Μοναξιά και αλλοτρίωση

Ο Τομπάιας Γουλφ γεννήθηκε το 1945 στην Αλαμπάμα. Σπούδασε φιλολογία στα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Στάνφορντ. Εργάστηκε για λίγο ως δημοσιογράφος στην Washington Post και στη συνέχεια δίδαξε δημιουργική γραφή και φιλολογία στο Πανεπιστήμιο των Συρακουσών. Από το 1997 είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Έχει δημοσιεύσει διηγήματα, νουβέλες και αυτοβιογραφικά έργα. Έχει λάβει, μεταξύ άλλων, τα βραβεία: Rea Award, Εsquire, Story prize, Ο. Henry Award.

H νουβέλα «Ο κλέφτης του στρατοπέδου» έχει τιμηθεί με το βραβείο PEN/Faulkner (1985). Οι πρωταγωνιστές είναι επίστρατοι που εκπαιδεύονται το έτος 1965 πριν σταλούν στο Βιετνάμ. Το 1967 ο πόλεμος του Βιετνάμ βρίσκεται στο αποκορύφωμά του. Τρεις νεαροί αλεξιπτωτιστές, ο Μπίσοπ, ο Λιούις και ο Χάμπαρντ, ολοκληρώνουν την εκπαίδευσή τους και περιμένουν να βγουν στο πεδίο της μάχης. Οι βομβαρδισμοί έχουν αρχίσει και οι διαδηλώσεις κατά του πολέμου από τους ειρηνιστές έχουν αρχίσει έξω από το στρατόπεδο της Βόρειας Καρολίνας. Όταν μια φωτιά ξεσπάει γύρω από την  αποθήκη πυρομαχικών που  φυλάνε, απειλούν τους δύο αστυνομικούς που έρχονται και νιώθουν σημαντικοί καθώς οι ζωές τους δεν είναι πια πληκτικές. Η σκέψη για την πιθανότητα καταστροφικής έκρηξης στην αποθήκη των πυρομαχικών με δική τους ευθύνη θα τους ακολουθεί σ’ όλη τους τη ζωή και θα τους θυμίζει την ανευθυνότητα που επέδειξαν εκείνη τη στιγμή.

Οι τρεις  ήρωες του Γουλφ επιλέγουν να καταταχτούν στο στρατό, καθώς αναζητούν κάποιο νόημα και κάποιο σκοπό στην ύπαρξή τους. Όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως περίμεναν. Ο Λιούις γίνεται κλέφτης μέσα στο στρατόπεδο καθώς αναζητά τον πληρωμένο έρωτα, ένδειξη της απέραντης μοναξιάς που βιώνει. Ο Χάμπαρντ θα γίνει λιποτάκτης και θα φύγει στον Καναδά. Ο Μπίσοπ είναι ο μόνος που θα γίνει σωστός οικογενειάρχης και συνετός πολίτης αφού υπηρετήσει στο Βιετνάμ.

Ο Γουλφ  παρουσιάζει μια φαινομενικά απλή ιστορία με οξυδέρκεια και καθαρό λόγο, χωρίς μακροσκελείς περιγραφές που κουράζουν τον αναγνώστη. Η ροή του λόγου είναι αβίαστη. Αναδεικνύονται τρεις ανθρώπινες ιστορίες με αλλαγές στον τόνο, στην οπτική γωνία και στο πρόσωπο της αφήγησης. Ο συγγραφέας μάς οδηγεί κατευθείαν στον ψυχικό κόσμο των ηρώων του.