Ο μικρός πρίγκιπας είναι ακόμα εδώ

Αμφιβάλλω εάν υπάρχει κάτι που δεν έχει γραφτεί για τον Αντουάν ντε Σεντ-Εξιπερί και τον μικρό του πρίγκιπα. Πάνω από 70 χρόνια από την πρώτη του κυκλοφορία ο «Μικρός Πρίγκιπας» εξακολουθεί να πουλάει εκατομμύρια αντίτυπα, να διαβάζεται από παιδιά και μεγάλους. Κάπως έτσι, σε ένα από τα ταξίδια του το βιβλίο, στην καινούργια έκδοση του Μεταίχμιου σε απόδοση Άλκης Ζέη και εικονογράφηση Αλέξη Κυριτσόπουλου, έφτασε ξανά στα δικά μου χέρια, πολλά χρόνια μετά την πρώτη φορά που το διάβασα.

Η ιστορία του πιλότου του οποίου το αεροπλάνο χαλάει στη Σαχάρα και εκεί, στην έρημο, γνωρίζει ένα παράξενο, κατάξανθο παιδί, τον μικρό πρίγκιπα, σίγουρα σου αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση. Ο μικρός πρίγκιπας αρχίζει να του αφηγείται την ιστορία του και τα ταξίδια του στους διάφορους πλανήτες που σταμάτησε πριν φτάσει στη Γη: στον πλανήτη όπου ζούσε μόνος του ένας βασιλιάς που του άρεσε να διατάζει, στον πλανήτη όπου ζούσε ο καυχησιάρης που ήθελε να τον θαυμάζουν όλοι, στον πλανήτη όπου ζούσε ο μεθύστακας που έπινε για να ξεχνάει τα ρεζιλίκια του που ήταν μεθύστακας, στον πλανήτη όπου ζούσε ο επιχειρηματίας που δεν έκανε τίποτα άλλο από υπολογισμούς και πράξεις, στον πλανήτη όπου υπήρχε μόνο ένα φανάρι και ο φανοκόρος, αλλά κανένας άλλος για να του φωτίζουν τον δρόμο. Όλοι αυτοί οι πλανήτες είναι οι σταθμοί που τον οδηγούν στη Γη, όπου θα συναντήσει πολλά τριαντάφυλλα σαν αυτό το μοναδικό που έχει αφήσει στον πλανήτη του, θα εξημερώσει μια αλεπού, γιατί εξημερώνω «σημαίνει δημιουργώ δεσμούς» και θα γνωρίζει έναν πιλότο που ξέρει να ζωγραφίζει μόνο έναν βόα, αλλά για χάρη του θα ζωγραφίσει ένα προβατάκι μέσα σε κουτί.

Μικρά μαθήματα ζωής, μικρές απαντήσεις στις απορίες παιδιών για πράγματα όπως η εξουσία, το χρήμα ή η ματαιοδοξία, αλλά κυρίως σπουδαία μαθήματα για την αγάπη και την ανάγκη να είσαι με αυτούς που αγαπάς. Γιατί ο μικρός πρίγκιπας γυρίζει το σύμπαν, αλλά δεν μπορεί να σταματήσει να νοσταλγεί τον μικρό του πλανήτη, με τα τρία του ηφαίστεια και το όμορφο, λίγο αυθάδικο, αλλά σίγουρα μοναδικό του τριαντάφυλλο.

Η απόδοση της Άλκης Ζέη προσθέτει μια αμεσότητα στον λόγο του «Μικρού Πρίγκιπα», ενώ η υπέροχη εικονογράφηση του Αλέξη Κυριτσόπουλου σε ταξιδεύει σε πλανήτες γεμάτους χρώμα και σε ερήμους γεμάτους ζωντάνια μέσα από εικόνες που, παρά την αφαιρετικότητά τους ή πιθανόν εξαιτίας της, προσφέρουν μια αίσθηση ζεστασιάς.