Απλά ΖΩΗ

Ο Κώστας Βασιλάκος γεννήθηκε στο Πολυδένδρι Αττικής, όπου ζει μέχρι σήμερα. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Έκανε σπουδές στην Ψυχολογία των Ομάδων και στη Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού. Δίδαξε οικονομικά σε ενδοεπιχειρησιακά σεμινάρια μεγάλων εταιρειών. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα για τριάντα χρόνια ως Διευθυντής Οικονομικών και Διοικητικών Υπηρεσιών.  Το 2012 κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή του «Σκέψεις θραύσματα» (εκδόσεις Άνεμος) και το 2015 η ποιητική συλλογή του «Λόγια δραπέτες» (εκδόσεις Άνεμος). Το βιβλίο του «Περί-Διαβαίνοντας» αποτελεί την πρώτη πεζογραφική του απόπειρα που εκδίδεται.

Στη συλλογή διηγημάτων του Κώστα Βασιλάκου ο αναγνώστης περιδιαβαίνει σε μια γειτονιά, μια πόλη, την Ελλάδα, που χάνεται –αν δεν έχει χαθεί τελείως– τείνοντας να γίνει μια ανάμνηση όχι μόνο μιας άλλης εποχής, αλλά και μιας ουσιώδους και αληθινής κοινωνίας. Στις ιστορίες του Βασιλάκου θα βρούμε παιδιά να παίζουν στις γειτονιές, καφενεία που συμπυκνώνουν όλη τη διαπροσωπική επαφή, ανθρώπους που ζορίζονται αλλά επιμένουν να ονειρεύονται.

Πρόσωπα αυλακωμένα από τις ριπές των οικονομικών και κοινωνικών δυσκολιών του δεύτερου μισού του 20^ού αιώνα, που παλεύουν να ορθοποδήσουν δίχως να χάσουν τα στοιχεία εκείνα που κρατούν τη συνείδησή τους καθαρή. Σε μια εποχή που η Ελλάδα αλλάζει, ο συγγραφέας μάς παρουσιάζει στιγμιότυπα χαρακτήρων, οικείων στον αναγνώστη, που ελπίζουν σ’ ένα καλύτερο αύριο.

Και αν κοιτάξουμε πίσω, το μόνο που έχει απομείνει σ’ αυτές τις εικόνες είναι νοσταλγία, αναγνωρίζοντας πλέον ότι έχουμε χάσει –και έχουμε ξεχάσει– όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που μας έκαναν αληθινούς.

Ο Κώστας Βασιλάκος με γλώσσα που μιλάει απευθείας από την καρδιά και απευθύνεται στην καρδιά, διατηρεί το υφολογικό του στοιχείο που υπάρχει και στα ποιήματά του, απλό και ουχί πομπώδες, αληθινό και επ’ ουδενί επιτηδευμένο. Το κείμενο είναι ρέον, ενώ η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας είναι απλή και λυρική.

Κλείνοντας θα παραθέσω ένα απόσπασμα από το διήγημα «Ενός αιώνα δρόμοι»: «Δεν άκουσε τα λόγια τους, κι αποκοιμήθηκε ανάλαφρος στη σκιά της φυλλωσιάς του επόμενου αιώνα».