Το μυθιστόρημα της Μαριαλένας Σεμιτέκολου εκτυλίσσεται (κυρίως) στους τέσσερις τοίχους ενός διαμερίσματος, καλοκαίρι, μια Κυριακή (του Αυγούστου) που πολύς κόσμος λείπει, κι ο περιπτεράς της γειτονιάς μένει κλειστός. Παρακολουθούμε τις κινήσεις της Μαρίνας, που λίγο παραλλάσσουν από αυτές της κάθε μέρας. Σιωπηλά αρνείται μια πρόταση για  μπάνιο με την οικογένεια μιας φίλης της στον Κάλαμο. Θ’ ανέβει στον έκτο, για να ποτίσει τις γλάστρες μιας ηλικιωμένης γειτόνισσας, θα βγει για τσιγάρα και γάλα. Θα αναπολήσει την αγάπη για τις λέξεις που της ενέπνευσε η φίλη της η Μάνια όταν ήταν μαθήτριες, τη γνωριμία της με τον Μιχάλη, από τον οποίο έχει χωρίσει, θα αναμοχλεύσει παιδικές αναμνήσεις και τραύματα και θα αναδυθεί το πρωί της Δευτέρας, σε άλλη μια καθημερινότητα, με ανοικτό πρόγραμμα.

Το κείμενο χωρίζεται σε πέντε μέρη –πρωί, μεσημέρι, απόγευμα-βράδυ-Δευτέρα, καθένα από τα οποία έχει προμετωπίδα έναν αγγλόφωνο στίχο. Η αφήγηση, τριτοπρόσωπη, είναι όσο χρειάζεται λεπτομερειακή και ακριβής και μεταλλάσσεται με την εξέλιξη της ημέρας όπως και η ηρωίδα. Εντοπίσαμε, ιδιαίτερα στο δεύτερο μέρος, κάποια στοιχεία που μας θύμισαν τον Χρήστο Βακαλόπουλο (1956-1993): στο σουρεαλιστικό σενάριο, για παράδειγμα, που κατασκευάζει η Μαρίνα για τον γείτονα που συναντά κάποιες φορές τα πρωινά στον σταθμό της Καλλιθέας (σελ. 40-44) ή στην περιγραφή του πρώτου ραντεβού με τον Μιχάλη, αμέσως μετά (σελ. 44-45). Αλλά και η αναφορά στη γραμμή του ορίζοντα, που προσπαθεί να διακρίνει από το μπαλκόνι της η Μαρίνα, και το νησί όπου την περιμένουν η Μάνια, ο άντρας της και ο μικρός γιος τους, μας παρέπεμψαν, συνειρμικά έστω, στο ομώνυμο βιβλίο («Γραμμή του ορίζοντος», εκδ. Εστία, 1991) του Βακαλόπουλου.  Προφανώς, η όποια επίδραση, αν υπάρχει, είναι αφομοιωμένη και  χρησιμοποιείται ώστε η συγγραφέας να πλάσει τις δικές της εικόνες και σκέψεις.

Μας άρεσε, επίσης το πώς παρουσιάζει, στο προτελευταίο μέρος, τη Μαρίνα που προσπαθεί να κοιμηθεί και αισθάνεται σαν να έχει κλειστεί σε ένα δωμάτιο με χαλασμένη κλειδαριά (από το οποίο όμως θα βγει αν κοιμηθεί).

Γενικά, το μυθιστόρημα της Μαριαλένας Σεμιτέκολου θα λέγαμε ότι είναι ένα άρτιο κείμενο για πρώτη εμφάνιση.