Τα τέσσερα παραμύθια που περιλαμβάνονται σε αυτή τη συλλογή, έργα που έγραψε ο ποιητής Ε. Ε. Κάμμινγκς, είναι παραμυθο-ποιήματα. Βασίζονται στο ρυθμό, τον καλοδουλεμένο λόγο και σε μια απλή πλοκή ιστορίας που υπόκειται σε πολλαπλές αναγνώσεις. Σε αυτή τη συλλογή το παραμύθι βρίσκει τη φρεσκάδα, τη λιτότητα και τη σπιρτάδα του παραδοσιακού παραμυθιού μέσα από άλλη οδό, την οδό της ποίησης και της σύγχρονης λογοτεχνίας.

Στην πρώτη ιστορία ένα ξωτικό που ξέρει να λύνει τα προβλήματα όλων των πλασμάτων δέχεται μια ξαφνική μαζική επίσκεψη ανθρώπων. Ο καθένας κουβαλάει ένα πακέτο με το πρόβλημά του μέσα κι είναι στ’ αλήθεια μεγάλη ανακούφιση να εναποθέτεις το πακέτο σου στην αυλή του καλόκαρδου και σοφού ξωτικού. Όλοι τους συμφωνούν ότι η αιτία των προβλημάτων τους είναι μία: ένας άνθρωπος που κάθεται στο φεγγάρι κι όλο ρωτάει «γιατί». Το ξωτικό αναλαμβάνει το μεγάλο ταξίδι έως το φεγγάρι. Στην κορυφή ενός βράχου υπάρχει ένα εκκλησάκι μ’ ένα ψιλόλιγνο καμπαναριό. Και στη κορυφή του καμπαναριού κάθεται ένας άνδρας πάρα πολύ γέρος. Ο πιο γέρος άνθρωπος που μπορεί να φανταστεί κανείς. Σε κάθε θυμωμένη ερώτηση του ξωτικού ο γέρος απαντά με μια άλλη ερώτηση: «γιατί;». Το ξωτικό έξαλλο απειλεί το γέρο ότι αν πει άλλη μια φορά ένα «γιατί;» θα πέσει από το φεγγάρι στη γη. Το αποτέλεσμα είναι αναπάντεχο και η ιστορία ένα υπέροχο σχόλιο για την παιδική ηλικία αλλά και για τον άνθρωπο και το χρόνο.

Στη δεύτερη ιστορία ένας ελέφαντας γίνεται φίλος με μια πεταλούδα, στην τρίτη ένα άδειο σπίτι στην κορυφή ενός λόφου γίνεται φίλος με ένα πουλί και στην τελευταία ένα κορίτσι που το έλεγαν Εγώ περιδιαβάζει στο δάσος, συναντά ζώα, κάνει διάλογο μαζί τους αλλά και με έναν φανταστικό ακροατή της ιστορίας που δεν μαθαίνουμε ποιος είναι παρά μόνο όταν η Εγώ συναντήσει το τελευταίο πλάσμα. Που είναι και το μόνο που θα ανταποκριθεί στην επαναλαμβανόμενη προς όλους πρόσκληση της Εγώ: «Θέλεις να έρθεις μαζί μου για ένα τσάι;».

Όσο απλή είναι η πλοκή σε αυτά τα παραμύθια, άλλο τόσο βαθιά διεισδύουν στην ψυχή όχι μόνο του παιδιού αλλά και του ενήλικα. Απαλλαγμένα από το άγχος μετάδοσης κάποιου «ψυχωφελούς» μηνύματος, αγγίζουν τις αγωνίες των μικρών παιδιών: ποιος είμαι, γιατί υπάρχω, τι είναι αγάπη, πώς σχετίζομαι με τους άλλους. Εξαιρετική η γλώσσα, το ύφος και ο ρυθμός του κειμένου (που αποδίδονται με τέχνη στη μετάφραση της Ροδούλας Παππά) βρίσκουν το αντίστοιχό τους  στα σχέδια του Πάολο Γκέτσι που έγιναν ειδικά για την ελληνική έκδοση. Έχουν το ύφος των παιδικών σχεδίων και των έργων του Μιρό, έχουν χιούμορ και μια γλυκιά νοσταλγική διάθεση. Θυμίζουν παιδικό δωμάτιο άλλων εποχών.

Ο Έντουαρντ Έσλιν Κάμμινγκς (1894-1962) είναι ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς ποιητές του εικοστού αιώνα. Τα τρία πρώτα παραμύθια τα έγραψε για την κόρη του Νάνσι (μεταξύ 1919 και 1924, όταν το ζεύγος Κάμμινγκς χώρισε και η πεντάχρονη κόρη τους ακολούθησε τη μητέρα στο Δουβλίνο. Πατέρας και κόρη ξανασυναντήθηκαν είκοσι χρόνια αργότερα, όταν η Νάνσι ήταν πια μητέρα). Το τελευταίο παραμύθι το έγραψε για το εγγόνι του μετά το 1948.