«Όποιος ζητήσει να μάθει, να θεραπευτεί από την άγνοια, χρειάζεται να είναι πρόθυμος να καταβάλει και το κόστος. Όσο πιο ψηλά ζητήσει να φτάσει κάποιος στην “κορυφή της Αλήθειας”, τόσο πιο πρόθυμος πρέπει να είναι να θυσιάζει τη βολή και την αμεριμνησία, την ανευθυνότητα της άγνοιας» (σελ. 153)
Ο Γρηγόρης Βασιλειάδης, με σπουδές στην ψυχολογία, ζει και εργάζεται ιδιωτικά ως ψυχοθεραπευτής στην Αθήνα. Το 2005 απέκτησε διδακτορικό τίτλο στην Ψυχολογία. Τα επιστημονικά και ερευνητικά του ενδιαφέροντα όσον αφορά στον χώρο της ψυχοθεραπείας άπτονται των εφαρμογών της ψυχολογίας του βάθους στη θεραπευτική πρακτική, της σχέσης θρησκείας-ψυχοθεραπείας, και των τρόπων με τους οποίους συνδέεται η ηθική δεοντολογία των ψυχολόγων με την αποτελεσματικότητα της ψυχοθεραπευτικής πρακτικής. Χρησιμοποιεί τις μεθοδολογίες της συστημικής και υπαρξιακής ψυχοθεραπείας.
Το βιβλίο «Πόσο αντέχεις την αλήθεια» αποτελεί ένα πολύτιμο και χρηστικό συμβουλευτικό εγχειρίδιο που περιλαμβάνει βαθυστόχαστους προβληματισμούς που είναι απόρροια βιωμάτων και πολύχρονης ενδελεχούς σκέψης, καθώς και τοποθετήσεις του συγγραφέα για όσους επιθυμούν να «ταξιδέψουν» πέρα από την επιφάνεια των πραγμάτων και των σχέσεων, να αναζητήσουν το βάθος και την ουσία στο καθετί, αρχίζοντας από τον εαυτό τους πρώτα απ’ όλα και στοχεύοντας σε μια αναγέννηση, επιδιώκοντας την προσέγγιση της αυτογνωσίας η οποία βρίσκεται μακριά από κάθε είδους συνήθεια. «Σε αυτόν που θέλει να “αγοράσει” φθηνά το νόημα της ζωής, αυτή του ακριβώς η “επιθυμία” θα του κοστίσει ακριβά. Γιατί είναι κοινός τόπος ο παρακάτω πνευματικός νόμος: Όποιος αγοράζει φθηνά, πουλάει και φθηνά. Δηλαδή, ξεπουλάει και ξεπουλιέται» (σελ.13).
Μερικές από τις βασικότερες συμβουλές του συγγραφέα που στοχεύουν στη δημιουργία ενός αγωνιστικού κλίματος για τον αναγνώστη είναι: «Να μην πιστέψεις όποιον σου πει: “Δεν έχεις ελπίδα!”» (σελ. 15). «Βάλε ψηλά τον πήχη. Γίνε ψυχή βαθιά. Βούτηξε γυμνή και ξέπλυνε την υπαρξιακή σου αγωνία στα βάθη των εντός σου ωκεανών. Γίνε ψυχή που αδιαλείπτως ονειρεύεται να πετά πάνω απ’ τα σύννεφα των γήινων περιορισμών και φόβων της, για να αγγίξει την ασφαλή στεριά του Ουρανού της» (σελ. 23).
Όσον αφορά τον φόβο της μοναχικότητας αναφέρει τα παρακάτω: «Προς το τέλος της ζωής του ο Αϊνστάιν είχε πει: “Τώρα χαίρομαι εκείνη τη μοναχικότητα που τόσο πολύ με πονούσε στα νιάτα μου… “. Αν και για τον έμπειρο ταξιδιώτη της ζωής η μοναχικότητα είναι υψηλής αξιοπιστίας εκκολαπτήριο εσωτερικής συνοχής και ολοκλήρωσης, για τον άπειρο φαντάζει περισσότερο με τρομαχτικό “φάντασμα”· με σκιάχτρο που φοβίζει, επειδή απειλεί την ανωριμότητα με αφανισμό και υπονομεύει την ανάγκη για παλινδρόμηση στην ηττοπάθεια της συνεξάρτησης από τους άλλους» (σελ. 38).
Προτρέπει τους αναγνώστες να θέτουν υψηλούς στόχους: «Μάθε στη ζωή σου να ερωτεύεσαι το “ακατόρθωτο”. Να επιθυμείς αυτό που είσαι σίγουρος πως δεν μπορείς να φτάσεις. Να θυμάσαι: το πιο βαθύ και συγκλονιστικό σου όνειρο περιμένει την επιθυμία σου να μεστώσει, να τεντωθεί για να το συναντήσει» (σελ. 130).
Συνολικά, μερικά από τα θέματα που θίγονται και προσεγγίζονται από τον συγγραφέα αφορούν στην αναζήτηση της αλήθειας και του νοήματος της ζωής, στην αντιμετώπιση των φόβων που λειτουργούν ως τροχοπέδη, γενικότερα στην ανάγκη υπέρβασης του εαυτού μας και απεγκλωβισμού μας από οτιδήποτε καθηλωτικό και ανούσιο, στην ουσιαστική επαφή με τον Θεό, στις σχέσεις μας με τους σημαντικούς άλλους, στη νοηματοδότηση της ψυχοθεραπείας, στις έννοιες της ελευθερίας, του έρωτα και του θανάτου. Εστιάζει στον εσωτερικό αγώνα που δίνει και οφείλει να δίνει ο καθένας μας στην περίπτωση που επιθυμεί να εκπληρώσει τον σκοπό και τον λόγο ύπαρξής του. Ο πραγματικός κίνδυνος βρίσκεται μέσα μας, ο μεγαλύτερος αντίπαλός μας είναι ο εαυτός μας. Αυτόν πρέπει να εξερευνήσουμε και να κατακτήσουμε.
Χρησιμοποιεί απλή γλώσσα, χωρίς βαρύγδουπες ωραιοποιημένες εκφράσεις και νοήματα, και έτσι επιτυγχάνει να έρθει σε άμεση επαφή με τον αναγνώστη χωρίς να του προκαλεί οποιαδήποτε σύγχυση όσον αφορά τα νοήματα και τον τρόπο έκφρασης. Εκλείπει οποιαδήποτε διάθεση επιβολής απόψεων και προσηλυτισμού. Υπάρχει διάχυτο το πνεύμα ελευθερίας στην έκφραση απόψεων και προβολής των τοποθετήσεων του συγγραφέα με μια διάθεση παροχής δεσμών φωτός αλήθειας και διαφώτισης όσον αφορά σε καίρια θέματα της ζωής του σύγχρονου ανθρώπου.
