Ω μάταιες χώρες,

οπού σέρνετε τη Σκέψη,

ωσά μια μαύρη μυρμηκοσυρμή,

που εδώ κ’ εκεί, χτυπώντας τη,

τραβάει, σε πείνας ξόδι ατέλειωτο,

μια πεταλούδα ορθόφτερη, νεκρή!

Άγγελος Σικελιανός (απόσπασμα από το βιβλίο, σελ. 247).

Ο δοκιμιογράφος, πεζογράφος και νομικός Μιχάλης Περίδης γεννήθηκε το 1894 στον Άγιο Ευστράτιο και σπούδαζε νομική στην Αθήνα, όταν, λόγω του ξεσπάσματος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του και να μεταβεί στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ασχολήθηκε ενεργά με τα δρώμενα της αλεξανδρινής φιλολογικής κοινότητας και κυρίως με δυναμισμό στην αρθρογραφία χρονογραφημάτων στο αλεξανδρινό λογοτεχνικό περιοδικό «Γράμματα» και στην καθημερινή εφημερίδα «Τα Νέα» μαζί με τον Δημήτρη Ζαχαριάδη. Πρόθεσή του ήταν να αναδείξει την Αλεξάνδρεια ως το επιφανέστερο ελληνικό πνευματικό κέντρο της διασποράς, ενώ το 1915 γνωρίζεται προσωπικά με τον Κ. Π. Καβάφη και τον Άγγελο Σικελιανό. Το 1916 δημοσιεύει στα «Γράμματα» το μοναδικό του αντιπολεμικό διήγημα «Αγωνίες». Συναντά τον Κωστή Παλαμά, μεταβαίνει στη Γενεύη για μεταπτυχιακές σπουδές στη νομική και γνωρίζει τον Κώστα Βάρναλη. Το 1948 εκδίδει τη μονογραφία «Ο βίος και το έργο του Κωνστ. Καβάφη», έργο το οποίο ευθύνεται για τη διάδοση των καβαφικών σπουδών. Σταδιοδρομεί ως δικηγόρος στην Αλεξάνδρεια και στην Αθήνα, στην οποία εγκαθίσταται το 1952 με τη σύζυγό του ζωγράφο Ερριέττη. Το 1953 εκδίδει το  μοναδικό του μυθιστόρημα «Οι Γαλανοί στην Αλεξάνδρεια» και το 1963 επιμελείται την έκδοση του βιβλίου «Ανέκδοτα πεζά κείμενα του ποιητή (Καβάφη)». Το 1965 εκδίδει τη μελέτη «Η ελληνική γλώσσα και η σημερινή μορφή της». Πεθαίνει το 1968 στην Αθήνα.

Ο συγγραφέας στο μυθιστόρημα «Οι Γαλανοί στην Αλεξάνδρεια» καταπιάνεται με την ιστορία τριών γενεών μιας ελληνικής οικογένειας από το 1880 έως το 1943, η οποία ζει στην Αλεξάνδρεια. Ο κεντρικός ήρωας στα πρώτα κεφάλαια είναι ο Στρατής Γαλανός, που εγκαθίσταται στην Αλεξάνδρεια όπου μορφώνεται, εργάζεται ως χρηματομεσίτης και παντρεύεται. Εξελίσσεται σε ένα ενεργό και επιτυχημένο μέλος της ελληνικής κοινότητας και αποκτά τρία παιδιά. Στα κατοπινά κεφάλαια πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραματίζει ο πρωτότοκος γιος του, Κομνηνός Γαλανός, ο οποίος ενστερνίζεται την κομμουνιστική ιδεολογία και ταξιδεύει πολύ. Στον βίο του Κομνηνού απαντώνται και πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία του συγγραφέα, ενώ το μυθιστόρημα ολοκληρώνεται με ένα σημαντικό περιστατικό στη ζωή του εγγονού του Στρατή, Λάμπρου Σαρόπουλου.

Στο αντιπολεμικό διήγημα «Αγωνίες» βρισκόμαστε στην κοσμοπολίτικη και πολυπολιτισμική μεγαλούπολη Αλεξάνδρεια, πριν και κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όπου σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση ο Αλεξανδρινός αφηγητής συναντιέται τυχαία και γνωρίζεται με τον «Φίλο», ή αλλιώς τον «Ευρωπαίο». Οι δύο αυτοί τύποι ανθρώπου θα αναπτύξουν βαθιές φιλικές σχέσεις με φόντο τις θηριωδίες και τη ματαιότητα του πολέμου που μαίνεται σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ο συγγραφέας δημοσιοποίησε το κληροδοτημένο αρχείο Καβάφη του Αλέκου Σεγκόπουλου, ο οποίος του το εμπιστεύθηκε, και επικρίθηκε από τους μελετητές της νεοελληνικής λογοτεχνίας και φιλολόγους –σφόδρα από τους Στρατή Τσίρκα και Τίμο Μαλάνο– για την επιλογή του να το παρουσιάσει αποσπασματικά και εν απουσία οποιασδήποτε φιλολογικής μεθοδολογίας. Διακρίθηκε ωστόσο ως μελετητής του καβαφικού έργου και ως εκπρόσωπος του «αλεξανδρινού» μυθιστορήματος, του «αιγυπτιώτη ελληνισμού», όπως επίσης και ως εκείνος που επιχείρησε να γνωστοποιήσει το είδος των σχέσεων Ελλήνων και Αιγυπτίων, οι οποίοι συνυπάρχουν στο αιγυπτιακό περιβάλλον. Το βιβλίο ξεκινά με την επανέκδοση του μυθιστορήματος «Οι Γαλανοί στην Αλεξάνδρεια», το οποίο αποτελείται από 14 κεφάλαια, ακολουθεί η αναδημοσίευση του διηγήματος «Αγωνίες», το οποίο χωρίζεται σε πέντε μέρη και ολοκληρώνεται με το εκτενές επίμετρο του Ευριπίδη Γαραντούδη και της Μαρίας Ρώτα και το σύντομο παράρτημα φωτογραφιών. Οι τελευταίοι επιμελούνται φιλολογικά τα δύο έργα, διατηρώντας το πολυτονικό σύστημα, ενώ στο λεπτομερές επίμετρο γνωστοποιούν στο αναγνωστικό κοινό στοιχεία από τη ζωή και το πνευματικό έργο του συγγραφέα, αλλά και από τη φαινομενικά αφανή αλεξανδρινή κοινότητα των αρχών του 20^ού αιώνα, καθώς και τα αίτια της εχθρότητας συγκεκριμένων λογοτεχνών προς το πρόσωπο και την εργογραφία του εν λόγω διανοούμενου.