Το Ooku δημιουργία της Fumi Yoshinaga, είναι από τα πιο προσεγμένα και φιλοσοφημένα Manga που έχουν κυκλοφορήσει, λόγος που τράβηξε την προσοχή κριτικών και κοινού, απέσπασε πολλά βραβεία και προτάθηκε και για το βραβείο Eisner (το Όσκαρ των κόμικ) το 2008.
Στην Ιαπωνία την περίοδο του Έντο (μεσαιωνική περίοδος), μια παράξενη αρρώστια, που γίνεται γνωστή με το όνομα Κόκκινη Οστρακιά αποδεκατίζει τον ανδρικό πληθυσμό της χώρας. Οκτώ μόλις χρόνια μετά το πρώτο ξέσπασμα έχει μείνει μόνο το 1/3 των ανδρών του κράτους. Ως αποτέλεσμα οι ρόλοι των φύλλων αλλάζουν και οι γυναίκες πλέον αναλαμβάνουν τα παραδοσιακά ανδρικά πόστα. Ακόμα και η εξουσία περνάει στις γυναίκες και οι άνδρες, πολύτιμοι πλέον και απαραίτητοι για την αναπαραγωγή, φυλάσσονται προσεκτικά.
Το πρώτο τεύχος παρακολουθεί την ιστορία του νεαρού Μιζούνο, γιου μιας φτωχής οικογένειας Σάμουραϊ, ο οποίος αποφασίζει να ζήσει στο Οόκου (Ooku), το παλάτι, για το υπόλοιπο της ζωής του. Όποιος άνδρας μπει στην υπηρεσία στο Οόκου δεν φεύγει ποτέ από εκεί ( ο ρόλος των ανδρών στο παλάτι είναι να συνθέτουν ένα χαρέμι). Χωρίς να μπορεί να παντρευτεί την γυναίκα που αγαπά (καθώς αυτή θα νυμφευτεί έναν πλούσιο άνδρα), παίρνει αυτήν την απόφαση για να μπορέσει να κερδίσει αρκετά λεφτά για να συντηρήσει την οικογένεια του και να παντρέψει την αδελφή του.
Η ζωή στο Οόκου όμως δεν είναι απλή υπόθεση. Είναι ένας λαβύρινθος ιεραρχιών και ετικετών όπου ο καθένας πρέπει να παίξει τον ρόλο του και να αντιμετωπίσει την φρικτή αλήθεια : ότι ζουν στο παλάτι απλά ως διακοσμητικά στοιχεία, ενδεικτικά δύναμης (όπως κάθε χαρέμι) και πιόνια πολιτικών παιχνιδιών. Ο Μιζούνο όμως ξεχωρίζει σε αυτό το πλήθος τόσο για την ομορφιά του όσο και για τον συλλογισμό του. Αυτό δεν περνά απαρατήρητο από την ηγεμόνα του παλατιού.
Η Yoshinaga έχει δημιουργήσει μια ιστορία με καταπληκτική προοπτική και ενδιαφέρον, τόσο σχετικά με τους ρόλους που θεωρούνται δεδομένοι σε μια κοινωνία όσο και για την πραγματική αξία του ατόμου σε τόσο αντίξοες συνθήκες. Οι χαρακτήρες της προσπαθούν να κατανοήσουν και να αποδεχτούν την πραγματικότητα. Οι διάλογοι καλύπτουν μεγάλο μέρος της ιστορίας και είναι αποκαλυπτικοί των συνθηκών που επικρατούν.
Το σχέδιο υποστηρίζει θαυμάσια την ιστορία. Οι χαρακτήρες στερούνται σχεδόν εκφράσεων, προσαρμοσμένοι σε κοινωνικούς ρόλους αυστηρά γραμμένους. Τα κοστούμια είναι ενδεικτικά της εποχής και των κοινωνικών ιεραρχιών και το γενικότερο περιβάλλον λεπτομερές, προσφέρει πληροφορίες για τις συνήθειες και τα εθιμοτυπικά του παλατιού.
Το Ooku είναι μια πρόκληση και σίγουρα όχι κάτι εύκολο για διάβασμα. Είναι ενδιαφέρον, σκληρό, με μια έξυπνη ανατροπή στις παρούσες αντιλήψεις σχετικά με τους ρόλους και την ιεραρχία σε μια κοινωνία αλλά πάνω από όλα την προσωπική αξία μέσα σε παιχνίδια που επηρεάζουν ζωές και διαγράφουν την πορεία χωρών.
