Η πολυγραφότατη Philippa Gregory, διάσημη παγκοσμίως για τη μοναδική της ικανότητα να μεταπλάθει τα γεγονότα της βρετανικής ιστορίας σε γοητευτικά μυθιστορήματα, μας μεταφέρει αυτή τη φορά στα 1539, στην «αιματοβαμμένη» βασιλική Αυλή του Ερρίκου του Η΄, ο οποίος ετοιμάζεται να παντρευτεί για τέταρτη φορά: η Άννα της Κλεβ, μια Γερμανίδα πριγκίπισσα που ουδεμία γνώση έχει των όσων την περιμένουν στο αγγλικό έδαφος, γίνεται η σύζυγός του, αλλά όχι η αγαπημένη του, αφού την παντρεύεται προκειμένου να συγκροτήσει μια προτεσταντική συμμαχία απέναντι στην παπική εξουσία της Ρώμης. Και φυσικά ο κάποτε ομορφότερος πρίγκιπας της Ευρώπης, που τώρα έχει εξελιχθεί σε έναν τύραννο που δεν διστάζει να εξοντώσει ακόμα και τα ίδια του τα παιδιά, ήδη φλερτάρει με εκείνη που θα γίνει η πέμπτη σύζυγός του, μια νεαρή και επιπόλαια ευγενή από τη γενιά των Μπολέιν, την Αικατερίνη Χάουαρντ. Και ανάμεσα στις δύο βασίλισσες του ίδιου βασιλιά, θα βρεθεί στη θέση της κυρίας των τιμών, η Τζέιν Μπολέιν, η χήρα του αδελφού της Άννας που εκτελέστηκε μαζί της με την κατηγορία της αιμομιξίας: μία γυναίκα που επέζησε της πτώσης της οικογένειας των Μπολέιν, και βαρύνεται με το στίγμα και τις τύψεις της προδοσίας που αναγκάστηκε να διαπράξει ώστε να μείνει ζωντανή.

 

Μέσα από τις παράλληλες, πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις των τριών γυναικών, η συγγραφέας ανασυνθέτει απόλυτα πειστικά τα γεγονότα της εποχής και τις προσωπικότητες των πρωταγωνιστών τους, χρησιμοποιώντας τη μυθοπλασία για να ζωντανέψει τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις επιδιώξεις των βασικών ηρωίδων του βιβλίου. Τρεις διαφορετικές γυναίκες, τρεις διαφορετικοί χαρακτήρες, τρεις διαφορετικές μοίρες, στο έλεος ενός βασιλιά που δεν είχε την πρόθεση να δείξει κανένα έλεος σε κανέναν. Και είναι το πρόσωπο του Ερρίκου, το οποίο έχει αποδώσει εξαιρετικά ρεαλιστικά η συγγραφέας χωρίς κανένα ίχνος ωραιοποίησης, ο συνδετικός κρίκος αυτών των τριών παράλληλων ιστοριών, ή πιο σωστά των τριών διαφορετικών οπτικών για την ίδια ιστορία.

 

Η Philippa Gregory δεν έχει βεβαίως ανάγκη συστάσεων ή επαίνων, έχει αποδείξει πόσο καλά μπορεί να κάνει την ιστορία μυθιστόρημα σε όλα τα βιβλία της, αλλά στις ταινίες και στις σειρές που έχουν βασιστεί σε αυτά. Το ιδιαίτερο ταλέντο της κατά τη γνώμη μου, είναι ότι μπορεί να αποδίδει τόσο πειστικά τη «γυναικεία φωνή», γράφοντας για εποχές όπου οι γυναίκες δεν επιτρεπόταν να έχουν φωνή.