Στην παρούσα περίπτωση συναντάμε τη συνεργασία δύο συγγραφέων, της Εύας Μαθιουδάκη και του Κωστή Σχιζάκη, για τη συγγραφή του μυθιστορήματος «Ο Φταίχτης». Η Εύα Μαθιουδάκη είναι γνωστή στον λογοτεχνικό χώρο. Το 2014 κυκλοφόρησε τη νουβέλα «Αυτός ο ένας, ο Άριστος» και το 2017 τη συλλογή διηγημάτων «Μικρά Πείσματα». Ο Κωστής Σχιζάκης είναι γνωστός στο Ηράκλειο κυρίως όπου διετέλεσε αντιδήμαρχος και το 2006 ίδρυσε και διευθύνει το Μουσείο Εικαστικών τεχνών Ηρακλείου (Μ.Ε.Τ.Η.). Ως συγγραφέας έχει συγγράψει μια μικρή συλλογή διηγημάτων, «Τα παρά προσδοκίαν», το 1988, και μια δεύτερη το 2018, δώδεκα μικροδιηγήματα της συλλογής «Αυτά…» που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Επτάλοφος.

Μεταξύ των ετών 1960 έως  1980, σε ένα χωριό της Ευρυτανίας και στην Αθήνα, σε μια περίοδο όπου άρχισε να ανθεί η αστυφιλία προς αναζήτηση καλύτερης ποιότητας ζωής, η μετανάστευση γενικότερα και η επιβολή και κατάρρευση της Δικτατορίας, μια μάνα με τέσσερα παιδιά φτάνει στην Αθήνα. Από ένα φτωχό χωριό της Ευρυτανίας η Ελένη εγκαταλείπει τον Χρίστο Σπανό ο οποίος εξάλλου πάντα απουσιάζει από το σπίτι και μετακομίζει στην πρωτεύουσα μαζί με τα τέσσερα παιδιά της τα οποία δεν προέρχονται όλα από τον σύζυγό της. Τα δύο πρώτα παιδιά τα οποία προήλθαν από τον νόμιμο σύζυγο της, καθώς προήλθαν μέσω βίας, δεν τα αποδέχτηκε συναισθηματικά  η ίδια ποτέ.  Το τρίτο παιδί, η Μαρία, προήλθε οικειοθελώς από τον ξάδερφό της, Ηλία, ο οποίος είναι αυτός που θα τη φιλοξενήσει στην Αθήνα. Το τελευταίο παιδί ήταν απόρροια φυσιολογικής συναισθηματικής πράξης. Τα δύο πρώτα παιδιά, που δέχονται την απόρριψη και αδιαφορία της μάνας, έχουν θυμό μέσα τους και απομακρύνονται από την ίδια. Ο Παναγιώτης έπειτα από τον εγκλεισμό του σε αναμορφωτήριο, την εμπλοκή του με ναρκωτικά και τον ξυλοδαρμό της συζύγου του καταλήγει σε Ψυχιατρικό Ίδρυμα. Ο Σωτήρης από κουρέας γίνεται λαθρέμπορος ηλεκτρικών ειδών. Η μητέρα Ελένη θα βρει εργασία ως θυρωρός σε μια μικρή πολυκατοικία και θα συνάψει δυο ερωτικές σχέσεις. Τα μυστικά από το παρελθόν αποκαλύπτονται στους ήρωες και προκαλούν απανωτά επεισόδια κρίσεως και παράνοιας. Άραγε στο τέλος θα ακολουθήσει η κάθαρση των ηρώων;

Πρόκειται για ένα λογοτεχνικό έργο με ανατροπές, συγκρούσεις, εντάσεις μεταξύ των ηρώων, προβολή των παθών και αδυναμιών των ανθρώπων στο μέγιστο δυνατό σημείο. Ο άνθρωπος με τις αδυναμίες και τα πάθη του θα μπορούσε να είναι ο υπότιτλος στο έργο αυτό. Οι ήρωες γίνονται έρμαια των επιλογών τους και των συναισθημάτων τους. Το ζήτημα είναι τελικά ποιος είναι ο φταίχτης, ποιος ευθύνεται όταν κάποιος οδηγείται σε εγκληματική ενέργεια. Η αίσθηση ενός ωμού ρεαλισμού είναι υπαρκτή στον αναγνώστη. Δίνεται η πραγματικότητα όπως είναι, χωρίς ωραιοποιήσεις, με ένα ρεαλιστικό ύφος και μια γλώσσα κοφτή. Η συνεργασία των δυο συγγραφέων είναι επιτυχής. Οι συγγραφείς θέτουν θέματα κοινωνικά που έχουν διαχρονικό χαρακτήρα σε ένα πλαίσιο  αρεστό από τον αναγνώστη.