Ένας στεγνός ιδεαλισμός και μια ανθρώπινη τραγωδία

Ο Μισέλ Φάις γεννήθηκε στην Κομοτηνή το 1957. Εργάζεται στη «Βιβλιοθήκη» της «Ελευθεροτυπίας», διδάσκει Δημιουργική Γραφή στο Ε.ΚΕ.ΒΙ. και επιμελείται λογοτεχνικές σειρές στις εκδόσεις Πατάκη. Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα «Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου» (1994), «Το μέλι και η στάχτη του Θεού» (2002) και «Ελληνική αϋπνία» (2004), τη συλλογή διηγημάτων «Απ΄το ίδιο ποτήρι και άλλες ιστορίες» (1989), το αφήγημα “Aegypius Monachus” (2001) και το μονόλογο «Το κίτρινο σκυλί» (2009). Το 2000 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος.

Καλοκαίρι, σε ένα ρετιρέ στην Κυψέλη. Ο εγγονός επισκέπτεται τη γιαγιά Αθηνά, την «κόκκινη δασκάλα» που τώρα πάσχει από Αλτσχάιμερ. Μέσα από τον ιδιόμορφο διάλογό τους μαθαίνουμε την ιστορία της Αθηνάς και του παππού υποβολέα, την αφοσίωση της πρώτης στο Κόμμα και στον Ζαχαριάδη, την επιστροφή του δεύτερου, ανθρώπινου και ανυπότακτου στις κομματικές γραμμές, από το Μπούλκες στην Ελλάδα. Στο δεύτερο μέρος, τη σκυτάλη της αφήγησης παίρνουν σε παράλληλους μονολόγους η γιαγιά, ο παππούς, ο δαίμονας του παππού (ένα πιστό κομματικό στέλεχος και –ίσως- λίγο καιροσκόπος) και ο εγγονός. Ρόλο συνεκτικού ιστού παίζει ο θεός Διόνυσος και η τραγωδία «Βάκχες» του Ευριπίδη, αποσπάσματα από την οποία απαγγέλλει ο παππούς σε κρίσιμες στιγμές της ιστορίας του.

Για την Αθηνά, ο άνθρωπος πρέπει να γίνει θυσία στο Κόμμα: παραμένει μέχρι το τέλος αμετανόητη «Ζαχαριαδική». Ο παππούς, παραμένει υποβολέας και θαυμαστής της Ελένης (Παπαδάκη). Ο εγγονός, πάλι, παλινδρομεί ανάμεσα σε δύο γυναίκες, ονειρευόμενος ανεκπλήρωτες ερωτικές συνευρέσεις. Στο πρώτο μέρος αυτός οδηγεί την πλοκή, προσπαθώντας να βγάλει την κόκκινη δασκάλα από την άνοιά της. Είναι ταυτόχρονα τρυφερός απέναντί της (τη φροντίζει) αλλά και καταπέλτης για την πολιτική της στάση.

Μια πολύ καλή αναπαράσταση της οικογενειακής και της συλλογικής ιστορίας, που φθάνει μέχρι τις μέρες μας, και πολύ πρωτότυπος ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται.