Πριν το ξημέρωμα

Ο Σελαχαττίν Ντεμίρτας γεννήθηκε το 1973 στο Έλαζιγ, στην Ανατολική Τουρκία. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Άγκυρας. Είναι Κούρδος, συμπρόεδρος του αριστερού Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP). Εκλέχτηκε πρώτη φορά βουλευτής το 2007. Ως υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 2014 κέρδισε την τρίτη θέση. Είναι παντρεμένος και έχει δύο κόρες. Τον Νοέμβριο του 2016 οδηγήθηκε στις φυλακές υψίστης ασφαλείας τύπου F στην Αδριανούπολη, με την κατηγορία της ίδρυσης οργάνωσης για διάπραξη εγκλήματος.

Το πρώτο του λογοτεχνικό βιβλίο «Πριν το ξημέρωμα» («Seber»), το οποίο έγραψε στις φυλακές, περιέχει δώδεκα διηγήματα. Όλα τους αφορούν ανθρώπους φτωχούς, που ζουν στις παρυφές της κοινωνίας. Οι ήρωες συνήθως ζουν στην επαρχία, σε χωριά, ή προέρχονται από εκεί, άλλοι είναι θρήσκοι και τηρούν ευλαβικά τις παραδόσεις χωρίς να δέχονται καμία παρέκκλιση από αυτές, ενώ άλλοι είναι πιο ανοιχτόμυαλοι και λογικοί.

Σε ολόκληρη τη συλλογή, ο συγγραφέας περικλείει και περιγράφει τη νοοτροπία της Ανατολής σφαιρικά, καλύπτοντας όλες τις πιθανές εκδοχές.

Στις μουσουλμανικές χώρες, μπορεί οι γυναίκες να μην έχουν ελευθερίες, να είναι εξαιρετικά περιορισμένες στο σπίτι, να επωμίζονται τις οικιακές δουλειές, την ανατροφή των παιδιών, αλλά, όταν χρειαστεί, υπερασπίζονται και αγωνίζονται με νύχια και με δόντια για την οικογένειά τους, το σπίτι τους.

Οι άντρες, αντίθετα, αν και το ισχυρό φύλο, που έχουν κάθε εξουσία πάνω στις γυναίκες της οικογένειας, πέρα απ’ οτιδήποτε αφορά την τιμή τους και θα τους ντροπιάσει, συχνά είναι πιο «κότες». Φωνακλάδες, καβγατζήδες, αλλά επί της ουσίας τίποτα.

Σε όλα τα διηγήματα, σχεδόν, οι γυναίκες, το θηλυκό στοιχείο, είναι αυτές που τελικά παίρνουν τα ηνία και προβάλλονται: η ζωή τους, η μοίρα τους, οι περιορισμοί τους και ο ρόλος τους στην κοινωνία και μέσα στην οικογένεια, η υποταγή τους στους αρσενικούς, είτε πρόκειται για τους άντρες τους, είτε για τους γιους τους, είτε για τους αδερφούς τους. Η επαναστατική φύση τους, η τόλμη τους, και τελικά η ίδια η επανάστασή τους. Τα θέλω τους και οι ελπίδες τους.

Οι ιστορίες τους, ωστόσο, δεν έχουν καλό τέλος. Ενώ είναι τόσο αληθινές, τόσο ζωντανές και οι ίδιες τόσο οικείες φυσιογνωμίες, ενώ αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα της Τουρκίας και πολλές φορές κάνουν τον αναγνώστη να χαμογελά, λίγο πιο κάτω ο ίδιος είναι που νιώθει τη γροθιά στο στομάχι, μένοντας άφωνος. Επειδή, για παράδειγμα, μια κοπέλα, χωρίς να ευθύνεται, ατιμώθηκε και, για τον λόγο αυτό, το πλήρωσε με την ίδια της τη ζωή, με αίμα, από το χέρι του ίδιου της του αδερφού.

Επίσης, θίγονται και θέματα όπως η εργασία σε άθλιες συνθήκες και η εκμετάλλευση ανήλικων αγοριών, η μετανάστευση, τα γεμάτα κινδύνους ταξίδια και το θαλασσοπνίξιμο μεταναστών που δεν φθάνουν ποτέ στον προορισμό τους, ο πόλεμος, οι βομβιστές αυτοκτονίας που, στο όνομα του θεού τους, παίρνουν μαζί τους χιλιάδες ψυχές.

Στα συν της έκδοσης τα υπέροχα σκίτσα που συνοδεύουν το κάθε διήγημα και που αντικατοπτρίζουν την ουσία του.