«Πυρετώδης επιθυμία για ζωή»
“….Δεν έμαθα την ελευθερία στα κείμενα του Μαρξ. Την έμαθα στη μιζέρια” (Επικαιρότητες Ι , Αλμπέρ Καμύ)
“Μεγάλωσα πρώτα απ’ όλα με τη θέα της ομορφιάς που είναι και ο μόνος μου πλούτος, είχα ξεκινήσει με την πληρότητα”. (Το Καλοκαίρι)
Ο Γάλλος μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, δοκιμιογράφος και δημοσιογράφος Αλμπέρ Καμύ τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1957. Γεννήθηκε στο 1913 στο Μοντοβί της Αλγερίας και σκοτώθηκε το 1960 σε τροχαίο δυστύχημα στη Γαλλία. Άρχισε τη συγγραφική του δραστηριότητα πολύ νέος. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αλγερίας. Εντάχθηκε στο γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, όπως και στο Κόμμα των Πολιτών της Αλγερίας. Ήρθε σε αντίθεση με το Χριστιανισμό, το Μαρξισμό και τον Υπαρξισμό. Δε σταμάτησε ποτέ την πάλη ενάντια στα ιδεολογήματα και τις αφαιρέσεις που αποστρέφεται η ανθρώπινη φύση.
”Οι Γάμοι” είναι μια συλλογή τεσσάρων κειμένων που γράφτηκαν το 1936 και εκδόθηκαν το 1950. Σύμφωνα με το συγγραφέα θεωρούνται δοκίμια. Στο πρώτο αφήγημα, ”Οι γάμοι στην Τιπαζά”, ένας νεαρός εξυμνεί την ομορφιά της φύσης και γενικότερα της ζωής. Τραγουδά τη χαρά που του γεννά το θεσπέσιο και θεϊκό τοπίο, ο ήλιος και η θάλασσα και νιώθει υπερήφανος που μπορεί να αγαπά απεριόριστα. Στο δεύτερο, ”Ο άνεμος στη Τζεμιλά”, περιγράφεται μια νεκρή πολιτεία που τη σαρώνει ο άνεμος. Εκφράζεται <<η συνειδητή βεβαιότητα του ενός ανέλπιδου θανάτου>>. Ωστόσο, κανένας και τίποτα δε θα αποσπάσει το συγγραφέα από τους στοχασμούς του. Στο τρίτο αφήγημα, ”Το καλοκαίρι στο Αλγέρι”, περιγράφεται μια πόλη χωρίς παρελθόν, που αγνοεί την έννοια της αρετής. ”’Όλα αποπνέουν τη φρίκη του θανάτου σε μια χώρα που μας προσκαλεί να ζήσουμε”. Όλοι είναι αδιάφοροι στο πνεύμα, λατρεύουν και θαυμάζουν το σώμα. Ο λαός στο Αλγέρι ζει χωρίς μύθους και χωρίς ποίηση. Παρ’ όλα αυτά οι άνθρωποι <<βρίσκουν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους μια ζωή στα μέτρα της ομορφιάς τους>>. Στο τέταρτο αφήγημα , ”Η Έρημος”, ο συγγραφέας ανακαλύπτει ότι αυτό που μετρά είναι η αλήθεια και αλήθεια είναι οτιδήποτε διαρκεί. Ευτυχία για το συγγραφέα είναι η συμφωνία ενός ανθρώπου με τη ζωή που διάγει, δηλαδή η διπλή συνείδηση της επιθυμίας του να διαρκέσει η ζωή και της μοίρας του να πεθάνει.
Και τα τέσσερα αυτά αφηγήματα-δοκίμια αποπνέουν την πυρετώδη επιθυμία του συγγραφέα για ζωή. Ο Αλμπέρ Καμύ θεωρεί ότι η υπηρεσία της αλήθειας και της ελευθερίας είναι τα δύο φορτία που διαμορφώνουν το μεγαλείο του συγγραφέα. Το ψεύδος και η υποταγή, όπου βασιλεύουν, αυξάνουν τη μοναξιά. Η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη και οι πεποιθήσεις του συγγραφέα για τη ζωή, το θάνατο και την τέχνη είναι διάχυτες. Η γλώσσα είναι ποιητική, με έντονη χρήση επιθέτων και λεπτομερών περιγραφών, με επιλογή λέξεων που ομορφαίνουν το κείμενο και αναδεικνύουν το φιλοσοφικό του περιεχόμενο. Υπάρχει μια εμφανής αντίθεση ανάμεσα στην έντονη επιθυμία του συγγραφέα για ζωή από τη μια και τα νεκρά τοπία που περιγράφει από την άλλη.
