«… γιατί καλοί γινόμαστε με έναν μόνο τρόπο, αλλά κακοί με πολλούς» (Αριστοτέλους Ηθικά Νικομάχεια, Εν. 10).

Υψηλές προσδοκίες έχουν δημιουργηθεί στο αναγνωστικό κοινό της Camilla Lackberg που αφορούν το ένατο αστυνομικό μυθιστόρημά της, «Ο Θηριοδαμαστής», έπειτα από τη δήλωσή της ότι το θεωρεί το πιο σκοτεινό και το πιο σκληρό απ’ όλα τα βιβλία της, και ότι νιώθει γι’ αυτό πραγματικά περήφανη. Συνεπώς, η συγγραφέας με την αυτοκριτική της ανεβάζει ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων των αναγνωστών της, νιώθοντας ότι συγγραφικά έχει αποδώσει τα μέγιστα. Και, όντως, αυτό συμβαίνει. «Ο Θηριοδαμαστής» είναι το βιβλίο που απογειώνει τη συγγραφική της πορεία στη σειρά αυτή των βιβλίων της. Η Σουηδή Βασίλισσα του αστυνομικού μυθιστορήματος συχνά εμπνέεται από αληθινά συμβάντα που κατά καιρούς διαβάζει στον Τύπο. Η εικόνα ενός νεαρού κοριτσιού αλυσοδεμένου σε ένα σκοτεινό και βρόμικο υπόγειο την ενέπνευσε και υπήρξε αφορμή για τη συγγραφή του παρόντος μυθιστορήματος. Η Camilla δίνει στους αναγνώστες της μία υπόθεση η οποία διεισδύει στις πιο σκοτεινές εσοχές του κακού.

Είναι Ιανουάριος και η Φιελμπάκα –το ψαροχώρι όπου έχουν διαδραματιστεί όλες οι προηγούμενες ιστορίες– είναι πολύ παγωμένη. Ένα αποτρόπαια κακοποιημένο κορίτσι, καθώς βγαίνει στο δρόμο από το χιονισμένο δάσος, πέφτει θύμα ενός διερχόμενου οδηγού που δεν προλαβαίνει καν να αντιδράσει. Το αυτοκίνητο εμφανίζεται από το πουθενά και δεν έχει χρόνο να παρεκκλίνει και να αποφύγει την κοπέλα. Όταν ο επιθεωρητής Πάτρικ και η ομάδα του ειδοποιούνται για το ατύχημα, η ταυτότητα του κοριτσιού εξακριβώνεται αυτόματα. Εξαφανίστηκε πριν από τέσσερις μήνες, όταν επέστρεφε στο σπίτι της από τη σχολή ιππασίας και κανείς δεν την είχε δει έκτοτε. Υπάρχει πιθανότητα να μην είναι αυτή το μόνο θύμα. Ο Πάτρικ και οι συνεργάτες του συνδέουν την υπόθεση και με άλλες τέσσερις εξαφανισμένες έφηβες. Παράλληλα, η Ερίκα  ‒το alter ego της συγγραφέως‒ ασχολείται με μια παλιά υπόθεση εγκλήματος, καθώς επιθυμεί να ξεκινήσει τη συγγραφή ενός νέου βιβλίου. Ερευνά μια παλιά οικογενειακή τραγωδία που είχε οδηγήσει στον θάνατο ενός άντρα, του Βλάντεκ. Επισκέπτεται συχνά τη σύζυγό του, Λάιλα, που βρίσκεται στη φυλακή κατηγορούμενη για τη δολοφονία του συζύγου της, προσπαθώντας να της αποσπάσει πληροφορίες για την υπόθεση αυτή. Ωστόσο οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει είναι μεγάλες, καθώς η Λάιλα αρνείται να αποκαλύψει οτιδήποτε που αφορά την οικογένειά της και έτσι η έρευνα της Ερίκα δεν προχωρά. Η τελευταία υποψιάζεται ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως παρουσιάζονται. Το παρελθόν για άλλη μια φορά στα μυθιστορήματα της Lackberg ρίχνει τη βαριά σκιά του στο παρόν. Υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στις δυο αυτές υποθέσεις, του Πάτρικ και της Ερίκα;  Και αν ναι, με ποιο τρόπο αποκαλύπτεται στους αναγνώστες;

Η Camilla Lackberg στις σελίδες των μυθιστορημάτων της εμπλέκει αποτρόπαια εγκλήματα με τις συνηθισμένες, καθημερινές ζωές των ανθρώπων, και αυτό είναι ένα βασικό συστατικό της επιτυχίας των βιβλίων της. Οι αναγνώστες της από κάθε γωνιά του κόσμου απολαμβάνουν να παρακολουθούν ανά μυθιστόρημα την εξέλιξη της ζωής της Ερίκα και του Πάτρικ ‒που είναι ένα τυπικό Σουηδικό ζευγάρι‒ παράλληλα με την εξέλιξη της υπόθεσης του κάθε εγκλήματος. Στον «Θηριοδαμαστή» η Ερίκα αναμειγνύεται δυναμικά όσο ποτέ άλλοτε στην υπόθεση του εγκλήματος που απασχολεί το αστυνομικό τμήμα και  χαρίζει στους αναγνώστες στιγμές έντονης δράσης και αγωνίας.  Σε κανένα άλλο βιβλίο της Camilla Lackberg δεν αποδεικνύεται τόσο ξεκάθαρα ότι το κακό είναι έμφυτο και μπορεί να επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τις οικογενειακές σχέσεις. Πρόκειται για μια ασυνήθιστα βίαιη ιστορία, όπου η ένταση και η αγωνία βρίσκονται εκεί από την πρώτη σελίδα.