Ο Δημήτρης Τερζής  (Πύργος Ηλείας, 1974) ασχολείται με τη δημοσιογραφία από το 1998 και έχει εργαστεί σε εφημερίδες, ραδιοφωνικούς σταθμούς και περιοδικά, ενώ από το 2018 είναι πολιτικός συντάκτης στην Εφημερίδα των Συντακτών. Πριν από τον «Παππού στο τζάκι» εξέδωσε δύο συλλογές διηγημάτων («Το τέλος μας τέλειας μέρας», Ιβίσκος, 2013 και «Θερισμός» , Ιωλκός, 2017), καθώς και το μυθιστόρημα «Η καρδιά του ελέφαντα» (Ιωλκός, 2019).

Είναι φανερή η άνεση με την οποία χειρίζεται τη γλώσσα ο συγγραφέας σε αυτήν τη συλλογή διηγημάτων, όχι μόνο δημιουργώντας εναργείς εικόνες αλλά και διαποτίζοντας τον λόγο του με αυτοαρκασμό και ειρωνεία, μακριά, πολύ μακριά, από δημοσιογραφικές ευκολίες. Ο θάνατος, όπως έχει ήδη επισημάνει η κριτική,  διατρέχει τη συλλογή, ξεκινώντας από το ομώνυμο διήγημα  («Ο παππούς στο τζάκι», «Πικροδάφνη», «Για ποιον χτυπά η καμπάνα», «Κυψέλη»…), ενώ αλλού το σημείο εστίασης βρίσκεται μεταξύ ζωής και θανάτου («Παλμός)» Άλλα θέματα διαχρονικά επίκαιρα εμφιλοχωρούν με διαφορετικούς τρόπους στα διηγήματα, είτε πρόκειται για τον φαντάρο στον Έβρο («Το τέλος που περίμενα»), είτε για έναν άνδρα και μία γυναίκα («Τελευταία νύχτα του κόσμου», «Μηχανή»). Η σύνοψή τους παρουσιάζεται ευφάνταστα στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.

Συγκριτικά, το διήγημα «Εκείνο που καίγεται» μοιάζει με έκρηξη χαράς εκεί όπου συναντιούνται ένας γάμος και μια κηδεία και μαζί με τις «Κυρίες στην ακτή»  μας έκαναν να επανερχόμαστε κάθε τόσο. Οι σημειώσεις στο τέλος των διηγημάτων είναι ευχάριστα τεκμηριωτικές, ίσως, της έμπνευσης που οδήγησε σε αυτά.