Ζωή είναι να προχωράς. Ζωή είναι να αντέχεις.

1946, Ιταλία, Μπόργκο ντι Ντέντρο. Η Τζούλια Μάσκα επιστρέφει στη γενέτειρά της και πόλη της παιδικών της χρόνων, έπειτα από απουσία σαράντα πέντε χρόνων. Είχε φύγει, εντελώς ξαφνικά, εγκαταλείποντας την οικογένειά της, την καλύτερή της φίλη, τον αρραβωνιαστικό της, ανεβαίνοντας στο ατμόπλοιο Werra με προορισμό τη Νέα Υόρκη. Εκεί είχε σκοπό να ξεκινήσει μια νέα ζωή, αφήνοντας πίσω το παρελθόν, που τόσο την πονάει, και ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω της, στην εποχή που ως ανήλικη εργάτρια στο νηματουργείο ήταν μονίμως πεινασμένη και παγωμένη μέχρι το κόκαλο.

Μια συγκλονιστική καταγραφή της Ιστορίας της Ιταλίας κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Τότε που οι Ιταλοί ήρθαν αντιμέτωποι με δύο Παγκόσμιους Πολέμους, που πολέμησαν ηρωικά στο μέτωπο, που βίωσαν τη βία, τις κακουχίες, την πείνα. Άλλοι έπεσαν στη μάχη, άλλοι επέστρεψαν όρθιοι, αλλά σακατεμένοι στην ψυχή. Μαζί με την επανάσταση των κολίγων. Ο λαός παλεύει με νύχια και με δόντια να επιβιώσει, να γλιτώσει από τη φτώχεια, να αποκτήσει καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας, ανθρώπινα δικαιώματα. Και έπειτα έζησαν την έλευση του φασισμού στη χώρα τους, οργανώθηκαν, πάλεψαν για την απελευθέρωσή τους.

Σε αντιδιαστολή με την Αμερική, όπου οι μετανάστες έζησαν το αμερικάνικο όνειρο, είχαν την ευκαιρία να ευημερήσουν, να κάνουν περιουσίες, παρά το κραχ του 1929 να ορθοποδήσουν και πάλι όσοι είχαν την ευκαιρία και το μυαλό. Σε μια εποχή που η τεχνολογία βρίσκεται σε ανάπτυξη. Οι διαφορές μεταξύ των δύο χωρών, εμφανείς και τεράστιες.

1900-1946. Τόσες πολλές ιστορίες, τόσες πολλές ζωές. Τόσος πολύς καιρός. Η Τζούλια επιστρέφει για να ανακαλύψει τι απέγιναν αυτοί που άφησε πίσω, αυτοί που εγκατέλειψε τόσο άκαρδα και να κλείσει τους παλιούς λογαριασμούς. Τι θα συναντήσει άραγε; Και ποιους;

Ένα πανόραμα, μία τοιχογραφία του 20ού αιώνα σε Ιταλία και Αμερική, δοσμένα με τη μορφή ντοκουμέντων, με κοφτή, αποστασιοποιημένη αφήγηση, σκληρή, άγρια γλώσσα, ορμητική σαν χείμαρρος. Με την Ιστορία να εισβάλλει στην ιστορία του «Πεπρωμένου» της Ραφαέλα Ρομανιόλο, να επηρεάζει, να παίζει καθοριστικό ρόλο στις ζωές των ηρώων. Και ακόμα θέματα, όπως η μοίρα και το πεπρωμένο, έρχονται στο προσκήνιο. Τι θα είχε συμβεί και πού θα είχαν οδηγηθεί οι χαρακτήρες του βιβλίου, αν η Τζούλια δεν είχε «δραπετεύσει» στην Αμερική; Η ζωή τελικά είναι θέμα επιλογών ή μήπως τύχης; Ή ίσως «πεπρωμένου»;