθειες του υπομονετικού συζύγου της, αρχίζει συν τω χρόνω να μεταλλάσσει το όνειρο στη δική της αναγκαία και ηδονική καθημερινότητα.

Το μυθιστόρημα της Κλαίρης Θεοδώρου είναι ένα ιδιαίτερο από πολλές απόψεις βιβλίο. Η δομή του είναι άτακτη, ο λόγος σε μεγάλο βαθμό προφορικός, ο ρυθμός έντονος και καταιγιστικός. Όμως αυτά είναι στοιχεία που προσδίδουν στο έργο μια μοναδικότητα και ξεχωριστή υφή, τόσο ως προς την αφηγηματική τεχνική όσο και ως προς την πλοκή. Οι χαρακτήρες, αν και πολλοί, δένουν στην εξέλιξη της υπόθεσης, επιτελώντας ο καθένας το ρόλο του, ανάλογα με το βάρος που στον καθένα έχει δοθεί. Οι διάλογοι εντείνουν το ρυθμό της αφήγησης, προωθώντας την ιστορία και εκδηλώνοντας κατά σημεία την απεραντοσύνη της ανθρώπινης προσωπικότητας.

Από τα πιο θετικά στοιχεία του κειμένου είναι η μυθοπλαστική ικανότητα της συγγραφέως, αλλά και το τέλος του βιβλίου. Επίσης κάτι που μου άρεσε ιδιαιτέρως ήταν ότι, μολονότι πρόκειται για ένα έργο με αρκετά στοιχεία παραμυθιού, η Κλαίρη Θεοδώρου δε δίστασε ακόμα και στις πιο ζόρικες σκηνές να αποδώσει εις βάθος την τραγικότητα, να αφήσει τους ήρωες να ποδοπατηθούν, αποφασισμένη να παίξει με τα όρια της λογικής, τους κραδασμούς της καρδιάς και το απύθμενο της ανθρώπινης ψυχής.

Το βιβλίο «Σαλβαδέρα» είναι ένα ιδιαίτερο μυθιστόρημα το οποίο, παρά τις όποιες αδυναμίες του καθ’ ότι είναι το πρώτο της συγγραφέως, ξεφεύγει κατά πολύ από τα συνηθισμένα και αποκαλύπτει τη σύγκρουση εκείνη που κάθε άνθρωπος βιώνει εντός του, της φαντασίας με την πραγματικότητα.