«”Η μυθοπλασία υπάρχει εκεί έξω… Αυτό που

πρέπει να κάνει πια ο συγγραφέας

είναι να εφεύρει την πραγματικότητα”.

J. G. Ballard» («Εκβάτανα», σελ. 177)

«Αν η εργασία είναι η απάντηση, τότε η ερώτηση θα ήταν πολύ ηλίθια. Αρχίζω μ’ ένα στερεότυπο καθώς είναι τόσο λίγα τα στερεά στη ζωή μου. Η ερώτηση λοιπόν ήταν πώς μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα του υπερπληθυσμού και της υπογεννητικότητας συγχρόνως. Η απάντηση είναι η εργασία μου. Είμαι κούριερ ωαρίων» («Βέστα», σελ.97).

Στο πρώτο της βιβλίο (2012) η συγγραφέας Μέμη Κατσώνη μάς συστήνεται πολύ λακωνικά ως εκπαιδευτικός. Επίσης είναι και μεταφράστρια σε πολλές θεατρικές παραστάσεις στην ελληνική απόδοση των πρωτοτύπων από την αγγλική γλώσσα. Και σύμφωνα με την ίδια, τόσα χρόνια έγραφε για τους μαθητές της, οπότε είπε τώρα να γράψει και για τους μαθημένους.

«Ο Λένιν στον Άγιο Αντώνιο» αποτελείται από 37 μικρά μεταμοντέρνα διηγήματα. Στο « Το αίνιγμα της άνοιξης», ο ήρωας φθάνει με το πλοίο σε μία αρχαιοπρεπή πόλη της οποίας οι κάτοικοι ζουν με τους δικούς τους κανόνες και έχουν διαμορφώσει πρωτόγνωρες κοινωνικές συμπεριφορές. Στο «Οι σπηλιές του Μαραμπάρ», ο Ινδοϊρλανδός Παρβάτι, γεννημένος στην Αμερική, γίνεται αστυνομικός στην Ινδία και αναλαμβάνει μία άλυτη υπόθεση βιασμού. Στο «Σε δέκα», μία βλάβη στο κινητό τηλέφωνο του χωρισμένου ήρωα, ενώ περιμένει τον γιο του, κάποιες Απόκριες στο κέντρο της Αθήνας, θα επιφέρει ολέθρια αποτελέσματα. Στο «Μολυβδοσκέπαστο», ένας νεκρός Γάλλος συγγραφέας παρίσταται σε μία τελετή προς τιμήν των πεσόντων σε ένα ιστορικό νεκροταφείο της Ηπείρου, όταν γοητεύεται από τη συνοδό του Αθηναίου έπαρχου.

Στο «Ο μήνας έχει εννιά», οι περιπέτειες του Λαζάρου ξεκινούν από το Σάββατό του και συνεχίζονται την Κυριακή του Πάσχα, του Θωμά, του Τυφλού μέχρι και την Κυριακή των εκλογών. Στο «Μοντιλιάνι», ο ήρωας Μοντιλιάνι συνειδητοποιεί ότι είναι νεκρός και αναπολεί τα παιδιά του και τις προηγούμενες ζωές του. Στο «Το δωμάτιο της Ειρήνης», ο Θωμάς διαβάζει μία επιστολή της μητέρας του Ειρήνης, η οποία αφιέρωσε τη ζωή της στη μελέτη των χρωμάτων. Στο «Μια ωραία πεταλούδα», ο Ταρίκ, η Ιλόνα και ο Σταμάτης επιβιώνουν στο κέντρο της Αθήνας. Στο «Σιλαναγκίγκ», ο θάνατος του Σιλαναγκόγκ θα επιδράσει καταλυτικά στις σκέψεις και στη μελλοντική ζωή της ηρωίδας. Στο ομώνυμο διήγημα, «Ο Λένιν στον Άγιο Αντώνιο», δύο φίλοι σε ένα βαγόνι του συρμού του μετρό στον Άγιο Αντώνιο συναντούν τον Λένιν και μία κοπέλα με τραγικές συνέπειες: «Είμαι μια νυχτερίδα και ξέρω πως είμαι μια νυχτερίδα μέσα στο μετρό μέσα στο σκοτάδι μέσα στον τρόμο και ξέρω πως είναι τρόμος, γιατί ο τρόμος έχει ήχο χάρτινο σαν τα πόδια μου κι ο τρόμος τυλίγεται στο λαιμό του Λένιν σαν το χαρτί κι εγώ ξέρω πως είναι ο Λένιν τυλιγμένος στον τρόμο μέσα στο σκοτάδι μέσα στον ήχο μέσα στο μετρό» (σελ. 59). Στο «Η μηχανή», στα γενέθλια ενός νεαρού, οι φίλοι του τού χαρίζουν δύο ξεχωριστά δώρα, μία φωτογραφική μηχανή και ένα κίτρινο καναρίνι.

Το βιβλίο είναι μία συλλογή από 37 μικρά διηγήματα, τα οποία είναι αριστοτεχνικά σφιχτοδεμένα, με πυκνογραμμένo ύφος, και παραδίδονται στον αναγνώστη ως ένα συμπυκνωμένο και μεταμοντέρνο σύνολο προσέγγισης της πραγματικότητας. Κάθε ιστορία είναι και μια θύμηση σε στάση μετρό, λεωφορείου, τραμ και τρόλεϊ. Κάθε διήγημα εκτός από τον τίτλο του φέρει και το όνομα μιας στάσης συγκοινωνιακού μέσου.

Ο τίτλος και μόνο δελεάζει τον αναγνώστη και τον προσκαλεί να επιβιβαστεί σε μία ξέφρενη διαδρομή στον αυθεντικό κόσμο του πυρήνα της πρωτεύουσας. Η γραφή είναι γρήγορη και αυθόρμητη, τα γεγονότα καταιγιστικά και πολυδιάστατα σε ερμηνεία και έννοιες. Οι ήρωες προσπαθούν να ισορροπήσουν στον ημεδαπό τόπο, στο αρχαίο παρελθόν, στο τώρα και στο μακρινό μέλλον με αρωγό τη μεταφυσική και τα υπερρεαλιστικά στοιχεία.