Στο σκοτεινό πηγάδι των αναμνήσεων

Ο Δημήτρης Σίμος δεν χρειάζεται πλέον συστάσεις, καθώς έχει κατακτήσει τους λάτρεις της αστυνομικής λογοτεχνίας τόσο με τη σειρά μυθιστορημάτων που έχουν ως πρωταγωνιστή τον Αστυνόμο Καπετάνο, όσο και με το ψυχολογικό θρίλερ «Σώσε με», το οποίο μεταφέρθηκε με επιτυχία πριν από λίγους μήνες στην τηλεόραση. Το τελευταίο του βιβλίο με τον τίτλο «Πάρε ανάσα» είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ που εστιάζει στη δύναμη των αναμνήσεων και στα όσα είναι διατεθειμένος κάποιος να κάνει για να τις διατηρήσει ή να τις εξαλείψει.

Το σκηνικό της ιστορίας στήνεται στο Δέλτα του Αξιού. Εκεί, στις τοπικές μυδοκαλλιέργειες, εργάζεται ως δύτρια η Σίλβια Κώτσου, η οποία ζει στο πατρικό σπίτι στη Χαλάστρα μαζί με τις δύο ανήλικες κόρες της. Η Σίλβια και οι κόρες της έχουν επιζήσει από μια εγκληματική επίθεση στο σπίτι τους στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης ο πατέρας και ο σύζυγος της Σίλβιας δολοφονήθηκαν, η μητέρα της επιβίωσε αλλά έχασε κάθε επαφή με τον κόσμο και η ίδια έφτασε ένα βήμα πριν από τον θάνατο. Η επιστροφή στα πατρικά εδάφη είναι η μόνη επιλογή που είχε για να μπορέσει να μεγαλώσει τις κόρες της και να επαναφέρει τη ζωή τους σε μια σχετική ισορροπία. Μέχρι που το παρελθόν επιστρέφει απειλητικά, όταν ο δικηγόρος της οικογένειάς της ανασύρεται νεκρός από την περιοχή των μυδοκαλλιεργειών. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο Αστυνόμος Λάζος από την Αθήνα, ένας παλιός γνώριμος της Σίλβιας, καθώς ήταν αυτός που είχε αναλάβει αρχικά την υπόθεση της εγκληματικής επίθεσης ενάντια στην οικογένειά της. Όταν όμως αρχίζουν να εμφανίζονται και άλλα πτώματα που ανήκουν στο κοντινό περιβάλλον της κοπέλας, αρχίζει πια και η ίδια να αναρωτιέται μήπως τα εγκλήματα σχετίζονται άμεσα με την ίδια.

Ο Δημήτρης Σίμος ξέρει πολύ καλά να δομεί ένα ψυχολογικό θρίλερ, να παρουσιάζει σταδιακά τα στοιχεία που προάγουν την υπόθεση ή ανατρέπουν όσα μέχρι εκείνη τη στιγμή νόμιζε ο αναγνώστης και ταυτόχρονα να δημιουργεί μια προοδευτικά ασφυκτική ατμόσφαιρα που απειλεί να καταστρέψει σχεδόν όλα τα πρόσωπα της ιστορίας. Και ακριβώς εκεί, στα πρόσωπα της ιστορίας, είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του συγγραφέα, καθώς αναγνωρίζει την αδυναμία του ατόμου που βιώνει ή έχει επιβιώσει από τραυματικές εμπειρίες να διαχωρίσει τον πόνο από τον φόβο, την αλήθεια από το ψέμα. Δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να κοιτάξει στον ψυχισμό των πρωταγωνιστών και να καταλάβει ότι ο διαχωρισμός «καλός» ή «κακός» άνθρωπος είναι μια ψευδαίσθηση: κάθε πρόσωπο στην ιστορία είναι ταυτόχρονα και τα δύο, είναι ένα σύνολο ζοφερών αναμνήσεων, σκοτεινών επιθυμιών και αχνής ελπίδας. Με άλλα λόγια, είναι πρόσωπα που τους έχει αγγίξει η τραγωδία και προσπαθούν να βρουν ποια θα είναι η αντίδρασή τους: θα την αφήσουν να ορίσει το μέλλον ή θα την περιορίσουν στο παρελθόν – όσο είναι δυνατόν αυτό να συμβεί φυσικά.

Το «Πάρε ανάσα» συνδυάζει εξαιρετικά τον αστυνομικό γρίφο με το ψυχολογικό θρίλερ και διατηρεί την αγωνία του αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα.