Mississippi Burning

Ο συσχετισμός ανάμεσα στο βιβλίο του John Verdon “White River burning” και την ταινία του 1988 “Mississippi burning” πέρα από το προφανές του τίτλου, έγκειται και στην υπόθεση του βιβλίου.

Στο Γουάιτ Ρίβερ έχουν ξεσπάσει ταραχές σε φυλετικό επίπεδο, καθώς πλησιάζει η επέτειος του θανάτου ενός μαύρου αυτοκινητιστή σε μπλόκο της αστυνομίας. Ενώ μαίνονται οι ταραχές, ένας αστυνομικός δολοφονείται από ελεύθερο σκοπευτή. Η φυλετική διαμάχη εκρήγνυται σε ανησυχητικό βαθμό, ενώ οι αξιωματούχοι της πόλης είναι πεπεισμένοι ότι η δολοφονία είναι πράξη εκδίκησης από μια οργάνωση που υπηρετεί τα δικαιώματα των μαύρων με τον τίτλο ΕΜΑ. Ο περιφερειακός εισαγγελέας ζητά τη συνδρομή του συνταξιούχου ντετέκτιβ Ντέιβ Γκάρνεϊ, του ανθρώπου με τις περισσότερες διαλευκάνσεις ανθρωποκτονιών στο τμήμα της Νέας Υόρκης. Ο Γκάρνεϊ αρχίζει να διερευνά τα στοιχεία της υπόθεσης, όμως τα στόματα δύσκολα ανοίγουν, καθώς η πολιτειακή γραμμή ωθεί την κατάσταση σε εμφύλια σύρραξη. Η αποτρόπαια δολοφονία δύο μαύρων, που ήταν μέλη της οργάνωσης ΕΜΑ, βραχυκυκλώνει τα φαινομενικά προφανή σημάδια της υπόθεσης.

Ο Γκάρνεϊ δεν υποκύπτει στην έκδηλη αλληλουχία γεγονότων και συμπερασμάτων. Υπάρχουν σημεία που φαίνονται πολύ προφανή. Η δολοφονία ενός ακόμα αστυνομικού από βολή ελεύθερου σκοπευτή, δυσχεραίνει περισσότερο το έργο του Γκάρνεϊ. Ο δολοφονημένος αστυνομικός ήταν πρόθυμος να του εκμυστηρευτεί ορισμένα γεγονότα για την κατάσταση στο Γουάιτ Ρίβερ. Κι όταν βρίσκονται στοιχεία από κάμερες που καταδεικνύουν έναν ύποπτο για τους φόνους των αστυνομικών, τότε ο περιφερειακός εισαγγελέας αποδεσμεύει τον Γκάρνεϊ, θεωρώντας την υπόθεση λήξασα. Όμως, ο Γκάρνεϊ ενστικτωδώς και εμπειρικά δεν είναι πεπεισμένος ότι η υπόθεση διαλευκάνθηκε. Κρίνοντας ότι είναι καθήκον του απέναντι στους δολοφονημένους αστυνομικούς να βρει την αλήθεια, ο Γκάρνεϊ αποφασίζει να σκάψει όσο πιο βαθιά γίνεται στα σαθρά θεμέλια του Γουάιτ Ρίβερ, θέτοντας εν κινδύνω ακόμα και την ίδια του τη ζωή.

Ο John Verdon έχει καταφέρει να κάνει τον πρωταγωνιστή έναν από τους πιο αγαπητούς ντετέκτιβ που οι ιστορίες του έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά. Ο τρόπος γραφής του Verdon είναι ήπιος, πληθωρικός και μεστός, στοιχειοθετώντας προσεκτικά την υπόθεση και την εξέλιξη αυτής, με αμείωτο ενδιαφέρον για τον αναγνώστη. Ο συγγραφέας σκιαγραφεί τον πρωταγωνιστή με ρεαλιστικό τρόπο, απεικονίζοντας άρτια τα ψυχολογικά όρια του ήρωα, τους φόβους, τους ενδοιασμούς, τους προβληματισμούς του. Αντιστοίχως, ο Verdon χτίζει εξαιρετικά και τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, πρόσωπα που είτε έχουμε δει στα προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα, είτε εμφανίζονται για πρώτη φορά.

Το βιβλίο είναι γραμμένο σε τριτοπρόσωπη αφήγηση, ενώ ο Verdon επιτυγχάνει να περάσει την εκρηκτική ατμόσφαιρα μιας πόλης εν εξάλλω, λες και η οσμή από τα αποκαΐδια των συρράξεων φτάνει στα ρουθούνια του αναγνώστη. Κάθε βιβλίο του Verdon είναι ένα εξαιρετικό αστυνομικό μυθιστόρημα και page turner βιβλίο, καθώς κερδίζει το αναγνωστικό κοινό σε όλα τα επίπεδα. Και το εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης που είναι το ίδιο με την αμερικανική έκδοση, δίνει εξ αρχής το στίγμα για την ιστορία που έπεται στο εσωτερικό του βιβλίου.