Enter the Game

Το πρώτο μέρος της τριλογίας του Anders de la Motte με υπέρτιτλο “Game Trilogy” και με τίτλο του πρώτου βιβλίου “Game” έρχεται στην Ελλάδα με πολύ καλές συστάσεις από το εξωτερικό.

Ο Χένρικ Πέτερσον ή άλλως ΧΠ, ταξιδεύοντας με τον προαστιακό της Στοκχόλμης, βρίσκει ένα κινητό τηλέφωνο στο διπλανό κάθισμα. Αφού το επεξεργάζεται για λίγο, ξαφνικά η οθόνη ανάβει: «Θέλεις να παίξεις ένα παιχνίδι;» Ο ΧΠ, ο τεμπέλης, ο γυρολόγος, το άτομο που δεν δίνει σημασία και σε πολλά πέραν του εαυτού του, μολονότι το σκέφτεται, πατά το κόκκινο πλήκτρο με την ένδειξη «’Όχι» στην οθόνη αφής. Τότε έρχεται νέο μήνυμα: «Είσαι σίγουρος, Χένρικ Πέτερσον;» Ο ΧΠ, προσπαθώντας να εκλογικεύσει το νέο μήνυμα, πατάει ξανά το κόκκινο πλήκτρο. Μόνο που η ερώτηση δεν δέχεται την απάντηση.

Αφού δεν έχει άλλη επιλογή, πατάει το πράσινο πλήκτρο «Ναι». Και τότε μπαίνει στο Παιχνίδι, με την πρώτη του αποστολή. Κάθε αποστολή που φέρνει σε πέρας, από εκείνο το σημείο κι έπειτα, επιβραβεύεται από τον Συντονιστή με πόντους, οι οποίοι μεταφράζονται σε δολάρια. Οι αποστολές ολοένα γίνονται και πιο δύσκολες. Μέχρι που καλείται να πετάξει μια πέτρα σ’ ένα περιπολικό…

Παράλληλα, η αδερφή του Χένρικ, η Ρεμπέκα, είναι αστυνομικός στη φύλαξη υψηλών προσώπων. Παλεύοντας με τα φαντάσματα του παρελθόντος βρίσκει διαρκώς ένα χαρτί στο φωριαμό της που της θυμίζει όσα αγωνίζεται να ξεχάσει. Οι συνάδελφοί της την κοιτούν πολλές φορές καχύποπτα. Η καθημερινότητά της είναι γεμάτη μοναξιά και δυσκολίες. Ώσπου κατά τη διάρκεια μιας διαδρομής, συνοδεύοντας ένα υψηλά ιστάμενο πρόσωπο, μια πέτρα πέφτει στο παρμπρίζ και το αυτοκίνητο φέρνει τούμπες. Κι η ζωή της θα αλλάξει…

Το πρώτο μέρος της τριλογίας του Anders de la Motte, με το θελκτικό εξώφυλλο, αποτελεί ένα καλοκουρδισμένο αστυνομικό θρίλερ. Η αφήγηση είναι τριτοπρόσωπη καθώς εναλλάσσεται μεταξύ των δύο βασικών ηρώων –του Χένρικ και της Ρεμπέκα–, ενώ η γλώσσα είναι απλή και λειτουργεί για τη γρήγορη ροή του κειμένου. Η ευρηματική πλοκή κερδίζει τον αναγνώστη από τις πρώτες κιόλας σελίδες, ενώ η δομή του βιβλίου αποτελείται από κεφάλαια με ευφάνταστους τίτλους. Χαρακτηριστικό επίσης του ύφους του Anders de la Motte είναι και οι πλούσιες αναφορές του συγγραφέα στον κινηματογράφο.

Το καλύτερο μέρος του βιβλίου είναι το κλείσιμο, μια εξέλιξη που δεν την περιμένει ο αναγνώστης και δημιουργεί ανυπομονησία και πολλές προσδοκίες για τη συνέχεια της τριλογίας.