Μια μυθιστορία επικών διαστάσεων

Ο Τομ Χάρπερ είναι 29 ετών και σπούδασε μεσαιωνική ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Πέρα από το έργο του «Ο τάφος του Αχιλλέα» έχει εκδώσει και τα βιβλία «The Mosaic of Shadows» και «Knights of the Cross». Σήμερα ζει στο Γιορκ.

«Ο τάφος του Αχιλλέα» είναι ένα μυθιστόρημα, γεμάτο από ιστορικά στοιχεία και με κύριο γεωγραφικό φόντο την Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια της κατοχής, ένας Άγγλος αρχαιολόγος, που ζει στην Κρήτη, καταφεύγει στην Κνωσό, για να ξεφύγει από τους Γερμανούς. Εκεί γίνεται αντιληπτός από τους διώκτες του και λίγο πριν πεθάνει δίνει σ’ ένα Βρετανό τυχοδιώκτη ονόματι Γκραντ το ημερολόγιό του για να το κρύψει. Λίγα χρόνια μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Γκραντ επιστρέφει στην Κρήτη για να πάρει ξανά στα χέρια του το ημερολόγιο. Μαζί με τη γυναίκα που γνώριζε ήδη από τα χρόνια της Αντίστασης θα ξεφυλλίσουν τις σελίδες του ημερολογίου. Σύντομα, με τη βοήθεια ενός καθηγητή ιστορίας και των αγγλικών και αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών, θα κυνηγήσουν το μυστικό που βρίσκεται κρυμμένο στις σελίδες των επών του Ομήρου, τον «Τάφο του Αχιλλέα».

Με κύριο και σχεδόν αποκλειστικό φόντο την ελληνική επικράτεια ο Τομ Χάρπερ στήνει ένα μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται στα μέσα του 20^ού αιώνα. Η γλώσσα είναι απλή και κατά σημεία χειμαρρώδης, ενώ οι διάλογοι εξελίσσουν την υπόθεση σε ικανοποιητικό βαθμό. Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων δεν είναι και το πιο δυνατό σημείο του βιβλίου, αλλά οφείλουμε να σημειώσουμε ότι τα ιστορικά στοιχεία προκαλούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η πλοκή στο πρώτο μισό αναπτύσσεται λίγο πιο αργά απ’ ότι στο δεύτερο μέρος, που καθηλώνει τον αναγνώστη με τη ροή της. Επίσης, σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει έντονος ρυθμός και πυγμή στο κείμενο, γεγονός που κατά πάσα πιθανότητα πηγάζει από το ήπιο ύφος, με το οποίο ο συγγραφέας αφηγείται την ιστορία του.

Το βιβλίο του Τομ Χάρπερ είναι ένα βιβλίο που προσφέρει ευχάριστες στιγμές ανάγνωσης, αλλά επ’ ουδενί δεν θα καθηλώσει τους θιασώτες του είδους. Ωστόσο πρόκειται για ένα έργο που η ιστορία, η οποία αποτελεί και την κύρια βάση του, αποτελεί και το θετικότερο στοιχείο του.