Ο Περσέας σε νέες περιπέτειες…

Σκούρα τα πράγματα για τον Περσέα (Πέρσι) Τζάκσον! Στο πρώτο βιβλίο της σειράς, είχαμε αφήσει τον ημίαιμο γιο του Ποσειδώνα να έχει μόλις ξεπεράσει το σοκ της συνειδητοποίησης της πραγματικής του ταυτότητας και να ολοκληρώνει επιτυχώς την πρώτη του αποστολή ως ήρωας. Στο δεύτερο βιβλίο, ο Πέρσι έχει πετύχει έναν ακόμα δυσκολότερο άθλο: κατόρθωσε να τελειώσει μια σχολική χρονιά στο ίδιο σχολείο και μάλιστα χωρίς απρόοπτα γεγονότα! Αλλά ”μηδένα προ του τέλους μακάριζε”: την τελευταία μέρα των μαθημάτων, ένα παιχνίδι ανάμεσα στους μαθητές μετατρέπεται σε ματς θανάτου με μια συμμορία τεράτων, ενώ το σχολείο καταλήγει παρανάλωμα του πυρός. Μέσα στο χάος που επικρατεί, η φίλη του (και κόρη της Αθηνάς), Άναμπεθ, καταφτάνει για να του ανακοινώσει τα άσχημα νέα: πρέπει να αναζητήσουν το χρυσόμαλλο δέρας στη θάλασσα των τεράτων – όχι ακριβώς και το ιδανικό μέρος για καλοκαιρινές διακοπές!

Τα πέντε βιβλία της σειράς ”Ο Πέρσι Τζάκσον και οι Ολύμπιοι”, έχουν γίνει παγκόσμιο best seller κι έχουν τιμηθεί με πλήθος βραβείων νεανικής λογοτεχνίας. Συγγραφέας τους είναι ο Αμερικανός εκπαιδευτικός Rick Riordan, που εμπνεύστηκε τις περιπέτειες του νεαρού ήρωα προσπαθώντας να αφηγηθεί την ελληνική μυθολογία στο γιο του, ένα παιδί που (όπως και ο Πέρσι), αντιμετωπίζει προβλήματα δυσλεξίας και ελλειμματικής προσοχής. Και βέβαια το γεγονός ότι ο τρόπος αφήγησης αλλά και τα σκηνικά της δράσης έχουν μια εντελώς αμερικανική οπτική, συνεχίζει να ισχύει κι εδώ, αλλά αυτή τη φορά με ξένισε λιγότερο, ίσως γιατί το δεύτερο βιβλίο υπερέχει σαφώς του πρώτου: είναι αρκετά πιο σκοτεινό αλλά ταυτόχρονα και πιο διασκεδαστικό, ενώ ο συγγραφέας έχει κάνει αυτή τη φορά εξαιρετική δουλειά στην απόδοση θεοτήτων και μυθολογικών όντων στη σύγχρονή τους εκδοχή – από τον Τάνταλο που ματαίως κυνηγάει τα χάμπουργκερς έως τις έξαλλες ταξιτζούδες Γραίες που οδηγούν με το ένα μάτι που μοιράζονται! Αλλά εκείνος που με γοήτευσε πραγματικά ήταν ο Ερμής: αν οι όντως οι θεοί του Ολύμπου ζούσαν ανάμεσά μας, ο Ερμής θα ήταν ακριβώς όπως τον περιγράφει ο Riordan…

Ειλικρινά πέρασα πολύ καλά με τον Περσέα και την παρέα του και θα συνεχίσω να παρακολουθώ τις περιπέτειές τους. Μου έμεινε μόνο μια μάλλον πικρή απορία: ήταν δα τόσο δύσκολο ένας Έλληνας εκπαιδευτικός να σκεφτεί μια σειρά βιβλίων για νέους, με μια σύγχρονη εκδοχή της αρχαιοελληνικής μυθολογίας; Αλλά θα μου πείτε και να το τολμούσε, θα τον κατακεραύνωναν… από τον Όλυμπο της ”βαριάς κουλτούρας”, οι θεματοφύλακες της ελληνικής σοβαροφάνειας…