Ο βραβευμένος συγγραφέας αξιαγάπητος Έλληνας της Βορείου Ηπείρου, πρόμαχος των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, πολιτευτής, ποιητής και μεταφραστής Νίκος Κατσαλίδας προβαίνει σε αυτό το «μυθιστόρημα-ποταμό» σε πλήρη ανάπλαση-αναβίωση, μυθοπλαστική εξιστόρηση στιγμών, προσώπων κι εποχών από την ιδιαίτερη πατρίδα του με αποτέλεσμα να θέλγει ένα ευρύτατο κοινό που δεν ενδιαφέρεται μόνο για προβλήματα καταπίεσης των διαφόρων μειονοτήτων, αλλά και για την ανάπτυξη της ανθρώπινης αλληλεγγύης, της ανεξικακίας, της ανεκτικότητας και της ελευθερίας όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως των ιδεολογικών, θρησκευτικών, πολιτικών, κοινωνικών ή άλλων διαφορών τους.

Αυτή η «κατάθεση ψυχής» είναι μια έμπρακτη πολιτική πράξη που διαπερνά τα στενά εθνικά ή γλωσσικά πλαίσια κι αποκτά παγκόσμιες διαστάσεις. Η ιδιόλεκτος είναι μεικτή: άλλοτε χρησιμοποιεί ιδιωματισμούς της τοπικής καθομιλουμένης κι άλλοτε γράφει σε μια επεξεργασμένη λόγια γλώσσα δημιουργώντας έτσι ένα εργαλείο απολύτως διακριτό, το οποίο σε συνδυασμό με τη γλαφυρότητα του ύφους και τη γραφικότητα των περιγραφών συντελεί στη δημιουργία ενός συγγραφικού σύμπαντος απολύτως διακριτού κι ελκυστικού.

Δεν είναι τόσο η ζωντάνια του διαλόγου όσο η «σωματικότητα» των αφηγουμένων ιστοριών που διεγείρει τον αναγνώστη και ξυπνά μέσα του αρχετυπικά μοτίβα και συμβολικά πρότυπα από την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, που είναι ενιαία ανεξαρτήτως των κατακερματισμών που υπέστη η ευρωπαϊκή ήπειρος σε κράτη, κρατίδια, ομάδες και γκρουπούσκουλα… Η ανθρώπινη περιπέτεια είναι ενιαία κι αδιαίρετη, ανεξαρτήτως γεωγραφικού μήκους και πλάτους, αφού τα προβλήματα επιβίωσης καθώς και τα υπαρξιακά είναι κοινά κι αναπόφευκτα. Ακόμα κι η ανάτασις που προσφέρει ο Μύθος, η Ιστορία, η Τέχνη πατάει πάνω σε δρόμους και δρολάπια πεπατημένα ήδη προ πολλού, σε αρχαίες ράγες, σε ρυθμούς που πρωτακούστηκαν πριν καν γεννηθούν οι παππούδες των παππούδων μας, εντυπώνονται όμως βαθιά στα κύτταρά μας με τα στοιχεία της Φύσης αναπόσπαστα…

Οι πάντα προσεγμένες κι εκλεκτές στις επιλογές τους εκδόσεις «Νίκας» προέβησαν σε αυτό το γενναίο εκδοτικό τόλμημα, όχι μόνο χάρη στην κοινή καταγωγή αλλά και στην ανάγκη για ιστορική αλήθεια και καταγραφή λαογραφικών δρωμένων που θα χάνονταν αλλιώς από τον χάρτη της συλλογικής συνειδητότητάς μας.

Η ελληνική γλώσσα είναι μια διαρκής πηγή εμπνεύσεως κι αναφοράς σε όλους όσοι έχουν και τιμούν τις ελληνορωμαϊκές τους ρίζες, ακόμα κι όταν εχθρεύονται τον εαυτό ή την κληρονομιά τους. Ο Νίκος Κατσαλίδας συνεχίζει την αρχαία παράδοση των τεχνιτών τού λόγου, με την επιμονή του χειρώνακτα και τη στέρεα γνώση του κτίστη, που χωρίς την απαραίτητη εμπειρία και υποδομή δεν μπορεί να σταθεί για πολύ στους θυελλώδεις ανέμους που φυσούν στα κρίσιμα χρόνια ακόμα μιας Παγκοσμιοποίησης.

Χωρίς το τοπικό δεν νοείται το γενικό και χωρίς την ετερότητα δεν υπάρχει ομοιογένεια.

Ένα βιβλίο για τον Άνθρωπο και τη Ζωή, για το σώμα και την ψυχή, για τον θεό και τον «μη-θεό», για τον υλισμό και την πνευματικότητα… Ο τίτλος εμπεριέχει σε λακωνική συμπύκνωση όλες τις έννοιες που διαπραγματεύεται ο ποιητής-πεζογράφος.