Δυο όχθες στο ίδιο ποτάμι

Ο Ανδρέας Μήτσου, από τους καλύτερους συγγραφείς της σύγχρονης λογοτεχνίας, βραβευμένος, με την απαράμιλλη τεχνική του ιδίως στη μικρή φόρμα και μ’ ένα από τα πιο σπουδαία έργα της τελευταίας δεκαετίας, «Ο αγαπημένος των μελισσών», επανέρχεται με το νέο του βιβλίο υπό τον τίτλο «Ο Ορφέας και ο Ανδρέας».

Δεκαοχτώ διηγήματα, όπου ο άνθρωπος παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, καθώς ο χρόνος περνά, οι αναμνήσεις επιστρέφουν, οι προσδοκίες μεταλλάσσονται, οι φοβίες γιγαντώνονται, ο ενδότερος εαυτός πραγματώνεται στον πιο επικίνδυνο εχθρό. Χαρακτήρες που αντικρίζουν τα δεσμά του παρελθόντος υπό τη μορφή ενός δέντρου, μιας ανάμνησης, ενός κατ’ επίφαση οικείου προσώπου. Αναζήτηση της γαλήνης σε τοπία εκτός του κλεινού άστεως, η τρικυμία της ψυχής που αποζητά τη νηνεμία ως Άγιο Δισκοπότηρο. Ζώα που ως από μηχανής εμφανίζονται την κατάλληλη στιγμή είτε για να ευφράνουν τον ψυχισμό των χαρακτήρων, είτε για να καταδείξουν τον δρόμο της ελευθερίας, αλλά και για να προσωποποιήσουν τις μύχιες σκέψεις.

Ο Ανδρέας Μήτσου είναι άριστος χειριστής της μικρής φόρμας. Ελλειπτικός όπου χρειάζεται, αφαιρετικός προκειμένου να προσδώσει ένταση στον απόηχο των λέξεων, ο συγγραφέας αφηγείται τις ιστορίες του ωσάν με συνειρμική έκφραση που είναι καθ’ όλα προσεγμένη και επιμελημένη. Και γι’ αυτό κατά την ανάγνωση σε παρασέρνει ο ρυθμός και το ύφος του συγγραφέα. Οι ιστορίες διαβάζονται και ξαναδιαβάζονται και κάθε φορά έχουν κάτι καινούριο να πουν.

Το ύφος του Ανδρέα Μήτσου είναι χαρακτηριστικό, αναγνωρίσιμο από άλλες γραφές. Είναι η φροντίδα με την οποία επιμελείται τα διηγήματά του, ιδιαιτέρως εκείνα στα οποία διαδραματίζει ρόλο κάποιο ζώο, όπου ο Μήτσου αποδίδει άρτια τη στάση του ζώου, τις αντιδράσεις του, τον ρόλο του στην ιστορία. Αποδίδει εν πλήρη συνειδήσει τη στωικότητα, την κατανόηση, την ωριμότητα στα ζώα, που εντέχνως αποφεύγει να αποδώσει στους ανθρώπινους χαρακτήρες, οι οποίοι εκρήγνυνται, πελαγοδρομούν, αλαλάζουν, διώκονται και καταδιώκουν.

Ο Ανδρέας Μήτσου κατάγεται από την Αμφιλοχία. Έχει σπουδάσει αγγλική λογοτεχνία, ελληνική φιλολογία και είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας. Υπήρξε μέλος της συντακτικής επιτροπής και υπεύθυνος ύλης του εκπαιδευτικού περιοδικού «Νεοελληνική Παιδεία», που εκδιδόταν υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας, και μέλος της επιτροπής κρατικών βραβείων του υπουργείου Πολιτισμού. Έχει δημοσιεύσει κείμενα δοκιμιακού λόγου καθώς και κριτική λογοτεχνίας στις εφημερίδες «Το Βήμα», «Εξουσία», «Καθημερινή» και στα περιοδικά «Αντί», «Ίνδικτος», «Διαβάζω», «Ελίτροχος». Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Έχει εκδώσει επτά συλλογές διηγημάτων, τέσσερα μυθιστορήματα και μία νουβέλα. Το μυθιστόρημά του «Τα ανίσχυρα -ψεύδη του Ορέστη Χαλκιόπουλου» τιμήθηκε το 1996 με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος. Η συλλογή διηγημάτων του «Σφήκες» απέσπασε το Βραβείο Γραμμάτων Κώστα Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών το 2002. Το 2007 η νουβέλα του «Ο κύριος Επισκοπάκης» τιμήθηκε με το Βραβείο Αναγνωστών (ΕΚΕΒΙ – ΕΡΤ), ενώ την επόμενη χρονιά διασκευάστηκε για το θέατρο από τον ίδιο τον συγγραφέα και ανέβηκε στο «104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης» σε σκηνοθεσία του Στέλιου Μάινα. Το 2016 απονεμήθηκε στον Ανδρέα Μήτσου το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή του «Η εξαίσια γυναίκα και τα ψάρια». Έργα του έχουν ανθολογηθεί και μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Εργάζεται ως σχολικός σύμβουλος φιλολόγων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Αθήνας.