Ένας αληθής φιλόσοφος αποκαλύπτει τον μίτο της σκέψης του. Χωρίς να πλατειάζει με μεταμοντέρνο τρόπο επί αφηρημένων εννοιών και να τις συσκοτίζει περισσότερο απ’ όσο θα άντεχε η προσληπτική ικανότητα του αναγνώστη. Στα φιλοσοφικά-πολιτικά δοκίμια του Μιχάλη Πατρώνη η ακριβολογία δεν είναι μόνον επιθυμητή και ζητούμενη, αλλά λειτουργεί και ως κριτήριο της ειλικρίνειας του σκεπτόμενου ανθρώπου να μεταδώσει τις απόψεις του, να μεταλαμπαδεύσει τις ιδέες του και να κοινωνήσει των αχράντων μυστήριων της υγιούς συνύπαρξης (για να μην πω: διαβίωσης) στα πλαίσια ενός δημοκρατικού πολιτεύματος που ευνοεί τον πολιτισμό και την ελεύθερη έκφραση.

Όσο κι αν μπορεί να διαφωνήσει κανείς με κάποιες από τις προκλητικές, ρηξικέλευθες, ανατρεπτικές σκέψεις του διανοητή Μιχάλη Πατρώνη, υποκλίνεται στην ευθυκρισία του, στη γενναιότητα να εκτεθεί χωρίς πανοπλία, χωρίς κουλτουριάρικες ασπίδες. Εκφράζεται χωρίς γλοιώδεις παλινωδίες. Ο υψηλός του τόνος, πηγαία επιθετικός και σαρκαστικά δηκτικός, τελεί σε αγαστή σύμπνοια με τα κοινωνούμενα νοήματα.

Ένα βιβλίο που θα προκαλέσει συζητήσεις και θα πολεμηθεί. Γιατί αυτά που πρεσβεύει ο Μιχάλης Πατρώνης είναι αντλημένα από τη ζωή και – ταυτοχρόνως–, άπτονται επιστημονικών θεωριών ή προβληματισμών τής ακαδημαϊκής κοινότητας. Ένα εκρηκτικό μείγμα αποστασιοποίησης κι αμφισβήτησης. Το σίγουρο είναι ότι η δημοκρατία μας έχει πολλά να κερδίσει σε αυτές τις κρίσιμες μεταβατικές ιστορικές στιγμές που βιώνουμε. Παρόμοιες φωνές, ανιδιοτελείς και «σαν έτοιμες από καιρό» (για να θυμηθούμε τον Καβάφη), ίσως διαμορφώσουν το πολιτικό σκηνικό της «επόμενης μέρας».

Ίδωμεν και «ειρήνη υμίν τοις αναγιγνώσκουσι».