Τα άνθη του κακού

Μια ηθοποιός που μελετά ένα είδος υποκριτικής, το οποίο βασίζεται στην εμβάθυνση στον ρόλο με απόλυτη αφοσίωση. «Στις σχολές υποκριτικής της Νέας Υόρκης δε σου διδάσκουν να υποκρίνεσαι κάτι. Σου διδάσκουν να γίνεσαι κάτι» (σελ. 32).

Ένας αστυνομικός και μία ψυχολόγος που αναζητούν τον δολοφόνο μιας γυναίκας, η οποία πέθανε με φρικιαστικό τρόπο.

Ένας άντρας, ο σύζυγος της άτυχης γυναίκας, πάνω στον οποίο πέφτουν οι υποψίες για τον φόνο, ο οποίος υποστηρίζει ότι είναι αθώος.

Και ο Μπωντλαίρ, ο καταραμένος ποιητής, και τα «Άνθη του κακού» του.

Οι ήρωες του βιβλίου.

Η βαθιά γνώση της υποκριτικής, των κανόνων και των τεχνικών της και της δουλειάς των ηθοποιών, όπως και η μελέτη σε βάθος των ποιημάτων του Μπωντλαίρ: τα δομικά συστατικά του.

Όταν ζητείται από την Κλερ να παγιδεύσει τον σύζυγο με τέτοιο τρόπο, ώστε να ομολογήσει, εκείνη δέχεται την πρόκληση. Ένα ανελέητο παιχνίδι παρακολούθησης, κυνηγητού, σαν αυτό του ποντικιού με τη γάτα, κατά το οποίο κανείς δεν γνωρίζει ποιος είναι ο δολοφόνος, ποιος ο θύτης, ποιο το θύμα, με τα δεδομένα να ανατρέπονται εν ριπή οφθαλμού, μόλις έχει αρχίσει.

Τι είναι αλήθεια και τι ψέμα; Η Κλερ προειδοποιεί: «Ό,τι σου πω είναι ψέμα… Πίστεψέ με». Ένα ψυχολογικό, εμμονικό θρίλερ, αριστουργηματικής υφής, για γερά νεύρα, διά χειρός Τζ. Π. Ντιλέινι, που παίζει με το μυαλό όλων, ηρώων και αναγνωστών. Με αριστοτεχνικό στήσιμο της πλοκής και εξαιρετικούς άρτιους χαρακτήρες. Και όλα δοσμένα από την οπτική της Κλερ, της κεντρικής ηρωίδας, σε πρώτο πρόσωπο. Το μυθιστόρημα εξάλλου είναι γραμμένο με τη μορφή θεατρικού κειμένου προορισμένου, λες, να παιχτεί. Με την κάθε ατάκα να κορυφώνει την αγωνία. Σε συνδυασμό με τα μικρά σε έκταση κεφάλαια και τον κοφτό στακάτο λόγο, που προωθεί τον μύθο.

Μπωντλαίρ, δολοφονίες, θέατρο, αλήθεια και ψέμα μπλέκονται μεταξύ τους σε ένα αξεδιάλυτο κουβάρι, τροφοδοτώντας το ένα το άλλο. Τελικά, τι ισχύει και τι όχι;