Κοιτώντας το παρελθόν
Υπάρχουν οι επίσημοι τρόποι καταγραφής της ιστορίας, όπως τα αρχεία και τα ντοκουμέντα. Υπάρχουν και οι ανεπίσημοι, αλλά πιο άμεσοι τρόποι, όπως το τραγούδι, το μυθιστόρημα, το θέατρο. Και είναι άμεσοι γιατί δεν κλειδώνονται σε ένα ντουλάπι, κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα και γνωστοποιούν σε ευρύτερο κοινό θέματα και καταστάσεις. Ο Κοζαρίνσκι χρησιμοποιεί το δεύτερο τρόπο για να μιλήσει για πραγματικές καταστάσεις -με επινοημένους πρωταγωνιστές φυσικά- μέσα από ένα θεατρικό έργο που … βρίσκεται μέσα σε ένα μυθιστόρημα.
Ένας νεαρός φοιτητής δημοσιογραφίας αποκτά ένα κουτί που περιέχει τις αναμνήσεις του Σάμι Βαρσάουερ, ενός ηλικιωμένου Αργεντίνου ηθοποιού του γίντις (εβραϊκού) θεάτρου. Ο φοιτητής ανακαλύπτει μέσα στο κουτί το πρόγραμμα μιας μουσικής παράστασης του 1927 που είχε τον τίτλο «Ο Μολδαβός Σωματέμπορος». Ο νεαρός κάνει τις έρευνές του και ανακαλύπτει το χειρόγραφο του έργου το οποίο εστιάζει στη μοίρα αρκετών Εβραίων γυναικών που ξεκίνησαν από χώρες της Ευρώπης για μια καλύτερη τύχη στην Αργεντινή και κατέληξαν να δουλεύουν ως πόρνες και να είναι απόκληρες της ίδιας τους της κοινότητας. Παράλληλα με την ιστορία του φοιτητή ξετυλίγεται και η ιστορία του Μάξι Βαρσάουερ, του γιου του νεκρού ηθοποιού, ο οποίος ζει στο Παρίσι και έρχεται αντιμέτωπος με τη σκλαβιά των ανήλικων κοριτσιών, από την Ανατολική Ευρώπη κυρίως, που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον και καταλήγουν και αυτές στην πορνεία. Η ζωή αυτών των δυο αντρών πρόκειται να αλλάξει ριζικά, γιατί για πρώτη φορά θα αναγκαστούν να πάρουν αποφάσεις που πιθανόν θα επηρεάσουν τη ζωή κι άλλων ανθρώπων.
Το μυθιστόρημα αυτό είναι ένα ταξίδι τόσο στο χρόνο, όσο και ανάμεσα σε ηπείρους. Οι Εβραίοι μετανάστες που ξεκίνησαν από την Ευρώπη έφεραν μαζί τους και τη θεατρική τους παράδοση, η οποία συνδυάστηκε με τους ρυθμούς του τάνγκο και οδήγησε σε μιούζικαλ που παρουσιάζονταν στο κοινό με σχετική επιτυχία. Έτσι, ο Κοζαρίνσκυ χρησιμοποιεί το θεατρικό έργο για να μεταφέρει τον αναγνώστη πίσω στις αρχές του 20ού αιώνα και να του δείξει μια τραγική εικόνα: νεαρές Εβραίες, που δεν μπορούν καν να υπολογίσουν την ηλικία τους, γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης μιας οργάνωσης που ελέγχει τα πάντα στο Μπουένος Άιρες. Το έργο είχε επιτυχία στην εποχή του, όσο κι αν θύμιζε οικεία κακά – ή μήπως ακριβώς γι’ αυτό; Το θεατρικό έργο καλύπτει το ιστορικό παρελθόν, ενώ ο νεαρός φοιτητής και ο Μάξι κινούνται σε ένα παρόν εξίσου δύσκολο. Ιδιαίτερα ο Μάξι, ο οποίος συναντά μια ανήλικη πόρνη σε αυτοκινητόδρομο έξω από το Παρίσι, στο κέντρο της πολιτισμένης Ευρώπης. Προσπαθεί να τη σώσει και τιμωρείται, αλλά αισθάνεται ζωντανός και μάχιμος. Στο τέλος του βιβλίου αναρωτιέται κανείς για το πόσα έχουν αλλάξει στο πέρασμα του χρόνου. Πολύ λίγα. Η εκμετάλλευση ανήμπορων ατόμων που ελπίζουν σε μια καλύτερη ζωή υπάρχει ακόμα και θα υπάρχει πάντα. Αυτό που θα αλλάζει ίσως, ανάλογα με τις συνθήκες, θα είναι η καταγωγή τους.