Αναμνήσεις ζωής
Η Ζέτα Κουντούρη γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι δικηγόρος και εργάζεται στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από τις Εκδόσεις της Εστίας κυκλοφόρησαν τα βιβλία της «Η Πρεμιέρα» (1992) και «Σας είδα» (1995). Από τις εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφόρησε «Η Αίσθηση Γυναίκας – Προσεγγίσεις ζωής» (2002), ένα βιβλίο το οποίο έγραψε μαζί με πέντε άλλες γυναίκες συγγραφείς. Παράλληλα έχει δημοσιεύσει στα λογοτεχνικά περιοδικά «Πλανόδιον», «Ευθύνη», «Περίπλους», «Εμβόλιμον», «Ανατολικός» κ.ά. Από τη συλλογή της «Η Πρεμιέρα», το διήγημα «Στοίχημα» έχει συμπεριληφθεί στο νέο τόμο Ανθολογίας Ρένου, Ήρκου και Στάντη Αποστολίδη και το διήγημα «Όμορφη ζωή» έχει μεταφραστεί στα ισπανικά και έχει δημοσιευθεί σε μία ανθολογία Ελληνίδων συγγραφέων της Teresa Sempere (escritoras GRIEGAS, 2004).
Η συγγραφέας στο βιβλίο της με τον τίτλο «Ρωγμές στη σιωπή», περιγράφει τη ζωή της Άντας, όταν έχει φτάσει στο σημείο όπου όλες οι σχέσεις της έχουν περάσει την κόκκινη διαχωριστική γραμμή και η ίδια μέσα από τις συναντήσεις της με τον ψυχίατρο προσπαθεί να βάλει συναισθήματα και σχέσεις σε τάξη. Ταυτόχρονα προσπαθεί να καταλάβει την αιτία της αυτοκτονίας του αδελφού της -ήταν αυτοκτονία;-, ενώ η μητέρα της είναι με άνοια σε οίκο ευγηρίας, η ίδια έχει χωρίσει και η κόρη της συζεί με τη φίλη της. Όπως στην «Οικογενειακή γιορτή» του Λαρς φον Τρίερ, έτσι και η Άντα τραβά κι αυτή το πράσινο χαρτί, όπου όλες οι αμαρτίες και τα μυστικά θα γίνουν γνωστά.
Ο χρόνος σαν κουβάρι ξετυλίγεται άχρονος και ανέρχονται στην επιφάνεια συναισθήματα γεμάτα ενοχές, τύψεις, ανικανοποίητες επιθυμίες και πάνω απ’ όλα εξαρτήσεις. Όλα γυρίζουν πίσω στα παιδικά χρόνια, στο τότε που θεμελιώνονται οι σχέσεις του ατόμου έως ότου αυτονομηθεί. Γεγονός το οποίο μπορεί και να μη συμβεί ποτέ. Ο χρόνος της αφήγησης, ενεστώτας. Σαν όλα να συμβαίνουν τώρα, στο παρόν. Αν και εστιάζεται στη ζωή των άλλων, αποσπασματικά και από πλάνο σε πλάνο ξετυλίγεται η ταινία της δικής της ζωής. Παρουσιάζει ένα ψηφιδωτό από πρόσωπα και γεγονότα μέσα στο οποίο υπάρχουν η μάνα, ο πατέρας, τα αδέλφια, οι συγγενείς, ο σύζυγος, ο κρυφός έρωτας, το παιδί. Με τις τραυματικές ανολοκλήρωτες σχέσεις σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Η καθημερινότητά τους άλλοτε ηχεί σαν βουητό και άλλοτε σαν σιωπή εγγράφεται και αναπαράγεται, αφήνοντας τις σημαντικότερες στιγμές να διαφεύγουν σαν ατμός πίεσης ή σαν φως, όταν η ζωή γύρω τους σιωπά. Τέλος, τίποτα δεν παραμένει κρυφό. Όλα παραβιάζονται και όλα τα μυστικά αποκαλύπτονται.
Στο βιβλίο κάνουν αισθητή την παρουσία τους πολλές γυναίκες, αλληλοσυγκρουόμενες σε μεταξύ τους συγγενικές σχέσεις, ενώ παράλληλα περιστρέφονται γύρω από ανδρικές παρουσίες προσπαθώντας να ισορροπήσουν. Τον κυρίαρχο ρόλο στον ψυχισμό τους κατέχει ο πυρήνας όλων των σχέσεων, της μάνας. Όλα είναι σε σύγκριση και σε σχέση μαζί της. Συμβιωτικές καταστάσεις ή επιφανειακά αυτονομημένες, με την έλλειψη της αγκαλιάς της καταχωνιασμένη μέσα τους. Ταυτόχρονα, οι ίδιες σχέσεις μάνας-κόρης αναπαράγονται από γενιά σε γενιά, δημιουργώντας ρόλους που παίζονται από τους ίδιους στους ίδιους τραυματικούς ρόλους, από εγγεγραμμένα σενάρια ζωής.
Η Ζέτα Κουντούρη στο «Ρωγμές στη σιωπή», εμφανίζει διαφορετικές σιωπές. Αυτή της απόλυτης σιωπής που επιφέρει ο θάνατος, αυτή που επιφέρει η απόσυρση από τη ζωή με την άνοια. Και τέλος, μια άλλη πιο ύπουλη σιωπή, αυτή που δεν ζεις τη ζωή και εμφανίζεται μόνο μέσα από τις ρωγμές των αναμνήσεών σου, αποδεικνύοντας πως την έχασες μέσα από τα χέρια σου. Μοιάζει σαν οι άνθρωποι να αυτοκτονούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, σταματώντας τη ζωή ή χάνοντας /σπαταλώντας την.
Ωστόσο η συγγραφέας δίνει ελπίδα στο τέλος και λέει: «βρες τον εαυτό σου και τότε όλα θα συμβούν.» Θα κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις.
