Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και πολιτική
Τα τελευταία χρόνια έχει ανθίσει στο παγκόσμιο λογοτεχνικό στερέωμα, το ιστορικό μυθιστόρημα, που κερδίζει ολοένα και περισσότερους φανατικούς αναγνώστες ανά τον κόσμο. Ιστορικά γεγονότα, επενδυμένα με μυθοπλασία για να διεγείρουν το ενδιαφέρον του κοινού, αποτελούν το δείγμα γραφής πολλών συγγραφέων και μάλιστα επιτυχημένων.
Το βιβλίο του Νίκου Μπατσιούλα «Ρώμη, Μάρκιος» είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα που κινείται χρονικά έναν αιώνα μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και παρουσιάζει την προσπάθεια των Ρωμαίων να κρατήσουν τα εδάφη τους από τις επελάσεις του Καρχηδόνιου Αννίβα, αλλά και να επεκταθούν, ώστε να δημιουργήσουν τη δική τους αυτοκρατορία.
Ο Γαλάτης Μάρκιος πωλείται και γίνεται σκλάβος του Ρωμαίου συγκλητικού Σέξτου Σικίνου, ο οποίος έχει ανθίσει οικονομικά και κοινωνικά υπό την καθοδήγηση και τις συμβουλές του σκλάβου του Φίλωνα. Ο Μάρκιος, όσο μεγαλώνει παρατηρεί τις πολεμικές τεχνικές που διδάσκονται στους γιους του Σέξτου, ενώ παράλληλα φροντίζει και για τις δουλειές του σπιτιού. Ξαφνικά μια ημέρα ξυπνάει με χαραγμένο στο πρόσωπο το στίγμα της γενιάς του, στίγμα που του χάραξε το βράδυ, ενώ κοιμόταν, η μητέρα του, επίσης σκλάβα του Σέξτου. Ο Μάρκιος πλέον είναι στιγματισμένος.
Μερικά χρόνια αργότερα ο Σέξτος θα του χαρίσει την ελευθερία του, υπό την προϋπόθεση να υπηρετήσει ως στρατιώτης τη Ρώμη για εικοσιένα χρόνια. Ο Μάρκιος δέχεται το ανέλπιστο δώρο, όμως τόσο η ελευθερία, όσο και η κατάταξη του στο ρωμαϊκό στρατό, είναι κάτι που δε γνωρίζει και για λίγο γίνεται ο περίγελως στη λεγεώνα που υπηρετεί. Όμως η ανδρεία του, οι ικανότητές του στον πόλεμο και οι συνεχείς διακρίσεις, τον καθιστούν έναν από τους πιο αξιόλογους πολεμιστές μεταξύ των ρωμαϊκών λεγεώνων. Αλλά και πάλι τη στιγμή που νομίζει ότι τα έχει καταφέρει, η μοίρα και οι συγκυρίες τον φέρνουν σε καταστάσεις πιο δύσκολες και από τις μάχες.
Οφείλω να ομολογήσω ότι καιρό είχα να διαβάσω την πρώτη συγγραφική απόπειρα ενός συγγραφέα, που να είναι τόσο καλοδουλεμένη, συγκροτημένη και προσεκτική τόσο στις εκφράσεις, όσο και στα ιστορικά γεγονότα. Το βιβλίο είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, ενώ το ύφος είναι λιτό και πειστικό, ωθώντας τον αναγνώστη να ταυτιστεί με τον ήρωα. Ο κοφτός λόγος, χωρίς μακρηγορίες και βερμπαλισμούς, κάνει την αφήγηση πιο έντονη και ενδιαφέρουσα, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι η απεικόνιση της Ρώμης του 3ου π.Χ. αιώνα, καθώς και οι πολεμικές τακτικές των Ρωμαίων και οι μάχες, είναι εξαιρετικά ρεαλιστικές, δίνοντας μια πλούσια και ενδεδειγμένη παρουσίαση στο αναγνωστικό κοινό. Και να μην παραλείψω να πω ότι, επιτέλους, διάβασα ένα τέλος αντάξιο της ιστορίας, χωρίς στρογγυλέματα και ευκολίες.
Πρόκειται για ένα βιβλίο, αντάξιο και των πιο επιτυχημένων ιστορικών μυθιστορημάτων, που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον καθ’ όλη την ανάγνωση και «βυθίζει» τον αναγνώστη σε μια μακρινή εποχή, ακολουθώντας τα βήματα του Μάρκιου.
