Στο μυθιστόρημά του με τίτλο «Πρωινή γαλήνη», ο Ηλίας Μαγκλίνης μάς μεταφέρει στον πόλεμο της Κορέας και στη συμμετοχή του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος εκεί.

Ο ήρωάς του, ο Δήμος (Δημήτρης) από τα Βοδενά (Έδεσσα), βλέπει τα αεροπλάνα να πετούν στον ουρανό πάνω από το χυτήριο του πατέρα του και ονειρεύεται να πετάξει. Κατεβαίνει στην Αθήνα, εγγράφεται στη Σχολή Ικάρων, όμως στην πρώτη εκπαιδευτική πτήση του που γίνεται εκτός ελληνικού εδάφους (στο Τέξας) –το βιβλίο ξεκινά μετά τη μάχη στο Βίτσι και στον Γράμμο– το σώμα του τον προδίδει. Επιστρέφει ταπεινωμένος και, αισθανόμενος ότι δεν έχει άλλη επιλογή, συνεχίζει στη Σχολή Ευελπίδων και ακολουθεί στρατιωτική καριέρα. Ενδιαμέσως θα συναντήσει και θα ερωτευθεί τη νεαρή Αθηναία φοιτήτρια Εύα. Με αυτήν στο μυαλό του θα αναχωρήσει τελικά, αυτός ο άκαπνος, ανθυπολοχαγός πλέον, για την Κορέα. Το βιβλίο παρακολουθεί τη διαδρομή του δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην αδυναμία του να πραγματοποιήσει το όνειρό του, εξαιτίας των γαστρεντερικών προβλημάτων που του προκαλεί η πτήση, στο πάθος που γίνεται αγάπη για την Εύα, αλλά και στους στενούς δεσμούς του με την πατρική οικογένεια και ιδίως με τον μικρότερο αδελφό του Γιώργο. Ο Δημήτρης, πριν γίνει πολεμιστής, πρέπει επίσης να αποδείξει στο στράτευμα ότι είναι άξιος εμπιστοσύνης: ο θείος Προκόπης, από την πλευρά της μητέρας του, ο ίδιος που του χάρισε τα πρώτα βιβλία για τ’αεροπλάνα και τα σχέδια του Ντα Βίντσι, είναι «κομμουνιστοσυμμορίτης» – κι ας αναγκάστηκε η αδελφή του να τον αποκηρύξει δημόσια.

Η αφήγηση του Μαγκλίνη διατρέχει μια δύσκολη εποχή, με την Ελλάδα στο τέλος και αμέσως μετά τον Εμφύλιο, με τον νεαρό ήρωα να θέλει να ξεφύγει από μια μονότονη, επαναλαμβανόμενη ζωή, ένα όνειρο να του δίνει φτερά και έναν έρωτα να τον συντροφεύει στην προετοιμασία αλλά και στη φωτιά της μάχης. Ο συγγραφέας γνωρίζει την Πολεμική Αεροπορία και μελετά την ιστορία της. Παρακινημένος κι απ΄τη δική του αγάπη για τους αιθέρες, συνεχίζει, με το γράψιμο, μια άτυπη οικογενειακή ιστορία, καθώς ο πατέρας και ο αδελφός του υπήρξαν για χρόνια αεροπόροι, ο ένας στην Πολεμική και ο άλλος στην Πολιτική Αεροπορία.

Η «Πρωινή γαλήνη» είναι ένας φόρος τιμής στους πεσόντες ενός «ξεχασμένου» πολέμου, γραμμένο σε χαμηλούς τόνους, χωρίς εντάσεις, με πολλές πληροφορίες και έκταση που ικανοποιεί τις απαιτήσεις του αναγνώστη.