Into the darkness I remain…

Όσοι, όπως η γράφουσα, έχουν διαβάσει το πρώτο μέρος του σύγχρονου, γοτθικού μυθιστορήματος των δύο Αμερικανίδων συγγραφέων (”Όμορφα Πλάσματα”, εκδόσεις Πλατύπους), περίμεναν με ανυπομονησία το δεύτερο βιβλίο – και ναι, το ”Όμορφο σκοτάδι” (εξαιρετικός τίτλος!) είναι εδώ.

Ο 17χρονος πλέον Ίθαν, που μεγαλώνει σε μια μικρή πόλη του Νότου, είναι ερωτευμένος με μια παράξενη κοπέλα, η οποία ανήκει σε μια οικογένεια Κάστερ (μάγων, θα ήταν ο πιο κοντινός ορισμός στα ελληνικά). Διαπιστώνει όμως -μετά τα ακραία γεγονότα με τα οποία κλείνει το πρώτο βιβλίο-, ότι η αγάπη τους ίσως δεν αρκεί για να μείνουν μαζί: ειδικά αν έχουν να αντιμετωπίσουν ισχυρές δυνάμεις που καλούν τη Λένα να διαλέξει πλευρά, σε μια μεταφυσική μάχη που έχει ξεκινήσει αιώνες πριν. Αλλά ο Ίθαν δεν παραδίδει τα όπλα τόσο απλά: διεκδικεί τη Λένα και την ακολουθεί ακόμα και σε άλλα επίπεδα του χωροχρόνου, στον κόσμο των Κάστερ. Στην αναζήτησή του θα ανακαλύψει στοιχεία για τον εαυτό του, αλλά και για το παρελθόν της οικογένειάς του, που θα τον κάνουν να συνειδητοποιήσει πως ό,τι ήξερε μέχρι τότε ήταν λάθος. Και η αγάπη; Λοιπόν, θα δούμε αν θα τα βγάλει τελικά πέρα με θνητούς, θεούς και δαίμονες…

Το ”Όμορφο σκοτάδι” είναι βουτηγμένο στην τέχνη της Μαγείας: ξόρκια και επικλήσεις, πνεύματα και δαίμονες παίζουν στο γήπεδό τους. Αρκούντως σκοτεινό και ατμοσφαιρικό, είναι ταυτόχρονα και διασκεδαστικό με ένα ιδιαίτερο είδος χιούμορ, θα το έλεγα μεταφυσικό, που σε κερδίζει από την πρώτη σελίδα (βέβαια απουσιάζει και πάλι το σεξ, αλλά είπαμε ο πουριτανισμός των Αμερικανών…). Οι χαρακτήρες των πρωταγωνιστών έχουν εξελιχθεί καθώς μεγαλώνουν και ωριμάζουν μέσα από τις όχι και τόσο συνηθισμένες για εφήβους εμπειρίες, ενώ από τους δευτεραγωνιστές ξεχώρισα ιδιαίτερα τον Λινκ, τον κολλητό του Ίθαν -έναν αμάσητο τυπάκο που είναι μέσα σε όλα-, και βέβαια τη λατρεμένη μου Λουσίλ, μια cool γάτα με έντονη προσωπικότητα και ιδιαίτερα χαρίσματα. Οι συγγραφείς έχουν κάνει δε εξαιρετική δουλειά στην περιγραφή του παράλληλου κόσμου των Κάστερ: απόλυτα πειστικός και ταυτόχρονα μαγικός, δύσκολος συνδυασμός που εδώ λειτουργεί άψογα.

Το βιβλίο μου άρεσε πολύ και νομίζω ότι το ίδιο θα συμβεί και με όσους το διαβάσουν. Περιμένοντας τη συνέχεια (και θέλω να πω εδώ ότι το φινάλε αποτελεί υπόδειγμα προς τους συγγραφείς για το τι σημαίνει ”ανοιχτό τέλος” σε ένα μυθιστόρημα), κρατάω την αγαπημένη φράση τού Ίθαν, μια φράση-κληρονομιά από τη νεκρή μητέρα του: Το σωστό και το εύκολο, σπάνια ταυτίζονται…