Δίδυμος φόβος

Είχα αρκετό καιρό να διαβάσω ένα βιβλίο και να μην μπορέσω να το αφήσω από τα χέρια μου, είτε λόγω θέματος και αφήγησης, είτε λόγω υποχρεώσεων. Όμως, με το που ξεκίνησα το βιβλίο «Οι δίδυμες του πάγου» εθίστικα κυριολεκτικά σε μια απύθμενη ψυχολογική καταβύθιση, σ’ ένα θρίλερ για γερά νεύρα, σε μια πλοκή που, ως αναγνώστης, παρασύρεσαι στην ορμή της.

Η Σάρα και ο Άνγκους έχουν αποκτήσει δίδυμα κορίτσια, τη Λύντια και την Κέρστι, που ο παππούς τους τα έχει ονομάσει «δίδυμες του πάγου», επειδή όταν γεννήθηκαν είχαν σχεδόν λευκά μαλλιά, λευκή επιδερμίδα, ανοιχτόχρωμα μάτια. Μερικά χρόνια αργότερα η Λύντια σκοτώνεται σε ατύχημα, πέφτοντας από το μπαλκόνι του πατρικού σπιτιού της Σάρα. Έκτοτε η ζωή τους αλλάζει άρδην. Η Σάρα προσπαθεί να ισορροπήσει ψυχολογικά, ο Άνγκους πίνει πολύ με αποτέλεσμα να χάσει τη δουλειά του και τα οικονομικά τους χειροτερεύουν διαρκώς. Ώσπου ο Άνγκους κληρονομεί ένα μικρό νησί από τη γιαγιά του και αποφασίζουν να μετακομίσουν εκεί, ελπίζοντας ότι θα βρουν και πάλι την οικογενειακή τους ευτυχία.

Όλα φαίνονται να βαίνουν καλύτερα, όμως η Κέρστι επιμένει ότι είναι η Λύντια και όλα ανατρέπονται. Πώς είναι δυνατόν να έχει γίνει ένα τέτοιο λάθος; Η Σάρα νιώθει τις ενοχές να την πνίγουν που δεν κατάλαβε τη διαφορά. Αν και τους τελευταίους μήνες είχαν δει αλλαγές στη συμπεριφορά της Κέρστι, στοιχεία που ενέπιπταν στην προσωπικότητα της Λύντια, η Σάρα και ο Άνγκους αντιλαμβάνονται ότι προφανώς έχουν κάνει λάθος. Οργανώνουν την κηδεία της Κέρστι, βιώνοντας ξανά την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής τους. Η Σάρα αρχίζει να μην μπορεί να διαχειριστεί την ψυχολογική πίεση που υφίσταται, ξεσπάει στον Άνγκους, τον επικρίνει, τον κατηγορεί, τον απομακρύνει. Ώσπου μια δυνατή καταιγίδα θα απομονώσει τη Σάρα και τη Λύντια στο μικρό νησί, ξεθάβοντας κάθε μυστικό και φέρνοντας στην επιφάνεια αλήθειες που ήταν κρυμμένες για πολύ καιρό.

Το βιβλίο του S. K. Tremayne –ψευδώνυμο του Sean Thomas– είναι ένα από τα καλύτερα ψυχολογικά θρίλερ που έχω διαβάσει εδώ και κάποιο διάστημα. Η αφήγηση γίνεται βασικά σε πρώτο πρόσωπο από την πλευρά της Σάρα, ενώ υπάρχουν και κεφάλαια γραμμένα σε τρίτο πρόσωπο, όπου παρακολουθούμε τις κινήσεις του Άνγκους. Η πλοκή χτίζεται αριστοτεχνικά, ώστε ο αναγνώστης να μην μπορεί να αντιληφθεί τι είναι αλήθεια και τι όχι. Η ψυχολογική υπόσταση των χαρακτήρων δομείται σταδιακά, αποτυπώνοντας ρεαλιστικά τις εκφάνσεις των πρωταγωνιστών. Η ατμόσφαιρα του βιβλίου είναι σκοτεινή, νιώθεις ότι ανά πάσα στιγμή η άβυσσος μπορεί να σε τραβήξει εντός της. Άξια αναφοράς είναι και η απεικόνιση του τοπίου, με εικόνες που εντυπώνονται, συμβάλλοντας στην ατμόσφαιρα που ο συγγραφέας διαμορφώνει.

Συνήθως, στα ψυχολογικά θρίλερ περιμένω να δω πώς θα ολοκληρώσει την ιστορία ο συγγραφέας και δεν είναι λίγες οι φορές που, ενώ το χτίσιμο της πλοκής είναι πολύ καλό, το κλείσιμο της ιστορίας υστερεί. Εδώ, ο συγγραφέας επιτυγχάνει να φτιάξει ένα άρτιο βιβλίο από την αρχή μέχρι το τέλος, ένα page turner βιβλίο, που δεν μπορείς να βρεις στοιχεία που θα το έκαναν καλύτερο.

Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει μέσα στο 2018, και σίγουρα ο χρόνος που θα του αφιερώσετε θα σας παρασύρει σ’ έναν ορυμαγδό ψυχολογικών διακυμάνσεων, μυστηρίου και ταύτισης με τους πρωταγωνιστές.