Πίσω στον χρόνο
«Γινόμουν δώδεκα εκείνη τη μέρα του Οκτώβρη που το σεντόνι όλων μας γέμισε ξαφνικά σκιές άγνωστες κι απειλητικές» (σελ. 16).
Έτσι αρχίζει η αφήγηση για τις ζοφερές ημέρες της Κατοχής, που ο ουρανός σκοτείνιασε και η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική. Το μικρό αγόρι αποχαιρετά τον πατέρα του που φεύγει για τον πόλεμο. Οι συνθήκες διαβίωσης γίνονται ολοένα και δυσκολότερες. Ο μικρός γίνεται σαλταδόρος κλέβοντας ψωμί από τις καρότσες των γερμανικών φορτηγών. Όμως, εκείνο που διατηρεί ζωντανό το αίσθημα της απελευθέρωσης είναι, πέραν των άλλων θεατρικών ειδών, το θέατρο σκιών. Ο Καραγκιόζης με σατιρικό τρόπο αντιμετωπίζει τους Γερμανούς κατακτητές, ελαφρύνει τους θεατές από τον βαρύ μανδύα της Κατοχής, αναπτερώνει το ηθικό και την προσδοκία για την απελευθέρωση της πατρίδας.
Το βιβλίο της Γιώτας Αλεξάνδρου με την εικονογράφηση του Αχιλλέα Ραζή είναι ένα από τα καλύτερα παιδικά βιβλία που έφτασαν στα χέρια μου μέσα στο έτος. Δεν είναι μόνο η επιμελημένη αφηγηματική γραφή που αγκαλιάζει με στοργή τα ιστορικά γεγονότα της καταπατημένης Ελλάδας, ούτε μονάχα οι εικόνες που αποτυπώνουν εύστοχα τις λέξεις, σαν να τις βλέπεις να βγαίνουν από τα ζωγραφισμένα πρόσωπα. Είναι το πόσο ρεαλιστικά αποδίδεται στο βιβλίο η περίοδος της Κατοχής υπό το πρίσμα ενός μικρού αγοριού. Είναι το πόσο λυτρωτικό εμφανίζεται το θέατρο στις ζωές των ανθρώπων. Είναι το πόσο ζωντανή διατηρείται η μνήμη, καθώς οι γενιές προχωρούν και τα γεγονότα γίνονται Ιστορία. Το βιβλίο προλογίζει η συγγραφέας Αγγελική Βαρελλά και αφηγείται ο καραγκιοζοπαίχτης Άθως Δανέλλης.
Η Γιώτα Αλεξάνδρου αγαπούσε από παιδί τις ιστορίες. Γι’ αυτό σκαρφιζόταν παραμύθια που ζωντάνευαν με αυτοσχέδιες κούκλες για τους φίλους της στη γειτονιά. Μεγαλώνοντας, αποφοίτησε πρώτη, με άριστα, από το Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Ως υπότροφος του Ιδρύματος Λίλιαν Βουδούρη σε μεταπτυχιακό επίπεδο, στο Πανεπιστήμιο του Exeter της Αγγλίας, έμαθε πώς να λέει ιστορίες μέσα από το δράμα και το θέατρο. Παρακολούθησε, επίσης, σεμινάρια κουκλοθεάτρου και θεάτρου σκιών, μουσικοκινητικής αγωγής και αφήγησης παραμυθιών. Στη συνέχεια, εργάστηκε ως ηθοποιός και ως υπεύθυνη θεατρικής αγωγής σε δημοτικά σχολεία καθώς και ως εμψυχώτρια εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Σήμερα, υπηρετεί ως νηπιαγωγός στη δημόσια εκπαίδευση. Είναι μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ), του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και της SCBWI Greece (Society of Children’s Book Writers and Illustrators). Για το παραμύθι «Ο Αλέκος στη Χώρα των Παθημάτων» τιμήθηκε με τον Α΄ Έπαινο Παραμυθιού από την Εταιρεία Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου το 2013. Για την ιστορία «Φένια, η αγαπημένη των ήχων» τιμήθηκε με Έπαινο από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά το 2012. Για το παραμύθι «Οι νταήδες του βυθού και ο Ρομπέν των θαλασσών» τιμήθηκε με Έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών το 2008.
Ο Αχιλλέας Ραζής γεννήθηκε το 1975 στη Μυτιλήνη. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, με καθηγητές τους Τριαντάφυλλο Πατρασκίδη και Χρόνη Μπότσογλου. Επίσης, ασχολήθηκε με την εικονογράφηση και την τεχνική της αφίσας. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις («Στη γειτονιά μας: Πλατεία Βικτωρίας», 2001, «Εικαστικά κάλαντα»/Αίθουσα Τέχνης Περιτεχνών, 2002, «Το κυρίαρχο θέμα»/Αίθουσα Τέχνης Τρίγωνο, 2003, κ.ά.).
